அதான் இன்னும் ஐந்து மணி நேரம் இருக்கே கோவை போய்ச்சேர .. ? அதுக்குள்ள விலாவாரியா சொல்லிடமாட்டேனா என்ன...? சரி சரி.. இந்த பில்டப்பு எல்லாம் ஏண்டான்னு கேக்காதீய்ங்க.. என் பேரு கணேசன். அதான் வயசை மேல சொல்லிட்டனுல்ல..? டெல்லி வெங்கடேஸ்வரா காலேஜ்ல தமிழ் லெக்சரர். கோடை விடுமுறைக்கு மனைவி குழந்தைங்களோட நாகர்கோயில் வந்துட்டு ( மாமியார் ஊட்டுக்கு போகலைன்னா மிஸஸ் சாந்தா போடும் சாமியாட்டம் ரொம்ப கொடுமைங்க.. ) ஜாலியா அங்கே இங்கேன்னு நண்பர்களைச் சந்திச்சுக்கிட்டு இருக்கேனுங்க.. தனியாத்தான். சாந்தாவைக் கூட்டிக்கிட்டுப்போனா கதை கந்தலாயிடும். ஐயோ .. அதை ஏன் கேக்குறீங்க..? ஒரு ஆம்பிளை ஃப்ரெண்டோட தனியா ராத்திரி தங்குனேன்னு சொன்னா கூட அவனா நீன்னு சண்டை ஆரம்பிக்கிற ரகம் தான் சாந்தா. பொம்பிளைன்னா...? மூச்... அதனால அக்கறை காட்டாத மனைவின்னு நினைச்சுடாதேங்க... தின்னுடா தின்னுடான்னு கழுத்து வரைக்கும் சோறு போட்டு கிட்டிச்சு உள்ளே அனுப்பற தர்மினிதாங்க சாந்தா கணேசன்.. என்ன ஒரு குறைன்னா... சந்தேகப்புத்தி தான்.. ஆனாலும்... இந்த கணேசனும் மோசம்தான்னு ரெண்டு மூனு பேரு சொல்லிக்கிட்டு இருக்காய்ங்க.. ஒன்னுமே புரியல தானே...?
சரி விவரமா சொல்றேன். கணேசனாகிய நான் ஒரு ஜாலி டைப். எல்லாரிடமும் வெள்ளந்தியா பேசி ஃப்ரெண்ட்ஷிப்பை ஏற்படுத்தி எல்லாரையும் நம்பறவன். அதனால் பணி இடங்களிலும் சரி நட்பிலும் சரி இணையத்திலும் சரி ஏகப்பட்ட நண்பர்கள் எனக்கு.. அதுல பெண்கள் எண்ணிக்கையும் கொஞ்சம் அதிகம் தான்.. ஆனா ... கற்பு விஷயத்துல நல்லவன் தான்.. தானாக விரும்பி ஏத்துக்கிட்ட ஓரிரு நண்பிகளிடம் ஒரு சில முறை ’போய் வந்த’ பழக்கம் உண்டுன்னாலும் காமாந்தகன் கிடையாது. அது சரி சுய தம்பட்டம் போதும்.. இப்ப எங்கே போய்க்கிட்டு இருக்கேன்னு சொல்லித்தொலைன்னு கண்ணன் கையில தடியை வைச்சுக்கிட்டு முறைக்கிறது தெரியுது.. சொல்றேன் சொல்றேன்..
ரெண்டு நாளைக்கு முன் திருவனந்தபுரத்தில் ஒரு நண்பனைச் சந்தித்துவிட்டு நாகர்கோயில் திரும்பும்போது ஒரு செல்போன் அடிச்சது. நான் எடுத்து - ஹலோன்னு கேட்டேன்..
- ஹலோஓஓஓஓஓஓஓ... இது யாருங்க பேசறதுன்னு ஒரு இனிய பெண்குரல்.. எனக்கு இதுமாதிரி போன்ல பேசறவங்க மேல ஒரு கொலைவெறி வரும். கால் பண்ணிட்டு நம்ம கிட்ட யாருன்னு கேக்கறது போல முட்டாள்தனம் இருக்குங்களா..? ஆனாலும் அந்த இனிய குரலைக்கொண்டவளிடம் கோபிக்க மனசு வரல..
- மேடம்.. நீங்க தானே கால் பண்றீங்க.. நீங்க யாருன்னு முதல்ல சொல்லுங்க.. அப்பாலிக்கா நான் யாருன்னு சொல்லலாமான்னு யோசிக்கிறேன்னேன்..
- நான் அமுதா பேசறேன்.. எனக்கு கணேசன் கிட்ட பேசனும்.
- அமுதான்னா..? எந்த ஊரு அமுதான்னேன்.
- கொடவாசல் அமுதா.. இப்ப கோயமுத்தூர்ல இருந்து பேசறேன்.
எனக்கு சகல உடம்பிலும் மின்சாரம் பாய்ந்தது போலிருந்தது. - வாட்..? கொடவாசல் அமுதாவா..? நீ... நீ... பாலமுருகன் பொண்ணுதானே..? ஹேய்... இது என்ன கனவா நினைவா.. எப்படி இருக்கே அமுதா..? உனக்கு எப்படி என் நம்பர் தெரியும்..? எங்கே இருக்கே..? என் பரபரப்புக்கு காரணம் இந்த உரையாடலுக்கு அப்பறம் தான் சொல்லமுடியும். அதுவரை பொறுத்தே ஆகனும்.. வேற வழியில்ல உங்களுக்கு..
- மாமா... என்னை நினைவு இருக்கா..? நான் தான் உங்க அமுதா பேசறேன். எவ்ளோ நாளு உங்க நம்பரை தேடி இருப்பேன் தெரியுமா..? யாருமே தரல மாமா.. நம்ம சொந்தக்காரங்க யாரும் நாம சந்திச்சுக்கறதை விரும்பல .. நேத்தி என் தங்கச்சி வசந்தி கும்மோணத்துல கேஸ் கம்பெனில வேலை செய்றவதான் உங்க தங்கச்சி புருஷனை அடையாளம் தெரிஞ்சுக்கிட்டு உங்க டெல்லி நம்பரை கேட்டு வாங்கித் தந்தா மாமா.. அவள் குரலில் நெகிழ்வும் மகிழ்வும் சரிவிகிதமாக கலந்திருந்தது.
- நானும் உன்னைப்பத்தி விசாரிக்காத நேரமே இல்ல அமுதா.. பதினஞ்சு வருஷமா நீ எங்க இருக்கேன்னு கூட தெரியாது. யாரோ ஒரு கவுண்டரை கட்டிக்கிட்டேன்னு மட்டும் சொல்லிக்கிட்டாய்ங்க.. எப்படி இருக்கே..? எத்தனை பசங்க..? உன் புருஷன் எப்படி இருக்காரு ?சந்தோசமா இருக்கியா..? நிஜமான அக்கறையுடன்தான் கேட்டேன்.
- ஏதோ இருக்கேன் மாமா.. கோவைல தான் நர்சா இருக்கேன். ஒரே ஒரு பையன். பொள்ளாச்சில ஹாஸ்டல்ல போட்டு இருக்கேன். எட்டாவது படிக்கிறான். அவரு செக்யூரிட்டியா வேல பாக்குறாரு. எனக்கு உன்னய பாக்கனும் மாமா.. எனக்கு நீ வேணும்.. அமுதா மாறவே இல்லை.. 19 வயதில் என்னிடம் சொன்ன அதே வார்த்தைகள்.. ஆனா.. காலம் எங்களைச் சேர்க்காமலேயே போய்விட்டது.
- எனக்கும் தான் அமுதா... வேண்டா வெறுப்பா உங்கப்பனால நாம பிரிஞ்சுட்டோம் அமுதா.. என்று கூறிய என் குரல் தழுதழுத்தது.
- அப்போ நீங்க சனிக்கிழமை வாங்க மாமா.. நான் உங்களுக்காக காத்திருப்பேன். அன்னைக்கு எங்க ஊட்டுக்காரருக்கு நைட் ட்யூட்டிதான்.. வருவீங்களா... உங்களப் பாக்கோனும் மாமா.. கண்டிப்பா வாங்க மாமா.. அவள் அழைப்பில் எங்கள் பழைய ஏக்கத்தினைக் காணமுடிந்தது.
- கண்டிப்பா வரேன். சனிக்கிழமை காலையில நாகர்கோயில்ல இருந்து புறப்பட்டா மாலை 7 மணி வாக்குல கோவை வரமுடியும்னு நினைக்கிறேன் கண்டிப்பா வரேன் அமுதா.. நாம சந்திக்கனும். இன்னும் பல நினைவுகளைப் பேசிவிட்டு மனமில்லாமல் போனைக் கட் செய்துவிட்டு யோசனையுடன் திருவனந்தபுரத்திலிருந்து நாகர்கோயில் போய்ச் சேர்ந்தேன்.
பழைய நினைவுகள் என்னுள் எழுந்தன.
அமுதா என் பெரியபெரியப்பாவின் மூத்த மகளின் மகள். என்னிலும் இரண்டு வயது இளையவள். சிறுவயதில் இருந்தே அக்காமகள் எனக்குத்தான் என்று பெரியவர்கள் உசுப்பேற்றியே வளர்த்திருந்தார்கள். அதனால் குடந்தை கல்லூரியில் நான் பயின்ற காலத்தில் ப்ளஸ்டூவில் படித்துக்கொண்டிருந்த அவளை சைக்கிளிலேயே குடவாசல் போய் ஸ்கூல் விட்டு வரும்போது அவளைச் சந்தித்துப் பேசி இருக்கிறேன். எங்கள் அக்காள் கணவன் பாலமுருகன் அவளை நான் சந்திப்பதை விரும்பவே இல்லை. வீட்டுக்குப் போனாலும் எங்களைப் பார்க்கவிடாமல் சதி செய்வதே வேலையாக இருந்தார். அதனால் அவருக்கு தெரியாமல் திருட்டுத்தனமாகச் சந்திப்பதும் அகர ஓகையில் இருந்து குடவாசலுக்கு அவள் நடந்து வருகின்ற அரைமணி நேரத்தை நான் சைக்கிளைத் தள்ளிக்கொண்டே உடன் ஒட்டி நடந்து பேசுவதும் தான் எங்களால் முடிந்த சாகசம்.
அவளது அப்பா ப்ளஸ்டூ முடித்த கையோடு அவளைச் சென்னையில் இருக்கும் நர்ஸிங் காலேஜில் சேர்த்துவிட்டார். அங்கே அவளைச் சந்திக்க வாய்ப்பில்லாமல் போனதுடன் நான் எனது எம் ஏ தமிழ் இலக்கியம் முடித்த கையுடன் ஒரு உறவினர் கொடுத்த யோசனையில் டெல்லிக்குச் சென்று வெங்கடேசுவரா காலேஜில் தமிழ்ப் பேராசிரியராக சேர்ந்துவிட்டதால் பிறகு அவளைச் சந்திக்க வாய்ப்பில்லாமல் போனது.
விடுமுறையில் நான் வந்திருந்தபோது அவளைப் பெண்கேட்க என் அப்பாவும் அம்மாவும் பாலமுருகனிடம் சென்று கேட்ட போது அவள் கோவையில் வேலைக்குச் சேர்ந்திருந்த விடயம் தெரிந்துகொண்டேன். பாலமுருகனோ ஜாதகப்பைத்தியமாக மாறி எங்கள் இருவரது ஜாதகத்தில் தோஷம் இருப்பதாகவும் எங்கள் கல்யாணம் நடந்தால் யாராவது ஒருவர் இறப்பார்கள் என்றும் எந்த புளுகனோ அவிழ்த்துவிட்ட கதையை நம்பி தடலடியாக பெண் தர மறுத்துவிட்டார்.
கோபத்தில் நான் கிடைத்த பெண்ணை உடனடியாக திருமணம் செய்துகொள்ள அதை அறிந்த அமுதா தன் தகப்பனைப் பழிவாங்க கோவையில் தன்னை விடக் குறைவாகப் படித்த ஒருவனைக் கல்யானம் செய்துகொண்டுவிட்டாளாம்.
ஒருமுறை எப்படியோ என் டெல்லி முகவரி கேட்டுத்தெரிந்து அமுதா எனக்கு எழுதிய கடிதம் என் மனைவியின் கையில் சிக்க அதைக் கிழித்து எறிந்துவிட்டு என்னிடம் ஒரு பாட்டம் சண்டை போட்டு ஓய்ந்தாள் எங்க இல்லத்தரசி. அத்துடன் அமுதாவிடம் இருந்து தொடர்பு அத்துப் போய் இருக்க.. பதினைந்து வருடம் கழித்து இந்த பொன்னான அறிமுகம்.
மனம் முழுக்க இப்போது அமுதா எப்படி இருப்பாள் என்னும் கற்பனையில் மிதக்க மாலை ஆறேமுக்காலுக்கு கோவை சிங்காநல்லூர் பேருந்து நிலையத்தில் இறங்கினேன். அமுதாவை செல்லில் அழைத்தேன். - வந்துட்டியா மாமோவ்... அங்கயே இரு. ட்யூட்டி முடிஞ்சு இதோ வரேன் என்றாள். - சரி வா.. விஜயா பதிப்பகம் ஸ்டால் கிட்ட நின்னுக்கிட்டு இருக்கேன் என்றேன்.
அவளை அடையாளம் கண்டுகொள்ள முடியுமா என யோசித்தேன். கடைசியாக அவளை ப்ளஸ்டூவில் இருந்தபோது பார்த்தது, ஒல்லியாக மாநிறமாக கைக்கடக்கமான மாங்கனிகளுடன் கொஞ்சம் அகண்ட பின் தள்ளிய குண்டியுடன் நடிகை ரேவதி போல் இருந்தாள். உயரமான ரேவதி என்று சொல்லலாம். இப்போது எப்படி இருக்காளோ.. என்று யோசித்துக் கொண்டே பேருந்து நிலையத்தின் நுழைவாயிலில் இருந்து வருவோரைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். வெள்ளையில் சிவப்பு பார்டர் போட்டு சிவப்பு ரவிக்கையுடன் நுழைந்த அவளைப் பார்த்ததுமே அடையாளம் தெரிந்துவிட்டது எனக்கு. ஆஹா.. முன்னிலும் இப்போது பருமனாகி இருந்தாள். உயரமும் உடல்வாகும் நடிகை கீதாவை நினைவூட்டியது. அதே பின்புறம் தள்ளிய பருத்த குண்டிகள். முலைகளும் வளமுடன் வளர்ந்து கம்பீரமாக உயர்ந்து காணப்பட்டது. 38 வயதில் என்ன ஷோக்கா இருக்கா என் அமுதா..? என் தம்பி தண்டனோ மெல்ல உயர்ந்து தனது இருப்பை அறிவித்துக்கொண்டான்.
அவள் சுற்றும் முற்றும் தேடியதைக் கண்டு அவள் எதிரில் நின்று ஒருகணம் அவளைப் பார்த்தேன். - மாமாவ்.. என்றவள் விழிகள் உயர்ந்து வியந்தன. - அப்படியே இருக்கீங்க மாமா.. உடம்புதான் கொஞ்சம் குண்டாயிடுச்சு. தொந்தியும் லேசாக இருக்கு. அதே கண்ணாடி.. அசப்புல காமெடி நடிகர் விவேக் போல இருக்கீங்க.. என்று வியந்து பார்த்தாள். மக்கள் அங்கும் இங்கும் போய்க்கொண்டும் நின்றுகொண்டும் இருந்ததால் எங்களால் பார்வையில் மட்டுமே கட்டிக்கொள்ள முடிந்தது.
மெல்ல அவளை நெருங்கி கையைப் பிடித்து மெல்ல தடவிய நான் அவள் கையில் மல்லிகைப்பூ பொட்டலத்தைக் கொடுத்தேன். - நினைவு இருக்கா மாமா...? நீ ஸ்கூலுக்கு சைக்கிள்ள வரச்சே எனக்கு மல்லிகைப்பூதான் வாங்கி வருவே. ஸ்கூல் பேக்ல மறைச்சு வைச்சுக் கொண்டு போய் நானும் வசந்தியும் வைச்சுப்போம். ஹூம்.. என்றவள் பெருமூச்சு விட்டபடி நான் கொடுத்த பூவினைத் தலையில் வைத்துக் கொண்டாள். - வாங்க மாமா போகலாம் என்று என் அருகில் ஒட்டியபடி நடந்தாள். - உங்க வீட்டுல எதும் பிரச்சினை வருமா அமுதா என்று கேட்டேன். - அதெல்லாம் வராது மாமா.. எனக்கு பகல் ட்யூட்டி அவருக்கு நைட் ட்யூட்டி.. நாங்க சில நாளு சந்திக்கறதே இல்ல மாமோவ். போன்ல தான் பல நேரம் குடித்தனம். என்று சிரித்தாள்.
- ஆனா ஒரு பிரச்சினை மாமா.. நாங்க இருக்கறது வாடகை வீடு. ரெண்டு ஏக்கர் நிலம் இருக்கு நம்ம விஜயகாந்து படப்பைக்கு பக்கத்துல.. ஆனா நல்ல விலைக்கு வரும்போது விக்கலாம்னு.. இப்ப வாடகைக்கு தான் இருக்கோம். ஒரே வீட்டுல ரெண்டு போர்ஷன். ரெண்டு வாசல்னாலும் வீட்டு ஓனர்போர்ஷனையும் எங்க போர்ஷனையும் ஒரே ஒரு சுவர் தான் பிரிக்கும். நாம வீட்டுல ரெம்ப மெல்லமா பேசோனும் மாமா.. என்று எச்சரித்தாள். எத்தனை அழகான தஞ்சை பேச்சு மாறி அவளிடம் கோவையின் இனிமையான பேச்சு வந்துவிட்டது என்று வியந்துகொண்டே - பிரச்சினை இல்லை அமுதா.. என்றவன் அவளை உரசியபடி நடந்தேன்.
- ஏன் மாமா..? என்கூட ஒருக்கவாச்சும் சேரனும்னு உனக்கு ஆசையில்லியா சொல்லுமாமா..? ஏன் இவ்ளோ நாளா என்னை தேடல..?என்று செல்லமாகக் கேட்டாள்.
- ஏன் இல்ல அமுதா..? நான் உன்னை பத்தி விசாரிக்காத இடமில்ல.. எவனுக்குமே உன்னைப் பத்தி தெரியல. தெரிஞ்ச நாய்ங்களும் என்கிட்ட உன்னைப் பத்தி சொல்லவும் இல்ல..என எங்கள் பழைய நினைவுகளைப் பரிமாறிக்கொண்டே அவளது வீட்டை அடைந்தோம்.
வீட்டை நெருங்கியதும் உஷ்ஷ்... என்று உதட்டில் விரல் வைத்து என்னை அமைதியாக வரும்படிச் சொல்லிவிட்டு கதவைத்திறந்தாள். உள்ளே நுழைந்ததும் கதவை அடைத்தவள் - நாம மெல்லமாத்தான் பேசோனும் மாமோய் என்றவள் என்னைத் தன்னுடன் இறுக அணைத்துக் கொண்டாள். எனக்கும் அந்த அணைப்பு தேவைப்பட்டிருந்ததால் அவளை வெறித்தனமாக இழுத்து அணைத்து முகம் நெற்றி கன்னம் காது கழுத்து என மாறி மாறி முத்தமிட்டேன். ஒரு ஹாலும் அதை அடுத்து பெட்ரூமும் பிறகு கிச்சனும் புறக்கடையில் பாத்ரூமுமாக கச்சிதமாக இருந்தது அவளது வீடு. என்னை பெட்ரூமூக்கு அழைத்துச் சென்றவள் என் கழுத்தில் கைகளை மாலையாகக் கட்டிக்கொண்டே இழுத்து தன்மேல் சரித்து அவள் கட்டிலில் சாய்ந்தாள். அவளது குண்டிகள் கட்டிலின் முனையில் பிதுங்கி நிற்க கால்களை அகட்டி அதன் இடையில் என்னை சரித்துக் கொண்டாள். நான் அவளை ஆளுகிறேனா.. இல்லை அவள் என்னை ஆளுகிறாளா என்பது அங்கே விவாதத்துக்குரிய விஷயமாக இருந்தது.
நான் நின்றவாக்கில் அவள்மேல் படர்ந்து அவளது சேலையை நீக்கி ரவிக்கையுடன் பரந்து குத்தி நின்ற அவளது முலைகளைப் பிசைந்தேன். - மாமா உங்ககிட்ட போன்ல பேசுனதுல இருந்தே கற்பனயில பலமுறை நினைச்சுப்பாத்து உச்சம் கிடைச்சுது மாமா.. ஒரு மாசமா எங்கூட்டுக்காரருகிட்ட படுக்கவே இல்ல.. நேத்து காலையில கூட அவர் ட்யூட்டில இருந்து வந்தப்ப நான் கிளம்பிக்கிட்டு இருந்தேன். வாடி ஒரு ஆட்டம் போடலாம்னு கேட்டப்ப ஆசையா இருந்தும் நான் வேணாம் டூட்டிக்கு போகோனும்னுட்டேன். அட்லீஸ்ட் உன் கிட்ட என்னை தரதுக்கு கொஞ்ச நாள் முன்னயாச்சும் அவர்கூட படுக்கக்கூடாதுன்னு வைராக்கியம் மாமா.. கொஞ்சம் முந்தி உங்களப்பாத்ததுல இருந்தே எனக்கு கீழ ஈரமாயிடுச்சு மாமா.. என்று மெல்ல என் காதில் மொழிந்த அமுதாவின் குரல் என்னை மேலும் வெறியூட்டியது.
சரசர என்று அவளது புடவையை முழுதாய் உரித்து எறிந்துவிட்டு அவளது பாவாடையை இடுப்புவரையிலும் தூக்கி அவளது புழையைக் கவனித்தேன். - ஜட்டி போடும் பழக்கம் இல்லையாடி அமுதா என்று புன்முறுவலுடன் கேட்டுவிட்டு லேசான முடிகளுடன் பரந்து விரிந்து அகன்றிருந்த அவளது அமுதப் பெட்டகத்தைக் கண்ணால் ரசித்தேன். இத்தனை அழகான புண்டையும் உலகத்தில் இருக்கிறதா என்று வியந்தேன். அவளது உடல் வாகுக்கேற்ப பெரிய வெற்றிலை போல அகன்றும் இரண்டு பக்கங்களிலும் சதைச்சுவர்கள் வெட்டிவைத்த மாம்பழத்துண்டுகள் போல ஈரமுடனும் இருந்தன. இடையில் அகன்ற கால்வாய் போல பிரிந்து பின்னர் வடிகாவிரி போலக்குறுகி ரம்மியமாய்க் காட்சியளித்தது. பெரிய க்ளிட்டோரிஸ் மொச்சைக் கொட்டைபோல் துருத்தி நின்று என்னை விருந்துக்கு அழைத்தது. ஈரமுடன் பெண்மை மணமும் சேர்ந்து என்னைப் பைத்தியமாக ஆக்கிவிட்டிருந்தது.
முலைப்பிரியனான நான் அந்த நிமிடம் முதல் கூதிப்பிரியனாய் மாறி முகத்தைப் பதித்து மூக்கினை அங்கும் இங்கும் அசைத்து குட்டிநாய் தன் தாய் நாயை உரசுவதுபோல் உரசி மகிழ்ந்தேன். இந்த கூதிக்காக சுமார் இருபது வருடங்களுக்கு முன் ஏங்கியது நினைவுக்கு வந்தது. சின்ன வாய்ப்பு கிடைக்காதா என் அமுதாவின் அமுதசுரபியை தரிசிக்க என்றெல்லாம் அவளுக்குக் கடிதம் எழுதியது நினைவுக்கு வந்தது. இப்போது பல வருடங்களுக்குப் பிறகு ரகசியமாய் - திருட்டுத்தனமாய் - இதோ தரிசிக்கிறேன் என்றெல்லாம் நினைத்து முகத்தைப் பதித்து நாக்கினால் அந்த அமுதச்சுரபியை நக்கிச் சுவைத்தேன். மேலும் உணர்ச்சி கொண்ட அமுதா குண்டியைத் தூக்கிக் கொடுத்து இன்பம் அனுபவித்தாள்.
அந்த சுரங்க வாசலில் இருந்த ஈரத்தை எல்லாம் வழித்து எடுக்க எடுக்க மேலும் மேலும் சுரந்துகொண்டே இருக்க.. ஒரு சின்ன ஓழ் போட்டுவிட்டு பின்னர் சாவதானமாய் அனுபவிக்கலாம் என்று நினைத்து என் பேண்டின் ஜிப்பைத் திறந்து வெளிப்பட்ட என் சதைவாளைச் செருகி ஓக்கலானேன். அவளுக்கும் அந்த அவசர ஓழ் தேவைப்பட்டிருந்ததால் ரசித்து என்னை தன்மேல் இறுக அணைத்துக் கொண்டாள். பார்க்க கம்பீரமாக வாட்டசாட்டமான பேரிளம்பெண்ணாய் இருந்தும் ஒரு குழந்தைபோல் என் தாக்குதலை ரசித்து அனுபவித்தாள். பத்து நிமிட அசைவுகளுக்குப் பின் எனது சுண்ணியில் இருந்து மிகவேகமாக வெளியேறிய விந்துக் குண்டுகள் அவளது அமுதக் கோட்டையைத் தாக்கி உட்புகுந்து கருவறை வரைக்கும் சென்றது. என்னை ஆசையுடன் அணைத்து முத்தமிட்ட அமுதா - ரெம்ப தேங்ஸ் மாமா.. இதுக்காக எத்தனை வருஷம் காத்திருந்தேன்... இப்போ உனக்கு மணக்க மணக்க மீன் குழம்பு வைச்சு சோறு போடப்போறேன். அப்பறமா ராத்திரி முழுக்க நல்லா செய்யலாம் மாமோவ் என்றவள் என் தண்டினை அவளது பாவாடையில் துடைத்து ஒரு முத்தத்தை வழங்கிவிட்டு எழுந்தாள்.
என் கண்ணெதிரில் ஒரு இயந்திரம் போல் இயங்கி வரும்போதே வாங்கி பையில் வைத்திருந்த மீன்களைக் கழுவி மணக்க மணக்க மசாலா அரைத்து சோறு வடித்து இரண்டே மணி நேரத்தில் இருவரும் சாப்பிட்டோம். அவளது கைவண்ணமும் பாசமும் குழம்பின் சுவையில் தெரிந்தது. இந்த இரண்டு மணி நேரமும் மெதுவாய் எங்களது கடந்த கால நிகழ்வுகளைப் பரிமாறிக்கொண்டோம்.
பிறகு குளியலறைக்குச் சென்று லைட் பாத்திங் எடுத்து நறுமணத்துடன் மீண்டும் படுக்கையில் சாய்ந்தோம். - உனக்கு என்ன பிடிக்கும் மாமா..? அதை சொல்லு நான் செய்யறேன். இன்னைக்கு ராத்திரி உனக்கு மறக்கமுடியாத ராத்திரியா அமையோனும். பிறகு நமக்கு இந்த வாய்ப்பு கிடைக்குமான்னு தெரியாது. சொல்லு மாமோவ் என்றவள் என்னை கட்டி அணைத்து என் உதடுகளில் முத்தமிட்டாள். மாலையில் இருந்து அவளது ஆதிக்கத்திலேயே நான் இருந்துகொண்டிருந்தேன். என் மேல் எத்தனை ஆசை வைத்திருந்தாள் என்பதை அவளது சுகம் தருகின்ற விதத்தில் உணரத்தொடங்கி இருந்தேன். இருவருமே உடைகள் இன்றி ஒருவரை ஒருவர் தழுவிக்கொண்டு படுத்திருந்தோம்.
- எனக்கு பிடிச்சதெல்லாம் சப்பல் சப்பல் அண்ட் சப்பல் தான் அமுதா என்றேன். - அட .. நீங்களும் என்னைப் போல தானா மாமா..? ஆனா எங்கூட்டுக்காரருக்கு அதெல்லாம் பிடிக்காது மாமோவ். அவருதையும் சப்ப விடமாட்டாரு. என்னையும் நக்க மாட்டாரு மாமா என்று சோகத்துடன் சொன்னாள். ஆச்சரியம். என் மனைவியும் அதே ஜாதிதான். ஓழ்ப்பது என்றால் சுண்ணியின் புண்டை புகுவிழா மட்டும்தான் என்பது அவளின் கணக்கு. எனக்கு அவ்வப்போது கிடைத்த தோழிகளின் சேவைகளால் எனது அந்த மற்ற ஆசைகள் தீர்க்கப்பட்டு வருகின்றன.
- சரி அமுதா.. நாம 69 செய்வோம் வா.. என்று அவளை என் முன்னால் தலைகீழாகப் படுக்கவைத்து அவளது பருத்த தொடைகளின் இடையில் நெருக்கப்பட்டு வெளிப்பட்டிருந்த அவளது புண்டையின் சதையை நக்கினேன். அவளும் எனது முன்னரே சீறத்தொடங்கி இருந்த சுண்ணியை லாவகமாகப் பிடித்து ஊம்பத்தொடங்கி இருந்தாள். அவளது தொடைகளை விலக்கி அவளது செம்மையான முக்கோணத்தை முழுக்க விரித்து அவளது கிளிட்டோரிசைச் சுற்றியுள்ள பகுதியை நாவினால் சுழற்றி சுழற்றி நக்கலானேன், தொட்டனைத்தூறும் மணற்கேணி போல நக்கனைத்தூறும் அவளது அழகிய சுரங்கத்தைச் சுவைக்கலானேன். அவளும் தனக்குக் கிடைக்கும் சுகத்தை அவ்வப்போது எனக்குத் திருப்பித்தருவது போல் நாக்கினால் என் தண்டின் நுனியை நக்கிச் சுழற்றி முழுமையாய் வாய்க்குள் நுழைத்து முழுமனதுடன் ஊம்பலானாள். அங்கே காமம் மட்டுமல்ல ஆட்சி செய்தது... எங்களிருவரிடையே இளம் வயது முதல் கனிந்திருந்த அளவற்ற காதல்தான் அரியணையில் வீற்றிருந்து ஆணைகள் இட்டது. எத்தனை நேரம் இப்படிச் சுவைத்துக் கொண்டோம் என்பதை கணக்கிடவில்லை. ஒரு கட்டத்தில் அவளது ஊம்பலால் என் துப்பாக்கி வெள்ளணுக்குண்டுகளைத் துப்பிவிடும் என்னும் நேரத்தில் என்னை நிதானப்படுத்தி அமுதா தனது ஆசையைச் சொல்லத்தொடங்கினாள்
- மாமா.. நாம விதியாலயோ சதியாலயோ ஒன்னு சேரமுடியல.. எனக்கு நீ வேணும் அப்படிங்கறதை நான் வயசுக்கு வந்த நாள்ல இருந்தே மனசுக்குள்ள விதைச்சுட்டேன் மாமா.. எனக்கு நீ வேணும் மாமா.. ஆனா சமூகம் நம்மை வெளிப்படையா சேரவிடாது. அதுக்கு என் புருஷனும் உன் பொண்டாட்டியும் சாகனும். அந்த அளவுக்கு நாம கொடுமையா நினைக்க வேண்டாம்.. ஆனா உன் நினைவா எனக்கு உன் கிட்ட இருந்து ஒரு குழந்தை வேணும் மாமா.. இன்னைக்கு உன்னால எத்தனை முறை செய்யமுடியுமோ செய்... அத்தனை முறையும் என் உறுப்புக்குள்ளேயே செய் மாமா.. என்னமோ தெரியல ஒரு பையனுக்கு பிறகு எனக்கு கருவே தங்கல ... போன வருசம் கூட ரெண்டு மாசத்துல எனக்கு அபார்ஷன் ஆச்சு.. இந்த முறை ரொம்ப கவனமா உன் கிட்ட இருந்து குழந்தை வேணும்கிறதுக்காக காத்து இருக்கேன். இனி நாலைஞ்சு மாதம் என் புருஷன் கிட்ட செய்ய மாட்டேன். செய்தாக்கூட விந்து போகறதுக்கு முன்னாலேயே வெளில தள்ள எனக்கு தெரியும். உன் குழந்தை வேணும் மாமா.. கொடுப்பியா... என்று என்னை என் முகத்தை தன் கையில் வைத்துக் கொண்டு கேட்டபோது என் கண்கள் கலங்கியது,
என் அமுதா அவள், என் சிறுவயது மனைவி அவள், கண்டிப்பாக அவள் ஆசையை நிறைவேற்ற வேண்டும். இந்த முடிவை எடுத்த நான் அன்றைக்கு இரவு முழுக்க உறங்காமல் நான்கு முறை கலவி செய்தேன். சமீபகாலத்திய என் சாதனை அது. என் உந்துதலும் அவளது ஆர்வமும் தகுந்த இடைவெளி விட்டு அவள் மீண்டும் உற்சாகமாக்கிய பின் கூடலும் இந்த சாதனையைச் செய்ய வைத்தது,
காலை 7 மணிக்கு அவளது ட்யூட்டி தொடங்குவதாலும் ஏழரை போல அவள் கணவன் வந்துவிடுவான் என்பதாலும் என்னை ஆறுமணிக்கு எழுப்பி காபி கலந்து கொடுத்து குளிக்கச் சொல்லி அவளும் தயாராகி இருவரும் புறப்பட்டு பேருந்து நிலையம் வந்தபின் மதுரைக்குச் செல்லும் பேருந்தில் என்னை ஏற்றிவிட்டு கலங்கிய கண்களுடன் எனக்கு விடைகொடுத்தாள் அமுதா. - என்னை மறந்துடாதே மாமா.. எப்ப எல்லாம் தமிழ்நாட்டுக்கு வரியோ அப்ப எல்லாம் நாம சேரனும் மாமா.. எனக்கு நீ வேணும் மாமா என்று கூறி அவள் விடை கொடுத்த போது என் கண்களில் இருந்தும் தாரையாகக் கண்ணீர் வழிந்தது,
சென்ற வாரம் அமுதா எனக்கு போன் செய்திருந்தாள். அவள் இப்போது நான்கு மாதமாம் மிகவும் கவனமாக குழந்தையை எப்படியும் பெற்றுக்கொள்வாளாம். அடுத்த லீவுல வரும்போது குழந்தையைப் பார்க்க வரனுமாம்.. எனக்கு நிம்மதியாக இருந்தது. இன்னும் ஆறுமாதத்தில் மீண்டும் தமிழகம் போகனும்.. காத்திருக்கிறேன்.
முற்றும்.