நான் யார்???

ஸ்வப்னா, காலை ஆறு மணிக்கு எழுந்து குளித்து மாம்பழ கலரில் கஞ்சி போட்டுத் தேய்த்த மொறமொறன்னு விரைச்சு நிக்குற சுடிதார் அணிந்து, கழுத்தைச் சுற்றி துப்பட்டாவைப் போட்டு, வேகவேகமாக சமயலறைக்குள் அம்மாவிடம் காலைச் சிற்றுண்டிக்கா சென்றாள். இன்னும் ஐந்து நிமிடத்தில் வீட்டிலிருந்து கிளம்பினால் தான் கல்லூரிக்கு செல்லும் பஸ்ஸை பிடிக்க முடியும். எனவே அம்மா தட்டில் போட்டுக் கொடுத்த ரெண்டு இட்லியையும் சட்னியையும் கடமையே என்று விழுங்கி விட்டு தனது அறைக்குச் சென்று ஏற்கனவே எடுத்து வைத்திருந்த புத்தகப்பையை எடுத்துக் கொண்டு வாசலுக்கு வந்தாள்.
அவள் செருப்பு போட்டு சமயலறை பக்கம் பார்த்து அம்மா, நான் போயிட்டு வர்றேன்னு சொல்லி படியிறங்கும் சமயம், ஏண்டி இந்த அவசரம். இந்தா உன்னோட டிபன் பாக்ஸ் எடுத்திட்டு போ. இல்லைனா இன்னைக்கு மத்தியானம் பட்டினிதான் என்று சலிப்புடன் கூறிக் கொண்டே ஸ்வப்னாவின் அம்மா வாசலுக்கு வந்து தனது மகளிடம் அதைக் கொடுத்தது தான் தாமதம்... டிபன் பாக்ஸை லபக்கென்று அம்மாவின் கையிலிருந்து வாங்கிக் கொண்டே அப்படியே அவளை கட்டிப்பிடித்து இச்சென்று அவளது கன்னத்தில் ஒரு முத்திரை பதித்துவிட்டு சிட்டாகப் பறந்தாள் ஸ்வப்னா. அவளது நடையில் பஸ் நிலையத்திற்கு சமயத்தில் போய் சேர வேண்டும் என்ற அவசரம் தெரிந்தது.

ஐயையோ, இருந்த அவசரத்தில் ஸ்வப்னாவை அறிமுகம் செய்ய மறந்துவிட்டேன்.

ஒரு நடுத்தர குடும்பத்தில் தந்தையை இழந்து தாயின் அரவணைப்பில் வாழ்ந்து வரும் ஒரு கல்லூரி மாணவி ஸ்வப்னா. நடுத்தர குடும்பத்திற்கே உரிய கஷ்டங்களும் நிராசைகளும் நிறைந்த வாழ்க்கை. ஸ்வப்னா, கோவையில் ஒரு பிரபல கல்லூரியில் முதலாமாண்டு மாணவி. வயது நமது காமலோகத் தளத்திற்கு தகுதியுள்ள வயதுதான். அதுவும் அந்த வயதை அடைந்து இன்னும் முழுசா ஒரு மாசம் ஆகவில்லை. சந்தனக்கட்டை பார்த்திருக்கிறீர்களா? அதைவிட கொ.ஞ்.ஞ்.ஞ்.ஞ்.சம் நிறம் கம்மி. கல்லூரி மாணவிக்கேற்ற சற்றே கூடுதலான உயரம். ஒல்லி என்றும் குண்டு என்றும் சொல்ல முடியாத சரியாகச் சொன்னால் நம்ம தேவயானி போல உடம்பு. ஆனால் ஸ்வப்னாவின் முன் பாரமும் பின் பாரமும் (அதுதாங்க முலையும், குண்டியும்) கண்டால் தேவயானியே பொறாமைப்படும் அளவிற்கு பெரிசு. முலைகள் பெரிசானாலும் இன்னும் யார் கையும் படாமல், சிறிதும் தலை சாய்க்காமலும் புவியீர்ப்பு விசைக்கு சவால் விடும் தோரணையில் புவிக்கு இணை கோட்டில் கம்பீரமாக எழுந்து நிற்கும். ஸ்வப்னாவின் பின்புறமோ, மண் சட்டி செய்வதற்கு பதப்படுத்தி வைத்த களிமண் உருண்டை போல (நெகு நெகுன்னு) கெட்டியாகவும் இல்லாம அதே சமயம் கொள கொளன்னும் இல்லாம அவளோட முலைகள் போலவே புவியீர்ப்பு விசைக்கு சவாலிட்டு தூக்கி நிற்கும். ஸ்வப்னாவின் முலைகளைவிட குண்டிகள் கொஞ்சம் பாக்கியம் செய்தவை. தினமும் பேருந்தில் செல்வதால் இளம் வயதிலிந்தே மாணவர்கள் முதல் சாகப்போகும் கிழவர்கள் வரை பதம் பார்த்த குண்டிகள். அதனால் அவளுடைய குண்டிகள் முலைகளை விட பருத்தும் மெருகேறியும் உள்ளது.

ஸ்வப்னாவிற்கு பள்ளி செல்லும் போதிலிருந்தே பேருந்தில் செல்வதில் ஒரு தனி கிளர்ச்சி. பிரயாணம் செய்யும் போது கிடைக்கும் தடவல்களும், இடிகளும் அவளுக்கு ஒரு கிளுகிளுப்பைக் கொடுக்கும். இதற்காவே அவள் பேருந்தில் ஏறியவுடன் நடுவே புகுந்து நின்று கொள்வாள். அப்புறம் ஒரு அரை மணி நேரத்திற்கு கிடைக்கும் சுகத்திற்கு சொல்லவே வேண்டாம். இந்த உலகத்தையே மறந்து வானத்தில் பறந்து கொண்டிருப்பாள். இப்படித்தான் சில சமயம் அவள் இறங்க வேண்டிய நிறுத்தத்தை விட்டு அடுத்த நிறுத்தத்தில் இறங்கி தொடைகளுக்கிடையில் பிசுபிசுவென்று ஒட்ட ஓட்டமும் நடையுமாக தன்னுடைய கல்லூரியை நோக்கி செல்வாள். இவளுடைய இந்த நடையைக் கண்டு சாமானை ஆட்டி கஞ்சியைக் கொட்டும் வாடிக்கையாளர்கள் ஏராளம். வானத்துல ஜெட் விமானம் பறந்து சென்று விட்டாலும் அதன் புகை சில மணிநேரம் நிலைத்திருப்பதைப் போல ஸ்வப்னா ஒரு வழியில் நடந்து சென்றால் அதை பார்த்த ஆண்களின் சுன்னி தலையை தொங்கப் போடுவதற்கு சிறிது நேரம் பிடிக்கும். அந்த பகுதியில் அவள் ஒரு வயாகரா மருந்தை போல கிளம்பாத கிழவனுக்கும் சுன்னி ஆட்டம்போட ஆரம்பித்துவிடும்.

அன்றும் அவள் அவசரம் அவசரமாக பேருந்தை பிடிப்பதற்காக ஓட்டமும் நடையுமாக செல்லும் போது தெரு முழுவதும் ஆண்களின் இதயத்துடிப்பு சத்தம் மட்டுமே நிறைந்திருந்தது. மேகம் சிறிது மூட்டத்துடன் காணப்பட்டதால் எந்த நேரமும் மழை வரலாம் என்ற நிலை. ஸ்வப்னா பஸ் நிறுத்தத்தில் வந்து சேர்வதற்கும் மழை லேசாக தூரத் தொடங்கவும் சரியாக இருந்தது. சீக்கிரமாக நிழற்குடையின் கீழ் வந்து நின்று பஸ் வரும் திசையை பார்த்தாள். அடுத்து நின்ற ஒரு பெண்மணியிடம் மணி எத்தனையாயிற்று என்று கேட்டு ஒரு நிமிடம் தனது பஸ் போயிருக்குமோ என்று பதறினாள். அப்போது ஒரு 30, 35 வயசு மதிக்கத்தக்க பெண்மணி பஸ் நிறுத்தத்தை நோக்கி வேகமாக வருவதை கண்டாள். நிறுத்தத்தில் அதிகமா ஆட்கள் இல்லை. ஒருவேளை பஸ் போயிருக்குமோ? நேற்றுத்தான் லேட்டாகப் போய் மேடத்திடம் திட்டு வாங்கினோம். இன்றாவது நேரத்துடன் செல்லலாமென்றால் இன்றும் பாழாய்ப்போன பஸ் சமயத்துக்கு வரமாட்டேங்குது என்று அலுத்துக்கொண்டாள்.

அப்போது அங்கு வந்த அந்த பெண்மணி ஸ்வப்னாவிடம் 18-ம் நம்பர் பஸ் போயிருச்சா? என்று கேட்டாள்.

நானும் அதுக்குத்தான் நிக்குறேன். இப்போத்தான் வந்தேன். அதனால தெரியலேன்னு சொல்லி அந்த பெண்மணியை ஒரு நோட்டம் விட்டாள். மாநிறம், இளநீலக் கலரில் புடவை. அது இடுப்பில் சற்று கீழே இறக்கி கட்டப்பட்டதால் அந்த பெண்ணின் தொப்புள் அப்பட்டமாக சைடில் தெரிந்தது. அதே கலரில் உடம்பை ஒட்டிப் பிடித்த ஜாக்கெட் அதன் உள்ளே இருக்கும் ப்ராவும் மேட்சிங் கலர்தான் என பறை சாற்றியது. தலைமுடியை லாவகமாக ஒரு குதிரை வால் போல போட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவள் ஆளைப்பார்த்தால் நன்கு உரமேறியது போல ஸ்வப்னாவுக்கு தோன்றியது. ஆக மொத்தத்தில் நம்ம மும்தாஜ் மாநிறத்துல இருந்தா எப்படியிருக்கும். அதேதான்.

அந்தப்பெண்மணியோ சற்று தள்ளி நின்று ஸ்வப்னா கவனிக்காத போது அவளை அளவெடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளது மனமோ இவளை எப்படியாவது வளைக்க வேண்டுமே என்று கணக்கு போட்டது வாயிலோ எச்சில் ஊறியது. இதுபோல ஒரு சரக்கை அனுபவிச்சு ரொம்ப நாளாச்சு. எப்படியும் இவளை மடக்கணும்னு மனசுக்குள்ள நெனச்சா. அதற்குள் ஒரு பஸ் வரவே மற்றவர்களெல்லாம் அதில் சென்று விட இவர்கள் இருவர் மாத்திரம் அங்கு பஸ்ஸுக்காக காத்திருந்தார்கள். அப்போது ஸ்வப்னாவின் தவிப்பை கவனித்த அந்த பெண் மெதுவாக பேச்சை ஆரம்பித்தாள்.

ஏம்மா, நீ காலேஜ் வரைக்கும் தானே போகணும்?

ஆமாங்க. இந்த பஸ் எப்பவுமே இப்படித்தான். நம்ம அவசரத்துக்கு வராது என்று அலுத்துக்கொண்டாள்.

நானும் அந்த வழியாத்தான் போகனும். எனக்கும் கொஞ்சம் அவசரம் தான். அதனால நான் ஆட்டோவுல போற வழியில உன்ன இறக்கிவிடட்டா? என்று தனது அடுத்த கொக்கியை போட்டாள்.

அவசரத்தில் சரியென்று சொல்லி பின் மறுப்பதற்குள் அந்தப்பெண் அங்கு வந்த ஒரு ஆட்டோவை நிறுத்தி விட்டாள். சட்டென்று ஆட்டோவிற்குள் ஏறி உட்கார்ந்த பெண் ஸ்வப்னாவை ஏறிக்கொள்ள சொன்னாள். அவள் தயக்கத்தைக் கண்ட பெண் ஸ்வப்னாவை மீண்டும் வற்புறுத்தவே ஸ்வப்னா மெதுவான குரலில்.. இல்லீங்க, நீங்க போங்க நான் பஸ்ல போய்க்கறேன்னு சொல்லி பின் வாங்கினாள். நிலமைய புரிஞ்சுகிட்ட அந்தப்பெண் பரவாயில்ல. நான் அந்த வழியாத்தானே போறேன். நானே பணம் கொடுத்துக்குறேன். சங்கடப்படாம வாம்மான்னு சொல்லி ஸ்வப்னாவோட கையை புடிச்சு பக்கத்துல உக்கார வச்சா.

ரெண்டு பேரையும் ஏத்திக்கிட்டு ஆட்டோ ஸ்வப்னாவின் கல்லூரி இருந்த திசையை பார்த்து மெதுவா நகர ஆரம்பிச்சுது.

அந்தப்பெண் மெதுவாக கிசுகிசுப்பான குரலில் பேச ஆரம்பித்தாள்.

எம் பேரு ராணி. இங்க சிட்டியில ஒரு பாஸ்ட் புட் ரெஸ்டாரண்ட் வச்சிருக்கேன்.

எம் பேரு ஸ்வப்னா. காலேஜுல பர்ஸ்ட் இயர் படிக்குறேன். உங்கள சந்திச்சதுல ரொம்ப சந்தோசம். உங்க ரெஸ்டாரண்டப்பத்தி கேள்விப்பட்டிருக்கேன். ஆனா வந்ததில்லே.

அது என்னோட தம்பியோடது. அவன் வெளிநாட்டுல வேலைக்கு போனதால இப்போ நான் பாத்துக்குறேன்.

இப்படி சம்பிரதாயமாக ஆரம்பித்த பேச்சுக்கு இடையில ஸ்வப்னாவை பற்றியும் அவளுடைய வீட்டை பற்றியும் ஓரளவுக்கு தெரிந்து கொண்டாள். கூட இருப்பது ஒரு பெண்ணாகையால் ஸ்வப்னாவும் தயக்கமில்லாமல் பேசிப் பழகினாள். அதற்குள் ஸ்வப்னாவின் கல்லூரி வந்துவிடவே ஆட்டோவை நிறுத்தி இறங்கும் போது நாளைக்கு கண்டிப்பாக உங்களுடைய பணத்தை திருப்பித் தருகிறேன். நீங்க நாளைக்கு வருவீங்க தானே? நான் கண்டிப்பா இதே நேரத்துக்கு காத்திருப்பேன்னு சொல்லி ஓட்டமாக கல்லூரிக்குள் நுழைந்தாள்.

மீண்டும் ஆட்டோ தனது ஓட்டத்தை தொடங்க, ராணியோ ஸ்வப்னாவின் அழகை நினைத்து எச்சில் குடித்தபடியே இவளை எப்படி வளைப்பது என திட்டம் தீட்ட ஆரம்பித்தாள்.

லூஸியோ அந்த முகம் தெரியாத ஸ்வப்னா நமக்கு போட்டியா வந்து அப்புறம் முதலாளியம்மா நம்மளை ஓரங்கட்டிடுவாளோ எனறு நினைத்தாள். ஸ்வப்னா மேலே லூஸியின் மனதில் லேசான பொறாமையும் வெறுப்பும் துளிர் விட ஆரம்பித்தது. ராணியோ நாளை ஸ்வப்னாவை சந்திக்கும் போது அவளை தன் வழிக்கு கொண்டு வர என்ன செய்வது என்ற எண்ணத்தோட அந்த நாளை கழித்தாள். மறு நாள் ஸ்வப்னாவின் மயக்கத்தில் கொஞ்சம் அதிகமாகவே தனது அலங்காரத்தை செய்து கொண்ட ராணி, முந்தைய நாள் அவர்கள் சந்தி்த்த பஸ் நிறுத்தத்திற்கு வந்து ஸ்வப்னாவின் வருகைக்காக காத்திருந்தாள்.

அவள் வழக்கமாக செல்லும் 18 -ஆம் நம்பர் பேருந்தும் சென்று விடவே, ஸ்வப்னா வராததால் கள்ளக் காதலனுக்காக காத்திருக்கும் கள்ளக் காதலியின் மன நிலையில் நின்று கொண்டிருந்தாள் ராணி. மேலும் நேரம் போனதே தவிர ஸ்வப்னா வர்ற மாதிரி தெரியாததால், இன்று வரவில்லையா? இல்லை நாம் வருவதற்கு முன்னமே போய் விட்டிருப்பாளா? என்று குழம்பினாள். சரி நாளை பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று அடுத்த பேருந்து வரவே அதிலேறி தனது ரெஸ்டாரண்டை சென்றடைந்தாள். முக வாட்டத்துடன் வந்த ராணியை கண்டு ஏதும் புரியாத லூஸி ராணியின் அறைக்கு சென்று...

"என்னம்மா ஒரு மாதிரியா இருக்கீங்க ஏதாவது பிராப்ளமா?"

"பிராப்ளமெல்லாம் ஒன்னுமில்லேடா. ஸ்வப்னாவ இன்னிக்கு வர்ற வழியிலேயே மடக்கி புடிக்கலாமென்றிருந்தேன். ஆனால் பட்சி வரல. அதான்..."

என்ன காரணமோ இன்று வராமலிருந்திருக்கலாம். நாளைக்குப் பாத்துக்கலாம் விடுங்கம்மா என்று சொன்ன லூசி மனதில் மகிழ்ச்சி பொங்க ராணியை நெருங்க, மூடு சரியில்லை; என்னமோ போலிருக்கு லூசி. நீ போய் உன் வேலையை கவனி என்று சொல்லி விட்டாள்.

ஸ்வப்னா மேலிருந்த வெறுப்பும் பொறாமையும் அதிகமான நிலையில் அறையிலிருந்து வெளியேறினாள் லூஸி. அன்று முழுதும் ராணிக்கு வேலையே ஓட வில்லை. மறு நாளும் அதே பஸ் நிறுத்தத்தில் ஸ்வப்னா வருவாள் என்று காத்திருந்த ராணி ஏமாற்றமே அடைந்தாள். அடுத்தடுத்து இரண்டு நாட்களாக காத்திருந்தும் ஸ்வப்னா வராமல் போகவே, அவளை பார்க்க முடியாமல் போய்விடுமோ, ச்சே. . அன்னைக்கே அவளோட வீட்டைப் பற்றி தெரிந்து கொள்ளாமல் விட்டுட்டோமே என்று தன்னையே நொந்து கொண்டாள் ராணி.

ஸ்வப்னாவை எப்படியாவது வசியப்படுத்தி அவ முலையையும் குண்டியையும் கசக்கி அவ புண்டையை நக்க வேண்டுமென்ற வெறி நாளுக்கு நாள் அதிகரிக்க, லூசி மீதும் மற்ற ஸ்டாஃப் மீதும் எரிந்து விழுந்து கொண்டிருந்தாள் ராணி. அவளின் இந்த மாற்றத்துக்கு காரணம் தெரிந்த லூஸிக்கு ஸ்வப்னா மேலிருந்த வெறுப்பு அதிகமாகியது. அன்றும் தன் முயற்சியில் தளர்வடையாத ராணி பஸ் நிறுத்தத்தில் காத்திருக்க, அதே அவசரத்துடன் ஓட்டமும் நடையுமாக வந்த ஸ்வப்னா தேவதையாக தெரிந்தாள் ராணிக்கு. அவள் அருகில் வந்ததும் தன் மகிழ்ச்சியை மறைத்து கொண்டு,

"என்ன ஸ்வப்னா ஆளைப் பார்க்கவே முடிய வில்லை?" என்று இயல்பாக கேட்பது போல் கேட்டாள் ராணி.

எங்கம்மாவுக்கு திடீரென்று உடல் நிலை சரியில்லாமல் போய் கே ஜி ஆஸ்பிட்டலில் அட்மிட் செய்து கூடவே இருக்க வேண்டியதாயிற்று. டாக்டர்கள் ஆபரேஷன் பண்ண வேண்டுமென்றும், இரண்டு லட்சம் செலவாகுமென்றும் கூறி விட்டார்கள். அவ்ளோ பணத்துக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை என்று கண் கலங்கிய ஸ்வப்னாவை சரி சரி கண் கலங்காதே யாராவது நிச்சயமாக உதவுவார்கள் என்று ஆறுதல் கூறினாள் ராணி. அதே நேரம், ராணியின் மனதில் ஸ்வப்னாவின் இந்த சூழ்நிலையை பயன்படுத்தி அவளுக்கு மருத்துவ செலவுக்கு கடனுதவி செய்து அந்த சாக்கை வைத்தே அவளை எப்படியாவது தன் வலையில் இழுத்து அவளை அனுபவித்து விட வேண்டும் என்ற எண்ணமும் தோன்றியது.

தன்னிலையை மேலும் உணர்த்த ஸ்வப்னா விம்மவே, என்னடாக்கண்ணு நானிருக்கேனில்ல; இங்கப்பாரு அழக்கூடாது; உனக்கு பணம் தானே நான் ஏற்பாடு பண்ணுகிறேன்; வா போகலாம் என்ற ராணி அந்த வழியாக வந்த ஆட்டோவை அழைத்தாள். ஆட்டோ வர ஸ்வப்னாவை அணைத்த படியே அழைத்துச் சென்ற ராணிக்கு ஸ்வப்னாவின் இளமேனியின் ஸ்பரிசம் மின்சாரம் பாய்ச்சியது போலிருந்தது. அவ புண்டையில் அங்கேயே ஊரலெடுக்க ஆரம்பித்தது. ஆனாலும் இந்த தருணம் சரியானதல்ல என்று மனதை கட்டுப்படுத்திக் கொண்ட ராணி ஆட்டோவில் ஏறியதும் அவள் போக வேண்டிய இடத்தை கூறி போகச் சொன்னாள்.

எங்கம்மாவுக்கு என்னாகுமோன்னு பயமாயிருக்கு என்று சொல்லிக் கொண்டே விம்மிய ஸ்வப்னாவின் தலையை ஆதரவாக பிடித்து தன்னோட பருத்த முலையில் வைத்துக் கொண்டாள் ராணி. அழாதேடாக் கண்ணு, உன் அம்மாவுக்கு ஒன்றும் ஆகாது, ஆமாம் இப்போது எங்கே போகிறாய் என்று ராணி கேட்டாள். காலேஜில் போய் லீவு எழுதி தர போகிறேன் என்றாள் ஸ்வப்னா.

"சரி உன் அம்மாவுக்கு எப்போது ஆபரேஷன்?"

ஒரு வாரத்துக்குள் செய்தால் நல்லதாம். நான் பணம் ரெடி பண்ணி விட்டால் உடனே செய்யறதா சொல்லிருக்காங்க என்றாள் ஸ்வப்னா. பணத்துக்கு ஏதாவது ஏற்பாடு பண்ணியிருக்காயா என்று கேட்ட ராணிக்கு, பொள்ளாச்சியில் எங்கம்மாவுக்கு சொந்தமான நிலமிருக்கு அதை விற்கும்படி அங்குள்ள உறவினரிடம் சொல்லியுள்ளோம். ஆனால் பணம் கைக்கு வர ஒரு மாதம் ஆகுமென்று கூறிவிட்டார்கள் என்று பதிலளித்தாள் ஸ்வப்னா. எனக்கு தெரிந்த நண்பரிடம் கடனாக கேட்டு வாங்கித் தருகிறேன். நிலம் விற்று பணம் வந்ததும் திருப்பித் தா என்ற ராணியின் கையிரண்டையும் பிடித்துக் கொண்ட ஸ்வப்னா உங்க உதவிய உயிருள்ள வரை மறக்க மாட்டேன், ரொம்ப நன்றி மேடம் என்றாள்.

உன் உயிர் யாருக்கு வேணும்? உன்னோட கட்டுடலை நான் அனுபவிக்கனும். அதுக்குத்தான் இந்த உதவியென மனதில் நினைத்துக் கொண்ட ராணி, நன்றி இப்ப சொல்லாதே தேவைப்படும் போது காட்டு என்று கூறினாள். சரி மூன்று நாள் கழித்து என்னை வந்து பார் என்று கூறிய ராணி அவளோட ரெஸ்டாரண்ட் விலாசத்தை கொடுத்து, ஸ்வப்னாவை நிர்மலா கல்லூரி வாயிலில் இறக்கி விட்டாள். ராணி அவளை அனுபவிக்கப் போகின்ற சிந்தனையில் போக, ஸ்வப்னாவோ ஒரு நாள் பழக்கத்திலேயே இவ்ளோ பெரிய தொகையை தந்து உதவி செய்ய முன் வந்த ராணியின் மேல் பெரும் மதிப்பும் மரியாதையும் ஏற்பட்டது. அவளின் வஞ்சக எண்ணம் தெரியாததால் ஸ்வப்னாவிற்கு ராணி தெய்வமாக தெரிந்தாள்.

கல்லூரியில் விடுமுறை விண்ணப்பித்த ஸ்வப்னா அங்கிருந்து பஸ் பிடித்து ஆஸ்பிட்டலுக்கு சென்றாள். அப்போது பேருந்தில் ஏற்பட்ட ஓரிரு உரசல்களால் மற்ற நேரங்களில் குதூகலிப்பது போல் மனம் தற்போது அதில் லயிக்கவில்லை. அவளது எண்ணமெல்லாம் அவ அம்மாவுக்கு சீக்கிரம் ஆபரேஷன் நடந்து நல்ல படியாக குணமடைய வேண்டும் என்பதே. மருத்துவமனையை அடைந்த ஸ்வப்னா ராணியின் பெருந்தன்மையை நினைத்த படி அவளோட அம்மாவை அட்மிட் செய்திருந்த அறைக்கு சென்றாள். தன் தாயின் கட்டிலுக்கருகே ஸ்டூலில் அமர்ந்து அம்மாவுடன் சகஜமாக பேசிக் கொண்டிருந்த ஒரு இளம் டாக்டரை கண்டதும்,ஒரு கணம் வாயிலிலேயே நின்று விட்டாள்.

அவள் வந்ததை கண்ட அவள் தாயார் "வாம்மா! ஸ்வப்னா" என்றழைக்க உள்ளே சென்றவளிடம், ஸ்வப்னா! இந்த தம்பி பொள்ளாச்சியில உளள நம்ம தூரத்து உறவுக்காரப் பிள்ளை. ஒரு வகையில உனக்கு மாமன் மகன், டாக்டருக்கு படிச்சிட்டு இங்கதான் வேலை பாக்குதாம் என்று கூறினாள். இளமாறா! நான் சொன்னேனில்ல என் மகள் ஸ்வப்னா அது இவதானென்று அறிமுகப்படுத்தியும் வைத்தாள். ஒருவரையெருவர் விழியிமைக்காமல் விழுங்கி விடுவது போல் பார்த்துக் கொண்டே 'ஹாய்'யை பரிமாறிக் கொண்டனர்.

இருபத்திரெண்டு வயதான இளமாறன் சிவந்த நிறம், ஜிம் பாடியுடன் ஆணழகனாக இருக்க ஸ்வப்னா பார்த்த உடனேயே அதில் மயங்கி ஒன்றும் பேசாமல் நின்றிருந்தாள். அந்த ஆணழகனோ ஸ்வப்னாவின் அழகிலும் அங்க அவயங்களின் வளர்ச்சி தந்த மயக்கத்திலும் மூழ்கி அவளையே பார்த்த வண்ணமிருந்தான். என்னம்மா லீவு லெட்டர் கொடுத்து விட்டாயா? என்றா ஸ்வப்னாவின் அம்மாவின் கேள்வி இருவரையும் சுயநினைவுக்கு கொண்டு வந்தது. 'ஊம். கொடுத்திட்டேம்மா' என்ற ஸ்வப்னா, ராணியுடன் ஏற்பட்ட சந்திப்பையும் அவள் ஆபரேஷனுக்காக பண உதவி செய்வதாக கூறியதையும் தன் தாயிடம் கூறினாள்.

முன்பின் அறியாத ஒருவர் ஒரு நாள் பழக்கத்தில் இவ்ளோ பெரிய தொகையை தருகிறாள் என்றால் அதில் ஏதாவது விபரீத காரணமிருக்கப் போகிறது என்று கூறிய தன் தாயிடம், ச்சே.. ச்சே அவர்கள் அப்படியெல்லாம் செய்யக் கூடியவராக தெரியவில்லை. நம் இந்த இக்கட்டான நிலைமையறிந்து உதவி செய்றாங்கம்மா என்றாள் ஸ்வப்னா. அம்மா மகள் உரையாடலை ஏதும் பேசாமல் கவனித்த இளமாறனின் உள்ளமெல்லாம் நிறைந்து நின்றாள் ஸ்வப்னா.

ஆண்ட்டி! எனக்கு இன்றிலிருந்து ஒரு வாரத்துக்கு இந்த வார்டில்தான் டூட்டி. மற்ற பேஸண்டுகளையும் பார்க்கனும் நான் கிளம்புகிறேன்; மதியம் வந்து பார்க்கிறேன் உங்களை என்று எழுந்த இளமாறன் ஏக்கமான பார்வை ஒன்றை ஸவப்னா மீது வீசீ "பை ஸ்வப்னா" என்று சென்றான். அவனின் அழகும் கம்பீரமும் வசீகரிக்க பதிலுக்கு "பை" சொல்ல மறந்து நின்றிருந்தாள் ஸ்வப்னா.

அன்று மதியம் நான்கு மணியளவில் மீண்டும் அங்கு வந்த இளமாறன், ஆண்டி உங்கள் ஆபரேஷன் சம்பந்தமாக சீஃப் டாக்டருடன் பேசி விட்டேன். அவரும் சம்பந்தப்பட்ட டாக்டருடன் கலந்து பேசி விரைவிலேயே உங்களுக்கு ஆபரேஷன் செய்யலாம் என்று கூறியுள்ளார் என்றான். எனக்கு டூட்டி முடிந்தது, காலையில் வந்து உங்களை பார்க்கிறேன் ஆண்டி என்றவன், ஸ்வப்னா உனக்கு ஆட்சேபணையில்லை என்றால் வாயேன் கேன்டீனில் காபி சாப்பிட்டு வரலாம் என்று கேட்டான். இளமாறனின் துணிவால் திகைத்த ஸ்வப்னா அவள் அம்மாவைப் பார்க்க, அவர்களும் போய் வா என்பது போல தலையசைத்து விடை கொடுத்தாள்.

அவர்களிருவரும் அங்கிருந்த கேன்டீனுகு வந்தார்கள். அங்கே ஒதுக்கு புறமாக இருந்த டேபிளில் அமர்ந்ததும், உனக்கு என்ன காபியா? டீயா" என்ற இளமாறனை ஸ்வப்னா வியப்புடன் பார்த்தாள். "ஹலோ! என்னாச்சு?" என்றவனிடம்... எவ்ளோ தைரியம் உங்களுக்கு பல நாள் பழகியவளை கூப்பிடுவது போல் நீயென்று ஒருமையில் அழைத்ததுமில்லாமல் என்னை கேன்டீனுக்கு கூப்பிட என்றவள், முகத்தில் கோபத்தை காட்டுவது போல் நடிக்க முயன்று தோற்று போனாள். அதான் உன் கோபமா ஸ்வப்னா? நான் பட்டென்று ஒழிவு மறைவு இல்லாமல் பேசுபவன். ஃபார்மாலிட்டியெல்லாம் எனக்கு பிடிக்காது அத்துடன் நீ யார்? என் உறவான ஆண்ட்டியோடபொண்ணு. அப்படி அழைத்ததில் தப்பில்லை என்று எண்ணினேன். உனக்கு பிடிக்காவிட்டால் நான் இனி அப்படி கூப்பிட மாட்டேன் போதுமா மேடம் என்றான்.




அவன் அப்படி சொன்னதும், இல்லை இல்லை நீங்கள் அப்படியே கூப்பிடுங்கள் என்று அவசர அவசரமாக கூறியவள் 'எனக்கு காபி' என்றாள். அவளின் அவசர பதிலின் அர்த்தத்தை உணர்ந்த இளமாறன் புன்முறுவலித்தபடி எழுந்து கவுண்டருக்கு சென்று ஆவி பறக்க இரண்டு காபியுடன் வந்தான். அவனையே இமைக் கொட்டாது பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஸ்வப்னாவின் மனதில் இனம் புரியாத இன்ப அலை அடித்துக் கொண்டிருந்தது. காபி கப்பில் ஒன்றை அவளிடம் தந்து மற்றொன்றை தான் பருகிய படியே, ஸ்வப்னாவை விழுங்கி விடுவது போல் பார்த்தான். அவளோ அது தாங்காது தலை குனிந்தாள்.

"என்ன ஸ்வப்னா புடிச்சிருக்கா?"

எதை? என்று கேட்டு தலை நிமர்நதவளிடம், காபி தான் என்றதும், ஓ... அதுவா? ஊம் நல்லாத்தானிருக்கு என்றாள்.

ஸ்வப்னா! ஆபரேஷனுக்காக ஆகும் பணத்துக்காக நீ ஒன்னும் கவலை படாதே என்றவனை கேள்விக்குறியோடு பார்த்தாள். ஆமாம் ஸ்வப்னா, ஆண்டி எல்லா விவரங்களையும் சொல்லிட்டாங்க. நானும் எங்கப்பாவிடம் பேசி விட்டேன். அவரும் இன்றோ நாளையோ என் அக்கவுண்டில் டெபாஸிட் செய்து விடுகிறேன் என்று கூறி விட்டார். அதனால நீ யாரிடமும் கேட்க வேண்டாம் என்று கூறியவன், மேலும் உயர்ந்து, ஆழ்ந்தும் விட்டான் அவள் இளம் மனதில். கண்களில் கண்ணீர் மல்க எனக்கு எப்படி நன்றி சொல்லுறதுன்னு தெரியவில்லை என்றாள். நன்றியெல்லாம் கிடக்கட்டும் ஸவப்னா. நீங்கெல்லாம் யாரு? என் உறவுதானே நன்றி எதற்கு என்றான்.

காபி அருந்தி முடிந்ததும் 'போகலாம்' என்று எழுந்தவளை, இரு ஸ்வப்னா! உன்னிடம் முக்கியமான ஒன்று பேச வேண்டும் என்று இளமாறன் கூறினான். என்ன முக்கியமானது? என்று கேட்டுக் கொண்டே மீண்டும் அமர்ந்தாள் ஸ்வப்னா. உன்னை ஒன்னு கேட்டால் கோபப்பட மாட்டாயே என்று பீடிகை போட்டவனை பார்த்து 'விசயமென்ன?' என்று சொன்னால் தானே கோபப்படலாமா? வேண்டாமா? என்பதை சொல்ல முடியும் என்றாள். சரி சொல்லி விடுகிறேன்.

"ஐ லவ் யூ ஸ்வப்னா. உன்னை கல்யாணம் செய்து கொள்ள ஆசைப்படுகிறேன்" என்று பட்டென்று அவன் கேட்கவும், சற்று நேரம் ஆடிப்போய் விட்டாள். அவனுடைய வெளிப்படையான பேச்சு அவளுக்கு பிடித்திருந்தாலும், பார்த்த ஒரே நாளில் இந்த திடீர் தாக்குதல் அவளை பேச்சிழக்க வைத்தது. அவளோட மௌனத்தின் காரணம் புரிந்த இளமாறன் அவசரம் ஒன்றுமில்லை. டேக் யுவர் ஓன் டைம். உன் பதிலை நாளை சொல் என்றான். அவன் அங்கிருந்து கிளம்பி போக திக்பிரமை பிடித்தவள் போல் அமர்ந்திருந்தாள் ஸ்வப்னா. பின் அவனைப் பற்றிய சிந்தனையோடு அம்மாவின் அறைக்குச் சென்றவள், இளமாறனைப் பற்றி அவள் அம்மாவிடன் விசாரித்தாள். அவள் அம்மா சொன்ன தகவலால் திருப்தியடைந்தாள்.

நல்ல வசதியான குடும்பம். ஒரே பையன், டாக்டர் அந்தஸ்து. கள்ளமில்லாமல் கலகலவென பேசும் சுபாவம், கம்பீரமான தோற்றம், உறவுக்காரன் (அதுவும் மாமன் மகன்) முதலியவற்றால் அவளும் அவனை விரும்பவே அவனது கேள்விக்கு சரி என சொல்வதென்ற நல்ல முடிவையே எடுத்தாள். அன்றிரவு தூக்கம் வராமல் மூன்று பேர் படுக்கையில் புரண்டு கொண்டிருந்தனர்.

ஸ்வப்னாவை கண்டதுமே அவளோட இளமையான எழிலுக்கு மயங்கி, அவளை எப்படியாவது தன்னுடமையாக்கி கொள்ள நினைத்தவன் இளமாறன். முதலில் அவளோட பண கஷ்டத்தை போக்கி உதவ எண்ணினான். அதற்காக தன் தந்தையிடம் பேசி பணத்துக்கு ஏற்பாடும் செய்தான். நினைத்ததை செய்வதில் கால தாமதம் செய்ய விரும்பாத குணமுடையவன் என்பதால் தன் காதலை பட்டென்று அவளிடம் சொல்லி விட்டான். அவள் என்ன பதில் சொல்லப் போகிறாளோ? என்று தூக்கம் வராமல் புரண்டு கொண்டிருந்தான்.

மனதை மயக்கும் வசீகர உடல் கொண்ட அழகான வாலிபன், டாக்டராக இருப்பவன் தன் காதலனாக கிடைத்த மகிழ்ச்சியில் உறக்கமில்லாமல் புரண்டு கொண்டிருந்தாள் ஸ்வப்னா.

இன்னும் இரண்டு நாட்களில் அம்சமான குண்டியும், கொத்து முலைகளும் கொண்ட இளம் முயல் குட்டியோட நடத்தப் போகும் காம களியாட்டத்தை கற்பனை செய்தும், கனவு கண்டும் தூக்கமில்லாமல் தவித்துக் கொண்டிருந்தாள் ராணி.
மறு நாள் வார்டு ரவுண்டை முடித்து விட்டு கேண்டீனில் ஸ்வப்னாவின் வரவுக்காக காத்திருந்தான் இளமாறன். அவள் அம்மாவை பரிசோதிக்கும் போது கூட அதிகமாக பேச வில்லை அவன். சற்று நேரம் கழித்து தேவதையென புன்முறுவலுடன் வந்த ஸ்வப்னா அவனருகில் அமர்ந்தாள். அப்படி அவனருகில் அவள் அமர்ந்ததும் அவள் முகத்தில் ஒடிய புன்முறுவலும் அவளோட முடிவை சொல்லாமல் சொல்ல, புரிந்து கொண்ட இளமாறன் அவள் கையை மெல்ல எடுத்து தன் கையில் வைத்துக் கொண்டான். "தேங்ஸ் ஸ்வப்னா, எங்கே நீ மறுத்து விடுவியோ" என்று இரவு முழுதும் தூக்கமில்லை என்றான்.

எனக்கும் தான் தூக்கமில்லை என்றாள் ஸ்வப்னா. சரி ஸ்வப்னா நம் இந்த விசயத்தை ஆண்ட்டியிடம் நீ சொல்கிறாயா? இல்லை நான் சொல்லட்டுமா? என்று அவன் கேட்க. அய்யய்யோ வேண்டாம் சாமி; ஆபரேஷன் முடியட்டும்; நேரம் பார்த்து நானே பேசுகிறேன்; அதுவரை அய்யா சாமி ஒங்க வாயத் தெறக்காதிங்க என்றாள்.

மறு நாள் காலை ராணியிடம் சென்று பணம் ஏற்பாடாகி விட்டது என்று கூற கிளம்பிச் சென்றாள் ஸ்வப்னா. மனதில் இளமாறன் நிறைந்திருந்ததால் வழக்கத்துக்கு அதிகமாகவே இருந்தது ஸ்வப்னாவின் அலங்காரம். அழகு தேவதையென தன்னெதிரே நின்ற ஸ்வப்னாவைக் கண்டதும் விழுக்கென புண்டை விரிய சேரிலிருந்து எழுந்து ஓடி வந்தாள் ராணி. வாடி என்செல்லம், எவ்ளோ அழகாயிருக்கே என் கண்ணே பட்டுடும் போலிருக்கே என்று கூற,போங்க மேடம் எனக்கு வெட்கமாயிருக்கு என்று சிணுங்கிய ஸ்வப்னாவின் தோளை பிடித்து இழுத்து தன்னோடு அணைத்துக் கொண்டாள் ராணி. மெல்ல அவ தன் கையிரண்டினால் ஸ்வப்னாவின் கொழுத்த குண்டியை தடவி அழுத்தி பிடித்தாள். பேருந்தில் கண்டவன் சுண்ணியால் குண்டியில் இடிக்கும் போது கிடைக்கும் சுகத்திற்கு இணையாக ராணியின் கசக்கலால் ஏற்பட்ட இன்ப சுகத்தால் ஆ.... ஸ்ஸ்... என்று அனத்திய ஸ்வப்னா அப்படியே ராணியை கட்டியணைத்தாள்.

இரண்டு பேருடைய கொழுத்த முலைகளும் ஒன்றோடு ஒன்றாய் அழுந்தி பக்க வாட்டில் பிதுங்கியது. ஸ்வப்னா கட்டியணைச்சதும் மேலும் தைரியம் வரப் பெற்ற ராணி தன் வாயை ஸ்வப்னாவின் வாயோடு வைத்து உதடை கவ்வி சுவைத்தாள். தன் நாக்கை அவள் வாயில் விட்டு துழாவினாள். இருவர் நாக்குகளும் சங்கமித்து ஒன்றை ஒன்று பின்னிக் கொள்ள இருவரும் அந்த சுகத்தில் கண் மூடி நின்றனர். தன் நாவால் ஸ்வப்னாவின் நாவுடன் விளையாட விட்ட ராணி தன் கையால் ஸ்வப்னாவின் கன்னிப் புண்டையை கவ்விப் பிடித்து அமுக்கவும் துள்ளி சிலிர்த்தது அவள் உடல். அதற்கு மேலும் நேரத்தை கடத்த விரும்பாத ராணி ஸ்வப்னாவை அணைத்த படியே அழைத்துச் சென்று சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டாள். முன்னால் நின்றிருந்த ஸ்வப்னாவின் சேலையை பாவாடையோடு தூக்கி ஜட்டியை கழற்றினாள். இளம் மயிரடந்த மெது மெதுவென பன்னாட்டம் இருந்த ஸ்வப்னாவின் புண்டையில் தன்னோட முகத்தை புதைத்து அப்படியும் இப்படியுமாக சிறிது நேரம் தேய்த்தாள்.

ஸ்வப்னா கொஞ்சமும் எதிர்பார்த்திராத நிலையில் ராணி சட்டென்று அவளுடைய நாக்கால் நக்க ஆரம்பிக்க, புண்டையை விரித்த படி காட்டிக் கொண்டிருந்த ஸ்வப்னா உடல் நடுங்க ம்மா... ஆ..... ஸ்ஸ்.... என்று முனகியபடியே ராணியின் தலையை பிடித்து தன்னோட புண்டையில் அழுத்தி நக்கலுக்கு வாக தனது காலை மேலும் அகட்டி காட்டிக் கொண்டிருந்தாள். சற்று நேரம் நக்கிய ராணி பட்டென்று எழுந்து சோபாவில் சாய்ந்து மல்லாக்க கால் நீட்டி படுத்து கொண்டு, தனது சேலை பாவாடையை இடுப்புக்கு மேல் சுருட்டி தூக்கிக் கொண்டாள். சுத்தமாக ஷேவ் செய்யப்பட்டு மழ மழவென்றிருந்த அவளது மதர்த்த புண்டை பாதி பிளந்த நிலையில் இருந்தது.

"வாடி செல்லம்; வந்து எம்புண்டைய எடுத்துக்கோ" என்ற ராணி தன்னோட ஒரு விரலை அவ புண்டையில் விட்டு ஆட்டியபடி ஸ்வப்னாவை அழைத்தாள். ஏதோ மந்திரத்தால் கட்டுண்டவள் போல் அவளருகே சென்ற ஸ்வப்னா அப்படியே அமர்ந்து அவள் புண்டையில் முகம் புதைத்து ராணி தனக்கு செய்தது போல நக்கினாள். ராணியோ சொர்க்கத்தையடைந்த நிலையில் ஆ... அப்படித்தாண்டி செல்லம்... நக்குடி... இன்னும் நல்லா நக்குடி... என்றெல்லாம் புலம்பினாள். மேலோட்டமாக நக்கிய ஸ்வப்னா தன் நாக்கை ராணியின் புண்டையின் உள்ளே விட்டு சுழற்றவும், சொல்லொண்ணா சுகத்தை கண்ட ராணி தன் காலை அகட்டி புண்டையை தூக்கி கொடுத்தாள்.

அனுபவசாலி போல் ஸ்வப்னா ராணியின் புண்டையில் தனது நாக்கால் தூர் வாரி அவளோட பருப்பையும் கவ்வி உறிஞ்சினாள். காம உணர்ச்சியின் உச்சத்துக்கு சென்ற ராணியின் புண்டையில் காம நீர் பெருக்கெடுத்தது. அதை உறிஞ்சி குடித்த ஸ்வப்னா தன் நாக்கால் பல காம வித்தைகளை காட்டிக் கொண்டிருந்ததில் மெய் மறந்த ராணி, தன் இரு கரங்களாலும் ஸ்வப்னாவின் முலைகளை பற்றி கசக்க கசக்க உணர்ச்சியடைந்த ஸ்வப்னா நக்குவதை விடுத்து எழுந்தாள். சோபாவில் படுத்திருந்த ராணியின் பக்கத்தில் அமர்ந்து அவளோட ஜாக்கெட் பாடியென்ற சிறையில் கிடந்து தவித்த பெருத்த முலைகளுக்கு விடுதலையளித்தாள். பின்பு தன் கைகளால் அவைகளை சிறை பிடித்து கசக்க கசக்க அவள் செய்த அதே வேலையை ராணியும் செய்து ஸ்வப்னாவின் கன்னி முலைகளை கசக்கி கனிய வைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

இளமாறன் பைக்கை ஓட்ட பின்னால் அவனது தோளை பிடித்தபடி அமர்ந்திருந்த ஸ்வப்னாவின் இளம் முலையிரண்டும் அவன் பிரேக் போட்ட சமயத்தில் எல்லாம் அவன் முதுகில் பட்டு இருவருக்கும் இன்ப வேதனையை தந்தது. ஸ்வப்னாவுக்கு ஒரு ஆணுடன் பைக்கில் செல்வது இதுவே முதல் முறை. ராணியிடம் சென்று பணம் வேண்டாமென்று கூறக் கிளம்பிவளை நானும் கூட வருகிறேன் என்ற இளமாறன் தனது ஹீரோ ஹோண்டா ஹங்கில் (காதலர்களுக்கென்றே வடிவமைத்திருப்பார்களோ?) அழைத்துக் கொண்டு ராணியின் ரெஸ்டாரண்டை நோக்கி பயணிக்கையில் தான் பைக்கின் ஃப்ரன்ட் டிஸ்கின் புண்ணியத்தால் இந்த முலையிடி இன்பம் அவர்களை படுத்தியெடுத்தது.

ராணியின் ரெஸ்டாராண்டை வந்தடைந்த இளமாறன், நீ போய் சொல்லி விட்டு வா; நான் இங்கேயே இருக்கேன் என்று கூற... ரெஸ்டாரண்டின் உள்ளே நுழைந்த ஸ்வப்னா அங்கிருந்த லூஸியிடம் தன்னை அறிமுகப்படுத்தி ராணியை பார்க்க வேண்டும் என்று கூறினாள். ஓ... நீ தான் அந்த ஸ்வப்னாவா என்றவள், சரக்கு நல்லா கும்முன்னுதான் இருக்கா. ராணி இவளை நினைத்து நினைத்து பைத்தியம் கொண்டவள் போல் ஆனதில் தப்பேயில்லை என்று மனதில் சொல்லிக் கொண்டாள். ஸ்வப்னாவை வா என் கூட என்று கூறிய லூஸி, இன்னைக்கு ராணிக்கு செம வேட்டைதான் என்று எண்ணிக் கொண்டே ஸ்வப்னாவை அழைத்துக் கொணடு ராணியின் அறைக்குச் சென்றாள்.

ஒருவர் முலைகளை மற்றொருவர் கசக்கியும், பிழிந்து கொண்டும் சொர்க்கத்தில் திளைத்திருந்த ராணியின் காதில் 'டொக் டொக்' என்ற சத்தம் பல முறை கேட்கவே... பட்டென விழித்தாள். ச்சே.. இத்தனை நேரம் நடந்த அந்த இன்ப களியாட்டம் கனவா? காலை வந்தவுடன் கவனிக்க வேண்டிய வேலைகளை கவனித்த ராணி என்னமோ போலிருக்க சோபாவில் சென்றமர்ந்து கண்ணை மூட அப்படியே கண் அயர, கனவே இப்படியானால் நிஜத்தில் செய்யும் போது எப்படியிருக்குமென்று எண்ணிக்கொண்டாள்.

யாரிந்த கரடி? சிவ புஜையில் நுழைந்த மாதிரியென்று கருவிக் கொண்டே சோபாவை விட்டு எழுந்தாள். பின்பு தனது இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டே எஸ்... கம் இன்! என்று கூறினாள். அனுமதி கிடைத்ததும் கதவை திறந்து உள்ளே வந்த லூஸியைப் பார்த்ததும், ஏண்டி சனியனே! நல்ல கனவ கலைத்திட்டாயே என்றாள்.

"மேடம்! அந்த சரக்கு... அதான் ஸ்வப்னா வந்திருக்காள்" என்றாள் லூஸி. அதை கேட்ட ராணி துள்ளியெழுந்து எங்கேடி? என்று கேட்க, அறைக்கு வெளியிலிருக்காள் மேடம் என்றாள் லூஸி. போடி! போ... போய் அவளை உள்ளே அனுப்பு என்று கூதியில் அரிப்பெடுக்க அவசரகதியில் ராணி கூறியதும், செல்லவிருந்த லூஸியிடம் ஆங்... அப்புறம் நான் சொல்லும் வரை வேறு யாரையும் என் அறைக்குள்ளே விடாதே என்றாள். சரி மேடம் என்று கூறி வெளியே சென்று அங்கு காத்திருந்த ஸ்வப்னாவிடம், மேடம் வரச் சொன்னார்கள் என்று கூறினாள். 'தேங்கஸ்' என்ற ஸ்வப்னா கதவை திறந்து ராணியின் அறையுள்ளே நுழைந்தாள்.

அவளோட வரவுக்காக காத்திருந்த ராணி தன் இருக்கையிலிருந்து எழுந்து வந்து, அப்படியே அவளை கட்டியணைத்துக் கொண்டாள். எப்படி இருக்கே செல்லம்? என்று கேட்ட ராணி அவள் கன்னத்தில் தன் உதட்டால் முத்தமிட்டாள். அவளின் அன்பான அணைப்பும், அக்கரையான பேச்சும் ஸ்வப்னாவின் மனதிற்குள் ராணி ஒரு தாய் ஸ்தானத்தை அடைந்தாள். அதனால் ஸ்வப்னா அந்த அவளுடைய அணைப்பிலிருந்து விடு பட முயற்சிக்காமல், உம்... நல்லாயிருக்கேன் என்றாள். ஸ்வப்னா தன் மீது கொண்டிருந்த எண்ணத்தை தவறாக புரிந்து கொண்ட ராணி தனது வாயை அவள் வாயில் வைத்து முத்தமிட சட்டென்று தன் முகத்தை திருப்பி அந்த முத்தத்தை தவிர்த்த ஸ்வப்னா அதிர்ச்சியுடன், மேடம்! என்ன இது என்று கேட்டாள்.

"ஏண்டா செல்லம் உனக்கு பிடிக்க வில்லையா இது?" என்ற ராணி, அணைத்திருந்த தன் கையை கீழாக இறக்கி கொண்டு போய் ஸ்வப்னாவின் கொழுத்த குண்டியில் வைத்து தடவினாள். ராணி அதை பிசையவும், இதை சற்றும் எதிர்ப் பார்க்காத ஸ்வப்னா பட்டென்று துள்ளி ராணியின் கையை தட்டி விட்டு அவளிடமிருந்து விலகினாள். ஸ்வப்னாவுக்கு ராணியின் எண்ணம் புரியவே, என்ன செய்யறீங்க மேடம் எனக்கு இதெல்லாம் பிடிக்காது. இதை நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்கலை என்றாள். ஸ்வப்னாவை பார்த்த ராணி, அடி என் செல்லம்... உன் அம்மாவின் ஆபரேஷனுக்கு பணம் வேண்டுமென்றால் நீ என் ஆசைக்கு இணங்கித்தான் ஆகனும் என்றாள். ராணி மேலும் ஸ்வப்னாவை பிடித்திழுக்க, அவளை உதறி தள்ளி ஸ்வப்னா... யாருக்கு வேணும் இந்த மாதிரி ஈன புத்தி படைத்த உன் பணம்? அது வேண்டாமென்று சொல்லத்தான் வந்தேன் என்றாள்.

பணத்தை துருப்புச் சீட்டாக பயன்படுத்தி ஸ்வப்னாவை வளைத்து போட்டு அனுபவிக்கலாம் என்றிருந்த ராணிக்கு அவள் பணம் தேவையில்லை என்றதும் அதிர்ச்சியாக இருந்தது. ராணி வெறி கொண்டவளாக நோ... நீ எனக்கு வேணும் என்று கத்திக் கொண்டே காம வெறியில் ஸ்வப்னாவின் கரங்களை பிடித்திழுத்து பலதாத்காரமாக கட்டியணைக்க முயன்றாள். அவளை நெட்டித் தள்ளிய ஸ்வப்னா ச்சே... நீ இப்படி பட்டவள் என்று தெரிந்திருந்தால் நான் இங்கு வந்திருக்கவே மாட்டேன் என்று கூறிக் கொண்டே அந்த காம வெறி கொண்டவளிடமிருந்து தன்னை காப்பாற்றிக் கொள்ள அறையில் அங்குமிங்கும் ஓடினாள்.

அதே நேரம் வெளியில் காத்திருந்த இளமாறன் உள்ளே சென்ற ஸ்வப்னா இவ்ளோ நேரமா என்ன செய்கிறாள் என்று எண்ணினான். பிறகு பைக்கை ஓரமாக நிறுத்தி விட்டு ரெஸ்டாரண்டில் நுழைந்தவன், அங்கு அறையின் உள்ளே ஏதோ அசம்பாவிதம் நடப்பது போலத் தெரியவே உள்ளே போகலாமா? வேண்டாமா? என்ற தவிப்புடன் நின்று கொண்டிருந்த லூஸியிடம் சென்ற இளமாறன், எக்ஸ்கியூஸ் மி! இங்கே ஸ்வப்னா என்ற பொண்ணு வந்தாங்களே எங்கே என்று கேட்கவும். அவனுக்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியாமல் லூஸி தடுமாற்றத்துடன் அது வந்து... வந்து...ஆமாம், நீங்க யார்? என்றாள்.

நான் டாக்டர் இளமாறன். அவளோட உறவுக்காரன், காதலன் என்றதும் முகம் வெளிறிப் போன லூஸி ஏதோ சொல்ல வாயெடுத்தாள். அதே சமயம் அறையினுள்ளே ஏதோ பொருள் உருண்ட சத்தத்தை தெடர்ந்து, ச்சீ... நாயே விடுடி என்னை; இல்லைன்னா சத்தம் போடுவேன் என்ற ஸ்வப்னாவின் உரத்த குரலும், எனக்கு கிடைக்காத உன்னை என்ன செய்கிறேன் பார் என்ற மற்றொரு பெண் குரலும் வெளியில நின்ற இளமறனின் காதில் விழுந்தது. உள்ளே ஸ்வப்னா ஏதோ ஆபத்திலிருக்கிறாள் என்பது புரிந்து உள்ளே நுழைய முற்பட்டவனை தடுக்க முயன்ற லூஸியை நெட்டி தள்ளி விட்டு கதவை திறந்து நுழைந்தான்.

அங்கே கையில் பழம் வெட்டும் கத்தியை கையில் பிடித்தபடியே மிரட்டும் தொனியில் ராணி ஸ்வப்னாவை நோக்கி பாய்ந்து வர, பலவந்தத்தாலும் அவளோடு போராடியதாலும் உடையெல்லாம் கசங்கி அலங்கோலமாக இருந்த ஸ்வப்னா கதவை திறந்து உள்ள வந்த இளமாறனைக் கண்டதும்... மாறன் காப்பாத்துங்க என்று கத்தியபடி ஓடி வந்து அவன் பின் புறம் அடைக்கலம் புகுந்தாள். ஸ்வப்னாவை நோக்கி ஓடி வந்த ராணியின் கத்தி கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் அவளுக்கும் ஸ்வப்னாவுக்கும் இடையில் திடீரென வந்த இளமாறன் மேல் பட்டது. எதிர்பாரா தருணத்தில் நேர்ந்த மோதலால் ஆ... என்று கத்திய இளமாறன் நிலை குழைந்து சாய்வதை கண்ட ஸ்வப்னா, அடி பாதகி! என்று கூவிக் கொண்டே எதிர்பாராத சம்பவத்தால் மலைத்து ராணியை எட்டித் தள்ளி விட்டு கீழே சாய்ந்த இளமாறனை தூக்க முயன்றாள். ஸ்வப்னா தள்ளியதால் தடுமாறி மல்லாக்க அருகில் பின்புறமிருந்த சோபாவின் கைப்பிடியில் விழுந்தவள் மயங்கிய நிலையில் அப்படியே கிடந்தாள்.

அதே நேரம், வெளியில் ரெஸ்டாரண்டில் உணவு உண்டு கொண்டிருந்த சில கஸ்டமர்கள் அறையின் உள்ளே கேட்ட கூச்சலையடுத்து ஓடி வந்தார்கள். அங்கிருந்த நிலையறிந்து போலீஸ் மற்றும் ஆம்புலன்ஸுக்கு தகவல் தர, இளமாறன் மருத்துவனைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டான். மயக்கம் தெளிவிக்கப்பட்டாலும் சோபாவின் கைப்பிடியில் விழுந்ததால் பின் மண்டையில் அடிபட்டு சித்தம் கலங்கிய ராணியோ, நடந்தது ஏதும் அறியாதவளாக விசாரணை செய்யும் காவல் துறையினரையும் கண்ணில் பட்டவர்களையும் பார்த்து நான் யார்? நான் யார்? நான் யார்? என்ற கேள்வியால் துளைத்தெடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். மருத்துவ மனையில் சேர்க்கப்பட்ட இளமாறன் ஆபத்து நிலையை கடந்து விட்டதாக டாக்டர்கள் கூற, அம்மாவையும் காதலனையும் மாறி மாறி கவனித்து கொண்டிருக்கிறாள் ஸ்வப்னா.


முடிவுற்றது