சித்தி கேட்ட சிற்றின்ப வரம்

என் பெயர் பிரகாஷ்பாபு. அனைவரும் பாபு என்று தான் கூப்பிடுவார்கள்.

எனக்கு ஆறு அல்லது ஏழு வயது இருக்கும் போதே பெற்றோர்களை ஒரு சாலை விபத்தில் இழந்து விட்டேன். அப்போதில் இருந்தே என்னை எடுத்து வளர்த்தது எல்லாம் என்னுடைய சாந்தி சித்தி தான். சித்தி என்னுடைய அம்மாவின் இளைய சகோதரி ஆவாள். சித்தியின் கணவர், அதாவது எனது சித்தப்பா நாராயணசாமி மெடிகல் ரெப் ஆக இருந்தார். சாந்தி சித்திக்கு ரம்யா என்ற ஒரு மகள் இருந்தாள். அவள் என்னை விட நான்கு வயது இளையவள். எங்கள் குடும்பம் ரொம்பவும் பணக்கார குடும்பம் என்று சொல்ல முடியது எனினும், தேவையான வசதிகளுடன் கூடய நடுத்தர வர்க்க குடும்பமாய், விருத்தாச்சலத்தில் ஒரு அஃகிரகாரத்தெருவில் இருந்து வந்ததது.
கடவுள் புண்ணியத்தில் அண்ட இடம் கிடைத்திருக்கிறது என்பதை நன்கு அறிந்து இருந்த நான், எனது கவனம் முழுவதையும் படிப்பில் காட்டினேன். பத்தாவதில் 88% வாங்கினேன். எந்த ட்யூஷனும் இல்லாமல் பிளஸ் டூவில் 90% வாங்கினேன். ஆனால் வெளியில் சென்று மருத்துவமோ அல்லது பொறியியலோ படிக்க வைக்க பணம் போதாது என்று சித்தப்பா கூறிவிட, எனது கனவுகளை மூட்டைக்கட்டி வைத்து விட்டு பி.காம். சேர்ந்தேன். மாலையில் ஒரு ப்ரிண்டிங் பிரஸில் குமஸ்த்தா மற்றும் கணக்கு வழக்குகளை பார்த்துக்கொண்டேன். அப்போது எனக்கு வயது 18. முதல் மாத சம்பளத்தை எடுத்துக்கொண்டு சாந்தி சித்தியிடம் கொடுத்த போது, சித்தி அழுதே விட்டாள்.

“டேய் பாபு! நேக்கு உன்ன மேலே படிக்க வைக்க முடிலையேடா.. உன்ன டாக்டராவோ.. இன்ஜினியராவோ ஆக்க முடியலையேடா..! உன்னோட தோப்பனாரோ இல்ல அக்காவோ இந்நேரம் இருந்தா இப்படி ஆகி இருக்குமா..?” என்று கேவி கேவி அழுதாள்.

“அதெல்லாம் விடுங்கோ.. ஆனது ஆகிடுத்து.. எல்லாம் நம்ம கையில்லையா இருக்கு..? நீ இல்லாட்டி.. நான் இந்நேரம் அநானதையா தெருவிலே பிச்சை எடுத்திந்திருப்பேனாக்கும்..!” என்றேன் நான்.

“ச்சீ..! அசடு.. அசடு..!! அப்படி எல்லாம் பேசப்படாது.. நீ தாண்டா எனக்கு தலைப்பிள்ளை..” என்று சித்தி என்னை ஆசையாக கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டாள். என்னை என்ஜினியரிங் அல்லது மெடிக்கல் கல்லூரியில் படிக்க வைக்கவில்லை என்று சித்தப்பாவிடம் அவள் போட்ட சண்டை அந்த அஃகிரகாரம் முழுவதும் பிரசித்தம்!

சில சமயங்களில் எனக்கும் கூட சந்தேகம் எழும். பணத்தட்டுப்பாடு அப்படி ஒரு பிரச்சினை இல்லை என்றாலும், சித்தப்பா ஏன் என்னை என்ஜினியரிங் அல்லது மெடிக்கல் கல்லூரியில் படிக்க வைக்கவில்லை என்று!

அதற்கு விடை சில மாதங்களிலேயே கிடைத்து விட்டது. ஒரு நாள் நான் வழக்கம் போல மாடியில் இருந்த ஒற்றை ரூமில் படுத்து தூங்கிக்கொண்டு இருந்தேன். கிட்டத்திட்ட நடுநிசி நேரத்தில், கீழே இருந்து சித்தி-சித்தப்பா இருவரும் சண்டைப்பிடிக்கும் ஓசைக் காதைப் பிளக்க, நான் கடகடவென்று படி இறங்கி ஓடினேன். சித்தப்பா லேசாக தண்ணி போட்டிருப்பதாக தெரிந்தது. அஃகிரகாரத்தில் அப்படி ஒரு அபச்சாரம்! எனக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. ஒரு மூலையில் ரம்யா பயந்துப்போய் நின்றுக்கொண்டு இருந்தாள். வாக்கு வாதம் முற்றியது. சித்தப்பா தான் ஏற்கனவே தயார் செய்து வைத்து இருந்து ஒரு சூட்கேசையும் கேரிபேக்யையும் எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினார். சித்தி அழுது ஆர்பாரித்து தடுத்தாள். என்ன ஏது என்று புரியாமல், நானும் தடுத்தேன். சித்தப்பா இருவரையும் தள்ளி விட்டு, வாசலில் தயாரய் இருந்த டாக்ஸியில் ஏறி, அஃகிரகாரமே வேடிக்கை பார்க்க சென்றுவிட்டார். சித்தி அழுத பாடு ஓயவில்லை. எனக்கோ தலையும் புரியவில்லை காலும் புரியவில்லை.

நாட்கள் ஓடின. எனக்கோ விஷயம் புரிந்த பாடில்லை. சித்தியும் அதோடு, சித்தப்பாவை பற்றி எதுவுமே பேசவில்லை. ஆனால் அஃகிரகாரத்தின் வாயை அடைக்க முடியுமோ?

“அடடே அம்பி! நோக்கு விஷயம் தெரியாதோ? உங்க சித்தா ஒரு கீழ் சாதி பெண்ணாண்ட ‘சம் திங்’ வச்சிருந்தா! அவாவும் மெடிக்கல் ரெப் தான். உங்க சாந்தி சித்திக்கு நன்னாவே தெரியும். அவ நெனைச்சா உங்க சித்தா திருந்தி திரும்ப வருவா இன்னு... வாங்கிர சம்பளத்தில பாதி ‘அங்க’ போயிரும். அதான் உன்ன கூட படிக்க அனுப்பலடா அம்பி! இதை எல்லாம் உங்க சித்தி சகிச்சுக்கிட்டா.. .ஆனா பாரு.. மின்னாடி அப்ப அப்ப விசிட் அடிச்ச உங்க சித்தா இப்போ ஒரு ‘பிளாட்’ வாங்கி குடுத்து இருக்கானாம்! கேட்டியா சேதிய? அத கேக்க போயி.. இப்போ உங்க சித்தா அப்படியே எஸ்கேப் ஆயிட்டாருடா அம்பி..!”

எனக்கு அப்போது தான் விஷயமே புரிந்தது. தலையில் இடி விழுந்த மாதிரி இருந்தது. சாந்தி சித்தியை நிலமையை எண்ணி எண்ணி வேதனை அடைந்தேன். ‘அநாதையாக நின்ற என்னை அரவணைத்து அவள். இப்போது அவளை பாதுகாப்பது எனது கடமை’ என்று முடிவெடுத்தேன். அத்துடன் கல்லூரிக்கு முழுக்கு போட்டு விட்டு, டி.நகரில் ஒரு துணிக்கடையில் வேலையில் சேர்ந்தேன். மாலையில் பிரண்டிங் பிரஸுடன் சேர்த்து, ஒரு மெடிக்கல்ஸ், ஒரு ஹார்ட்வேர், ஒரு வொயின் ஷாப் என்று கணக்கு எழுத ஆரம்பித்தேன்.

ஆரம்பத்தில் எனது மொத்த மாத வருமானமே ரூ.3500/- தாண்டவில்லை!
“டேய் பாபு! நீ தப்பா நினைக்கிலேன்னா.. நானும் வேலைக்கு போறதா இருக்கேன்..” என்றாள் சாந்தி சித்தி. சொல்லும் போதே, அவளுக்கு துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது.

“என்ன சொள்றேள்..!” என்று அதிர்ந்தேன்.

“பின்ன என்னடா அம்பி? நீ வாங்கர சம்பளம் கைக்கும் வாய்க்குமே போறல.. ஐயோ! நான் உன்ன தப்பா சொல்லறதா நினைக்காத.. அப்புறம் ஏழேழு ஜென்மத்துக்கும் எனக்கு விமோசனமே கிடைக்காது! படிக்கற வயசுல நீ இப்படி மாடு மாதிரி ராப்பகலா கெடந்து கஷ்டப்படறத பார்க்க எனக்கு மனசு இல்ல! நானும் ஒரு நாளு வீட்டில் வேல செஞ்சா கொஞ்சம் பணம் பண்டம் கிடைக்குமே நினைச்சேன்..” என்றாள் சித்தி.

சித்தியைப் பார்க்கவே எனக்கு பாவமாக இருந்தது. 36 வயதில் சாந்தி சித்தி எனக்கு தெரிந்த வரையில் எந்த ஒரு கடினாமான வேலையும் செய்ததே கிடையாது! அவளுடைய எலுமிச்சை நிற தேகம் கடுமையன வெயில் பட்டாலே சிவந்து விடும். வாடிப்போய் விடுவாள். அகன்ற நெற்றி, விர்ந்த கண்கள், நேர் மூக்கு, சற்றே தடித்த உதடுகள், செழுத்த கன்னங்கள், அளவான காது மடல்கள் என்று ஐயர் ஆத்துக்கே உண்டான அழகும், தோரணையும், நாகரிகமும் கொண்ட அவள் சாதரணமாய் தெருவில் இறங்கி நடந்தாலே, பலாவை ஈ மொய்ப்பது போல பலரது கண்களும் அவளை மொய்க்கும். போதாக்குறைக்கு அவளோ மடிசார் உடுத்துபவள். மடிசார் உடுத்தி கீழ் இறங்கினாலே போதும்! அவளது 34” மார்பங்களையும், லேசாக மடிப்பு விழுந்த இடுப்பையும், அதற்கும் கீழே பிரம்மாண்டமாய் உருண்டு திரண்டு அதிரும் பின்புற கோளங்களையும் பார்ப்பதற்கென்றே ஒரு கூட்டம் அவள் பின்னாலேயே சற்று தூரத்தில் பின் தொடர்வது வாடிக்கை! இந்த லட்சணத்தில், அவள் வேலைக்கு போனால், அவளது கதி என்னாகும் என்று உள்ளுக்குள் எண்ணிக்கொண்டேன்.

“என்னடா அம்பி! ஒன்னுமே சொல்லக்காணோம்?” என்றாள் சித்தி.

“நேக்கு.. அது சரியா படலை.. சித்தி..” என்றேன்.

“ஏன்..?” என்றாள் சித்தி.

“வந்து.. சித்தி..” என்று இழுந்தேன்.

“பரவாயில்ல பாபு.. சொல்லு..” என்றாள் சித்தி.

“அது சரிப்படாது சித்தி... நீ சும்மா மடிசார் மாட்டிண்டு ஆத்த விட்டு கீழே இறங்கி நடந்தேலே போதும்.. எதிர் வீட்டு மாமாலேர்ந்து.. அந்த கடைசி வீட்டு தாத்தா வரைக்கும் அத்தனையும் உன்னை ஆந்தையாட்டம் உத்து உத்து பார்க்கும்.. அதெல்லாம் சரிப்படாது..” என்றேன்.

நான் சொல்ல வந்ததை சித்தி புரிந்துக்கொண்டவளாய், லேசாக சிரித்துக்கொண்டாள். “போனா போகுதுடா பாபு! இப்ப இந்த எழவ யாருக்காக பூட்டி பூட்டி வச்சுண்டு இருக்கேன். யாராவது பார்த்தா பார்த்துட்டு போவட்டுமே! நமக்கு என்ன..? போய் வேலை செய்ஞ்சா நாலு பணம் கிடைக்கும் இல்ல..?” என்றாள் விரக்தியுடன்.

சித்தியின் நிலமையை நான் புரிந்துக்கொண்டேன். தனிமையிலும் பணக்கஷ்டத்திலும் அந்த இளம் வயதில் வாடும் அவளுக்கு யாரால் தான் ஆறுதல் சொல்ல இயலும்?

“சித்தி... நீ வேலைக்கு எல்லாம் ஒன்னும் போக வேண்டாம்.. ஓகே..? நேக்கு கொஞ்சம் டையம் கொடு.. எல்லாத்தையும் நான் சரியாக்கிடறேன்.. ஓகே..” என்று அவளை இறுக்கி கட்டிக்கொண்டேன்.

“ஒன்னைத் தாண்டா பாபு நான் மலைப் போல நம்பி இருக்கேன்.. உன்னை தான்!..” என்று சித்தி நெகிழ்ந்த படியே சித்தியும் என்னை இறுக்கி கட்டிக்கொண்டாள். அப்படியே கன்னத்தில் ‘இச்’ என்று ஆசையாக் முத்தம் ஒன்றும் இட்டாள்.

சித்தியின் வாலிப்பான மேனி என் மேல் ஒட்டிக்கொள்ள இதமாய் இருந்தது. எவ்வளவு நேரம் அப்படி இருந்தோம் என்றே தெரியவில்லை.
நான்கு ஆண்டுகள் ஓடிவிட்டன...

இப்போது எனக்கு வயது 22.
காலப்போக்கில், கணக்கு எழுதுவதில் உள்ள நெளிவு சுளிவுகளை நான் தெரிந்துக்கொண்டேன். குறிப்பாக வொயின் ஷாப் மற்றும் ஹார்வேர் கணக்குகள்! துணிக்கடையிலும் எனது கடமை மற்றும் கண்ணியத்தை பார்த்து வேலை உயர்வு கிடைத்தது. இப்போது எனது சம்பளம் கிட்டத்திட்ட ரூ.10,000/- ஆகி விட்டது. சித்தப்பாவின் பிரிவின் காரணமாக ஆட்டம் கண்டிருந்த குடும்பமும் நிலைப்பெற்றது. விட்டுப்போன படிப்பையும் நான் ‘கரஸ்’ல் ஒரு வழியாக முடித்துவிட சாந்தி சித்திக்கு பரம சந்தோஷம்.

ரம்யா குட்டியும், சித்தியைப் போலவே மூக்கும் முழியுமாக 18 வயதில், ஆர்ட்ஸ் காலேஜில் முதலாண்டு செல்ல ஆரம்பித்து இருந்தாள்.

“பேஷ்.. பேஷ்! பாபுன்னா பாபு தான்.. பாருங்கோ மாமி! எப்படி கண்ணுங்கருத்துமா இருக்கான்.. இப்படி ஒரு பிள்ளையாண்டான் கிடைக்க நான் கொடுத்து தான் வச்சிருக்கனும்..” என்று சித்தி ஓயாமல் அஃகிரகாரம் முழுவதும் பெருமிதம் பட்டுக்கொண்டு இருக்க, அஃகிரகாரமோ ரம்யாவின் அழகு புகழ் பாடிக்கொண்டு இருந்தது.

வாஸ்தவதம் தான்! ஐந்தரை அடிக்கும் சற்றே கூடுதல் உயரத்தில், சற்று பூசிய தேகத்துடன், 34-28-34 என்று ரேஸ் குதிரைக் கணக்காக அஃகிரகாரத்தை வலம் வந்தால், அஃகிரகாரம் தான் தாங்குமா?

சந்தோஷமாய் நாட்கள் ஓடிக்கொண்டு இருந்தன. வழக்கம் போல ஒரு நாள் இரவு சுமார் 11 மணி அளவில் வொயின் ஷாப்பின் கணக்கு எழுதி முடித்து விட்டு வீடு திரும்பினேன். அந்த சமயத்தில் பெரும்பாலும், சித்தி ராத்திரி போஜனத்தை மேஜையில் வைத்து மூடிவிட்டு தூங்கப்போய் விடுவாள். ஆனால் இன்று நான் எனது சாவியை எடுத்து கதவை திறக்கும் முன்னரே சித்தி கதவை திறந்தாள். நான் சற்றே ஆச்சரியத்துடன், “என்ன சித்தி! இன்னும் உறங்கலையா..?” என்று கேட்ட படியே உள்ளே சென்றேன்.

“ஆமா! உறக்கம் ஒன்னு தான் கேடு..!” என்று சித்தி அலுத்துக்கொள்ள, நான் சட்டென்று அவளது முகத்தைப் பார்த்தேன். சித்தியின் முகத்தில் கவலை.

“என்னாச்சு..?” என்றேன்.

“நீ கை அலம்பிட்டு வாடா பாபு..! பின்னாடி சொல்றேன்..” என்று சித்தி மேலே நடந்தாள். பசி வேறு பிடுங்க, நான் கை அலம்பிக்கொண்டு, மேஜையின் பக்கம் சென்று அமர்ந்தேன். எதுவும் பேசாமல் உணவு பரிமாறிய சித்தி, நான் சாப்பிட்டு முடிக்கும் வரை அமைதியாய் இருந்தாள்.

பின்னர், “இப்ப சொல்லு.. என்னாச்சு..?” என்று கேட்க, சித்தி, தனது ஜாக்கெட்குள் இருந்து ஒரு பாஸ்போர்ட் சைஸ் புகைப்படத்தை எடுத்து என்னிடம் கொடுத்தாள். அதில் சுமார் 20 அல்லது 22 வயது மதிக்க தக்க ஒரு வாலிபன் தென்பட்டான். பார்க்க ஸ்மார்ட்டாக இருந்தான்.

“என்ன ரம்யாவுக்கு வரனா..?” என்றேன் சித்தியைப் பார்த்து.

“அடிக்கட்டையால..!” என்று சத்தமாக திட்டிய சித்தி உடனே குரலை தாழ்த்திக்கொண்டாள். பக்கத்து அறையில் தூங்கிக்கொண்டு இருந்த ரம்யாவை எழுப்பாத வண்ணம் மெதுவான குரலில், “அந்த தேவிடியா முண்டை புக்கில இருந்து கிடைச்சுது.. அவளோட பிரண்ட்ஸ் கிட்ட விசாரிச்சுட்டேன்...இவளோட பாய் பிரண்டாம்! யாரோ வட்டாரா செயலாரோட மகனாம்.. இந்த பாலிடிக்ஸ் எல்லாம் நமக்கு ஒத்து வராது.. வேற ஜாதி.. யூஸ் அண்ட் த்ரோ பண்ணிடுவாணுங்க.. வாழ்க்கையே வீணாயீடும்.. ஆறு மாசம நடக்குதாம்.. இவ அப்ப அப்ப காலேஜுக்கு கட் அடிச்சுட்டு அவன் கூட தான் சுத்தறதாம்..” சித்தி வேதனைப் பட்டாள்.

“பேசாம.. நீங்க அவக்கிட்ட எல்லாம் எடுத்து சொல்ல வேண்டியது தானே..” என்றேன்.

“டேய் பாபு! நீயேண்டா இப்படி ஒரு நல்ல புள்ளையா இருக்கிற? நாமே எப்படி எல்லாம் கஷ்டப்பட்டு இந்த நிலைமைக்கு வந்து இருக்கோமின்னு அந்த சண்டாளிக்கு தெரியாதா என்ன? அப்படியே அவங்க தோப்பனார் புத்தி! நாமக்கு தெரிஞ்சுதுன்னு அவளுக்கு தெரிஞ்சுதுன்னா அவ ஏட்டிக்கு போட்டியா ஏதாவது செய்வா..?”

“அப்போ நான்.. நம்ம வொயின் ஷாப் ஓனர் கிட்ட சொல்லி அந்த பையனை ஒரு தட்டு தட்ட சொல்லவா..?” என்றேன்.

“ஐயோ! வேணாம்டா அம்பி! அந்த பொள்ளாப்பு எல்லாம் நமக்கு வேணாம். நீ அங்க வேலை செய்றதே எனக்கு புடிக்கல.. போத குறைக்கு அந்த பையன் வேற பாலிடிக்ஸ்.. பிரச்சினையாயிடும்..” என்றாள் சித்தி.

“பொறவு என்ன தான் செய்யறது..?” என்று நான் விழித்தேன்.

“நான் நல்லா யோசிச்சு ஒரு முடிவுக்கு வந்துட்டேண்டா அம்பி..! ஆனா நீ என்ன நினைப்பியோன்னு தான் செத்த பயமாவும் யோசனையாவும் இருக்கு...” என்று சித்தி சற்று பலமான பீடிகையுடன் ஆரம்பித்தாள்.

“பரவாயில்ல சித்தி.. நீ சொல்லு.. நோக்கு சரியாப்பட்டுத்துன்னா எல்லாம் சரியாத்தான் இருக்கும்.. சொல்லு..” என்றேன்.

“வந்துடா அம்பி...! ‘மோகம் முப்பது நாள்... ஆசை அறுபது நாள்’ன்னு பெரியவா சொல்லுவா..” சித்தியின் பீடிகை இன்னும் தொடர்ந்தது.

“ம்ம்ம்..” என்றேன்.

“சோ... இந்த ‘லவ்’.., காதல், மண்ணாங்கட்டி எல்லாம் பேஸிக்கலா செக்ஸுக்கான முன் ஒத்திகை.. அதை சேட்டிஸ்பை பண்ணா இந்த லவ் கிவ் எல்லாம் தானா ஓடி போயிடும்..” என்ற சித்தி, தனது முட்டைக்கண்களால் என்னைக் கூர்ந்து பார்த்தாள்.

எனக்கு தலையும் புரியவில்லை காலும் புரியவில்லை. “எதை சேட்டிஸ்பை பண்ணா எது ஓடிடும்..?” என்று புரியமல் கேட்டேன்.

“மண்டு மண்டு..” என்று என் தலையில் குட்டிய சித்தி, “அடேய் பாபு! செக்ஸ் இச்சை தணிஞ்சா, தானாவே இந்த லவ் கிவ் எல்லாம் ஓடிப்போயிடும்டா..” என்று விளக்கினாள்.

“நெஜமாவா சித்தி..?” என்று நான் சித்தியை ஆச்சிரியத்துடன் பார்த்தேன். அதுவரை நான் அப்படி ஒரு விளக்கத்தை கேட்டதே இல்லை. நான் அவள் கூறிய தத்துவத்தை ஆழமாக ஆராய்ந்துக்கொண்டு இருந்த வேளையில், “என்ன யோசிக்கறே..?” என்று சித்தி கேட்டாள்.

“இல்ல.. யோசிச்சு பார்த்தேன்... அது சரி.. அதுக்கும் நம்ம ரம்யா விஷயத்துக்கும் என்ன சம்பந்தம்..?” என்று தத்துவத்தை விட்டுவிட்டு நிஜ உலகிற்கு வந்தேன்.

“அது தாண்டா அம்பி கொஞ்ச சிக்கலான விஷயம்..!” என்று சித்தி இழுத்தாள். “இப்ப நான் சொல்ல போறது நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் மட்டுமே தெரிஞ்ச ரகசியமா இருக்கனும்.. இல்லாட்டி நீ என்ன உயிரோடவே பார்க்க முடியாது..! சரியா?” என்றாள் சித்தி.

அவள் அப்படி பேசுவதைக் கேட்டு நான் அதிர்ச்சி அடைந்தேன். பேச நா எழாததால் வெறுமனே தலையை ஆட்டி வைத்தேன்.

“பாபு! இது நான் உங்கிட்டே கேக்கிற வரமா நினைச்சுக்கோ! ரம்யாவோட வயசு கோளாறால ஏற்பட்டு இருக்க ‘அந்த’ ஆசையை நீ தான் எப்படியாவது சேட்டிஸ்பை பண்ணனும். அப்படி செய்ஞ்சிட்டனா அவ தானாவே இந்த லவ் கிவ் எல்லாத்தையும் விட்டுடுவா.. அவ வாழ்க்கையும் எதிரிக்காலமும் பாதிக்காது.. உன் கால பிடிச்சு கெஞ்சு கேக்கிறேன்..” என்று சாந்தி சித்தி கதறினாள்.

“ஐயோ! சித்தி!! எழுந்திரி.. என்ன இது!! என் கால்லே!!..” என்று பதறி எழுந்து நான் சித்தியை பிடித்து தூக்கினேன். சித்தியோ அழுது தேம்பிய வண்ணம் அப்படியே என் மீது சரிந்தாள்.

“நீ எதுக்கேட்டாலும் செய்வேன் சித்தீ..! ஆனா.. எப்படி செய்யறதுன்னு தான் எனக்கு தெரியல்ல..” என்று நான் தழுதழுத்தேன். சித்தியின் வாலிப்பான மேனியை நான் இன்னமும் தாங்கிப்படித்த வண்ணம் தான் இருந்தேன். சித்தியின் மார்புக்கலசங்கள் என் மார்பின் மீது பஞ்சு மெத்தைகளாய் அழுந்திக்கொண்டு இருப்பதை உணர்ந்தேன். சித்தியின் மேனி சூட்டுடன் சேர்ந்து, எனது உடலும் லேசாக சூடு அடைய தொடங்கியது.

“நீ சரின்னு சொன்னதே போதும்டா அம்பி! உனக்கு கோடி புண்ணியம். மத்தெல்லாம் நான் பார்த்துக்கறேன். எல்லாம் நான் கத்துத்தரேன்..” என்ற சித்தி என் கன்னத்தை ஆசையாக தடவி விட்டாள்.

“ஆனா சித்தி... ரம்யா எனக்கு தங்கச்சி முறையாச்சே!” என்று சந்தேகம் கேட்க, “அட அபிஷ்டு! அவ வாழ்க்கையே கெட்டுப்போயிடுமின்னு சொல்லறேன்.. இதுல்ல என்ன தங்கச்சி தாரம்மின்னு.. அதுவும் இது என்ன ஊர்ல நடக்காததா..?” என்ற சித்தி, தனது இடுப்பை எனது இடுப்பின் மீது பதியவிட்டாள். அவளது இடுப்பு எனது இடுப்பின் மீது படர்ந்த உடன், எழுந்தும் எழாமலும் இருந்த எனது தண்டுவடம், அவளது அடிவாரத்தில் முட்ட, லேசாக முகம் சிவந்து, “ரொம்ப நா கஷிச்சு ஒரு ஆம்படையான் பக்கத்தில நிக்கறதாலே வெக்கமா இருக்கு..!” என்று வெட்கப்பட்டவளாக முகம் திருப்பிக்கொண்டாள்.

நான் அது வரை சாந்தி சித்தியை அப்படி ஒரு கோலத்தில் பார்த்ததே இல்லை! ஆதலால், அவளது முகபாவகள் எனது காமத்தீயை கொழுந்து விட்டு எரிய வைத்தன. நிஜத்தை சொல்லப்போனால், அப்படிப்பட்ட ஒரு அழகியை நான் அது வரை என் வாழ் நாள் பார்த்ததே இல்லை. ‘அடடா! இத்தனை காலம்.. இந்த அழகியை கண்டுக்கொள்ளாமல் இப்படி வீணடித்து விட்டோமே..!’ என்று நொடிக்கு நூறு முறையேனும் நான் கவலைக்கொண்டேன்.

“பை காட்! சித்தி..! நீ ரொம்ப அழகு..!! நான் இது வரைக்கும் நோட்டீஸ் பண்ணவே இல்ல.. சரியான மண்டு தான் நான்..” என்று பிதற்றிய படியே நான் திரும்பி நின்ற சித்தியை பின்னால் இருந்த படி கட்டிப்பிடித்தேன். அப்படியே வேட்டிக்குள் விரைத்து நின்ற என் ஆயுதத்தை, மடிசாருக்குள் புடைத்துக்கொண்டு இருந்த சாந்தி சித்தியின் பின்புற மேட்டின் மேல் வைத்து தேய்த்தேன். நான் தேய்ப்பதற்கு வாகாக தனது பின்புற மேட்டை காட்டிக்கொண்டு நின்ற சித்தி, ஒரு கையை பின் பக்கமாக நீட்ட எனது பிடறியை கோதினாள். நானோ, எனது கைகள் இரண்டையும் முன்புறம் நீட்டி, சித்தியின் மதர்த்த முலைகள் இரண்டையும் பிடித்தேன். நான் முதன் முதலில் பிடிக்கும் முலைகள் அவை தான்! பஞ்சை விடவும் மிகவும் மிருதுவாக, கைக்கு அடங்காமல் முயல் குட்டிகள் போல அவை துள்ளின. நான் ஆசை தீர அவற்றை பற்றி பற்றி பிசைந்து கொடுத்து விளையாடிக்கொண்டு இருந்தேன்.

அப்போது சித்தி, “டேய் பாபு! இங்க வேணாம்! அந்த கடங்காரி ரம்யா எப்ப எழுந்தரிப்பான்னு தெரியாது.. வா.. மாடியில உன்னோட ரூமுக்கு போயிடலாம்..” என்று கிசுகிசுத்தாள்.
எனக்கும் அது தான் சரி என்று பட, நான் அவளை விடுவித்தேன். சாந்தி சித்தி முன்னே நடக்க, நான் அவள் பின்னே நடந்தேன். அவள் வீட்டில் எறிந்துக்கொண்டிருந்து விளக்குள் அனைத்தையும் ஒவ்வொன்றாய் அனைத்து விட்டு, படியேற ஆரம்பித்தாள், நானும் அவள் பின்னால் படியேறினேன். சித்தியின் பின்புறம் ஆடி ஆடி படியெறேரும் அழகை பார்த்த படியே மாடிக்கு சென்றேன். மாடி அறையை அடைந்ததும், சித்தி அனைத்து திரைச்சீலைகளையும் மூடினாள். நானோ கதவை தாழ் இட்டு விட்டு, அவளைப் பார்த்த படி நின்றேன். இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் கண்களாலேயே தின்று விடுவதைப் போல பார்த்துக்கொண்டு நின்றோம்.

சாந்தி சித்தியோ பல வருடங்களாக பட்டினி கிடந்த ருசிக்கண்ட பூனை!! நானோ கம்பஞ்சோலையை முதன் முறையாக கண்ட காய்ந்த காளை!! நொடிப்பொழுந்தில் ஒருவரை ஒருவர் கட்டிக்கொண்டு இருக்கொண்டு நின்றோம். நான் தட்டு தடுமாற, சாந்தி சித்தி, என்னை நிலைப் படுத்தி, என் முகத்தை பிடித்து, உதட்டுடன் உதடு பதித்து, கவ்வி உறிஞ்ச ஆரம்பித்தாள். எனக்கோ தலை கிறுகிறுக்க ஆரம்பித்தது. சித்தி என்னை கட்டிலில் தள்ளினாள். சற்று நேரத்திற்கெல்லாம், எனது உதடுகளைப் பிரித்து, நாவுடன் நாக்கு சேர்த்து சித்தி கோலாட்டம் நடத்திக்கொண்டிருந்தாள்.

அவள் என்னை விடுவித்தபோது, நான் கட்டியிருந்த வேஷ்டி அவிழ்ந்து கீழே கிடந்தது. போட்டிருந்த சட்டையும் கீழே கிடந்தது. வெறும் ஜட்டியுடன் கட்டிலில் சரிந்துக்கிடந்தேன். பக்கத்தில் சித்தி உட்கார்ந்து இருந்தாள். அவள் அணிந்து இருந்த மடிசாரின் மாராப்பு விலகி இருக்க, அவளது முலைகள் இரண்டும் அவளது ஜாக்கெட்டில் குத்திட்டு நின்றுக்கொண்டு இருந்தன. பிரா போட்டு இருக்காததால், காம்புகள் இரண்டும் நட்டுக்கொண்டு நிற்பது தெரிந்தது.

“என்னண்ணா பார்க்கறேள்.. கழட்டுங்கோ!..” என்று சித்தி வெட்கத்துடன் கூற, நான் பாய்ந்து அவளது ஜாக்கெட்டை கிட்டத்திட்ட பிய்த்து விலக்கினேன். விலக்கியவுடன், வெளிர் மஞ்சள் நிறத்தில் இளநீர் சைஸில் சித்தியின் முலைகள் இரண்டும் வெளிப்பட்டன. அவற்றின் மீது காபி கலரில் இரண்டு வட்டங்களும் அதன் மீது பாக்கு கொட்டைக்கள் போல அவளது காம்புகள் நீட்டிக்கொண்டு நின்றன. நான் சித்தியின் முலைகளை ஆசை ஆசையாய் பிடித்து பிசைய, “பிசைஞ்சது போதுண்ணா .. வாயில வச்சு சப்புங்கோ.. கடிங்கோ.. மாமிக்கு தாங்கலையோன்னோ..” என்று சித்தி பிதற்றினாள்.

கட்டிலில் உட்கார்ந்து இருந்த சித்தியின் மடியில் நான் தலை வைத்து படுத்துக்கொள்ள, சித்தி தனது ஒரு முலையைப் பிடித்து எனது வாயில் கொடுத்தாள். நான் அதனை கவ்விப் பிடித்து சப்ப, “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸாஆஆஆஆஆஆஆஆ..” என்று சித்தி எனது தலையை தனது மார்புடன் இறுக்கிப்பிடித்துக்கொண்டு கண்களை மூடி ரசித்தாள்.

“எவ்வளவு நாளாச்சு..!” என்று தனக்குள்ளே முணுமுணுத்துக்கொண்ட அவள், “லேசா முன் பல்லால கடிடா அம்பி... ம்ம்ம்ம்... ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆ..ஆஆஆவ்வ்வ்வ்வ்வ்.. அப்படி தான்..ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..” என்று சித்தி ரசித்துக்கொண்டு இருந்தாள். நானும் அவளுக்கு வாகாக, அவளது முலையை லேசாக கடிப்பதும், முட்டுவதும், பிசைவதும், சப்புவதுமாக இருந்தேன்.

சிறிது நேரம் கழித்து சித்தி, தனது மற்றொரு முலையை எனது வாயில் திணித்து சப்ப சொன்னாள். நானும் ஆசை தீற சப்பினேன். சித்தியோ, அவளது மடியில் படுத்துக்கிடந்த என்னுடைய ஜட்டியை பக்கவாட்டில் தள்ளி விட்டு எனது சாமானைப் பற்றினாள். சுமார் 8” நீளத்திற்கு நீண்டு தடித்து உருண்டு சீறிக்கொண்டு இருந்த எனது சாமானைப் பார்த்து, “சும்மா சொல்லக்கூடாதுடா அம்பி! உன்னோடது செம சைஸ்டா..” என்று சொல்லிய படியே அதனை உருவி விட ஆரம்பித்தாள். எனக்கோ தேவலோகத்தில் பறப்பது போல இருந்தது. நான் வேகவேகமாக சப்ப, சித்தியும் வேகவேக எனது சாமானை உருவினாள். திடீரென்று எனக்குள் மின்னல் வெட்ட, நான் என்னையும் அறியாமல் சித்தியின் முலையை கடித்துவிட, சித்தி “ஆஆஆஆ” என்று அலறி எனது சாமானை இன்னும் இறுக்கினாள். நானும், “ஆஆஆஆஆஆ” என்று அலறிய படியே உச்சம் அடைந்தேன்.

சுமார் இரண்டு நிமிடங்கள் கழித்து தான் நான் இந்த நிஜ உலகத்திற்கே வந்தேன். சித்தியின் மடியில் இருந்து எழுந்து உட்கார்ந்தேன். சித்தி என்னைப் பார்த்து சிரித்தாள். அவள் இடது பக்க மார்பில், நான் கடித்து வைத்ததற்கான அடையாளமாக ஆழமான அச்சு பதிந்து இருந்தது. கட்டிலுக்கு பக்கத்தில் சுவற்றில், நான் பீய்ச்சி அடித்து வைத்து இருந்த புதிய பெயிண்டிங் ஒன்றும் இருந்தது.

“சாரி சித்தி..” என்றேன்.

கட்டிலில் கால் நீட்டி சரிந்து உட்கார்ந்தவள், “வா இங்க.. நீ கடிச்சது .. எரியுது..” என்றாள். நான் நல்ல பிள்ளையாக, அவளுக்கு பக்கத்தில் போய், நான் கடித்து வைத்த இடத்தில் முத்தும் இட்டு, நக்கால் நக்கினேன். பிறகு சித்திக்கு பக்கத்திலேயே கால் நீட்டி உட்கார்ந்துக்கொண்டு, அவளது முலைகளை சப்புவதும், காம்புகளை திருகுவதுமாய் அவளுடன் விளையாடிக்கொண்டு இருந்தேன். சித்தியோ, தூங்கி போயிருந்த எனது தண்டினை மெதுவாக தட்டி, தடவி எழுப்பிக்கொண்டு இருந்தாள். அவளது நளினமான நீண்ட விரல்கள், வீணை மீட்டுவதை போல மீட்ட, எனது நாகம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தலை எடுக்க ஆரம்பித்தது. ஓரளவுக்கு எனது நாகம் எழுந்தவுடன், “பாபு! நீ இன்னும் சித்தியை முழுசா பார்க்கலையே..!” என்றாள் வெட்கத்துடன். அவளது வெட்கம் படர்ந்த குரலை மற்றும் முகத்தைப் பார்த்தவடனேயே எனது நாகம் முழுவதுமாய் சீறி எழுந்தது. எனது இடுப்பில் ஓரமாய் ஒளிந்துக்கொண்டு இருந்த ஜட்டிக்கு சித்தி விடைக்கொடுத்தாள்.

படுக்கையில் கால் நீட்டி உட்கார்ந்து இருந்த சித்தியின் இடுப்பில் இன்னும் மடிசார் இருந்தது. அந்த மடிசார் அவளது தொடைக்கு அருகில் கீறலாக பிளந்து, செழுமையான தொடையை பட்டும்படாமல் காண்பித்துக்கொண்டு இருந்தது. எனது கையைப் பிடித்த சித்தி, விலகி இருந்த மடிசாரின் வழியாக தனது தொடையின் மீது படற விட்டாள்.

சாந்தி சித்தியின் தொடையின் வண்ணமோ வேறுவிதம். பட்டுப்போல வழவழப்பாகவும் ஆனால் அதே சமயம் ‘திண்’ என்று ஒருவித மதமதப்புடன் இருக்க, எனக்கு மீண்டும் மீண்டும் தொட வேண்டும் போல இருந்தது. நான் ஆசை ஆசையா சித்தியின் மடிசாருக்குள் கை விட்டு, அவளது தொடைகளை வருடி விட ஆரம்பித்தேன். நான் செய்வதை கண்கள் மூடி ரசித்த சித்தி, “ஏன் தயங்கற.. பயப்படமே செய்யு...!” என்று இன்னும் சரிந்து படுத்த படியே தனது கால்களை அகட்டி வைத்துக்கொண்டாள். எனக்குள் இதயத்துடிப்பு பல மடங்காக எகிறியது. சொல்லப்போனால் இதயமே வாய்க்குள் வந்து விட்டது. மூச்சு தறிக்கெட்டு எகிற, கையெல்லாம் வெலவெல என்று உதற, கரு நாகமோ ‘டண்டண்’ என்று ஆட, நான் எழுந்து சாந்தி சித்தியின் இடுப்புக்கு அருகில் உட்கார்ந்தேன்.

சித்தியின் தொடையை தடவிக்கொடுத்த படியே நான் அவளது மடிசாரை விலக்கினேன். மடிசார் விலகவிலக சித்தியின் வழவழ என்ற தொடைகள் இரண்டும் கண்ணுக்கு எட்டிய தூரம் வரை மேலே ஏறி போயின. அந்த வழவழப்பையும் வாலிப்பையும் ரசித்தப்படியே நான் மடிசாரை களைய, சித்தி லேசாக தனது இடுப்பை தூக்கி கொடுத்து தனது மடிசாரை கழற்றினாள். நான் அரக்கபரக்க, அவள் தொடை மேல் இருந்த புடவையையை எல்லாம் விலக்கி விட்டு, அவளது தொடை சங்கமிக்கும் இடத்தின் மீது இருந்த புடவைச் சுருளையும் அவசர அவசரமாய் விலக்க, சாந்தி சித்தியின் மதனமேடை திடீரென்று காட்சி தந்தது. இளம் மஞ்சள் நிறத்தில் ‘பம்’ என்று உப்பிய வண்ணம், எனது கையை விட அகலமாக, நடுவில் லேசாக குழி விழுந்த மாதிரி தோன்றி அதில் இருந்து நீளமாக ஒரு கீறலுடன், மாசு மருவின்றி பளபளவென்று மின்ன நான் கண்க்கொண்டாமல் அதையே பார்த்துக்கொண்டு மெய்மறந்துப்போனேன்.

“என்னடா அம்பி..?” என்றாள் சித்தி.

“இல்ல சித்தி... நோக்கு அங்க மயிரே இல்லையே.. அதான் பார்த்தேன்..” என்றேன்.

“ஓ! அதுவா..! நோக்கு தோதா இருக்குமுன்னு நான் தான் மழிச்சுட்டேன்..” என்று சித்தி விஷம புன்னகைப் பூக்க, நானும் சிரித்தேன்.

“பணியாரம் போல பளபளன்னு இருக்கு..! அப்படியே கடிக்கலாம் போல வருது..!” என்றேன்.

“டேய் படவா! அதையும் கடிச்சு வைக்காதே.. கொன்னுப்புடுவேன்! வேணுமின்னா மெதுவா கடிச்சு பார்.. பெட்டர் நக்கி பார்..” என்றாள் சித்தி எதிர்ப்பார்ப்புடன்.

“ஹா?” என்ற கேள்விக்குறியுடன் அவளைப் பார்த்த நான், மெதுவாக சித்தியின் இன்பமேட்டுக்கு அருகே முகத்தைக்கொண்டு போனேன். ஏதோ ஒரு வித மயக்க நெடி அடித்தது. அது தான் சித்தியின் வாசனை போலும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன். எனது சூடான மூச்சுக்காற்று சித்தியின் இன்பமேட்டினை சுட, சித்தி, “ம்ம்ம்ம்ம்...” என்று நெளிந்து எனது தலை முடியை தனது நீண்ட விரல்களில் கோர்த்து இழுத்து வட்டம் போட்டாள்.

‘சித்திக்கு நான் அங்கு முகம் வைத்திருப்பு ரொம்ப பிடிக்கும்மாக்கும்..’ என்று நினைத்துக்கொண்ட நான், எனது முகத்தை சித்தியின் இன்ப மேட்டில் வைத்து மேலும் கீழேமாக தேய்க்க, “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆஆஆஆஆஆ..” என்ற படி சித்தி தனது இன்ப மேட்டை தூக்கி தூக்கி எனது முகத்தின் மீது தேய்க்க ஆரம்பித்தாள்.

சித்தியின் முனகலும், அவளது இடுப்பின் அசைவும், அந்த இடுப்பசைவுக்கு ஏற்ப எழுந்தாடிய அவளது இன்பமேடையும் எனது காமத்தீயை ஹோமமாக வளர்க்க, நான் சித்தியின் இன்ப மேட்டில் ‘இச்’ என்று அழுத்தி ஒரு முத்தம் இட்டேன்.

அவ்வளவு தான், “ஆஆஆஆஆஆஆஆஆ..” என்று அலறிய சித்தி எனது தலையை கெட்டியாக பிடித்துக்கொண்டு தனது இன்பமேட்டின் மேல் வைத்துக்கொண்டாள்.

“நேக்கு தாங்க முடியலண்ணா..ப்ளீஸ்.. வாய் வச்சு ஏதாச்சும் செய்ங்கோண்ணா.. ஐயோ.. தாங்க முடியலையே.. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ப்ளீஸ்.. படுத்தாதீங்கண்ணா.. ப்ளீஸ்..” என்று கெஞ்சிய படியே சித்தி தனது இடுப்பை தூக்கி தூக்கி எனது முகத்தின் மீது தேய்த்தாள். சாந்தி சித்தி படும் பாட்டை பார்க்கவே பாவமாக இருந்ததால், நானும் கூச்சப்படமால் அவளது இன்பமேட்டை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முத்தம் இட்டு நக்க ஆரம்பித்தேன்.

“ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்... ம்ம்ம்ம்ம்ம் ...ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..” என்று சித்தியும் நன்றாக கால்களை விரித்து எனக்கு காட்டிக்கொண்டு இருந்தாள். பின்னர் நான் எழுந்து, விரிந்த சித்தியின் கால்களுக்கு இடையில் அமந்துக்கொண்டேன். வசதியாக அவளது தொடைகளுக்கு இடையில் படுத்துக்கொண்டு, சித்திக்கு மதனமேடைக்கு நாக்கு போட ஆரம்பித்தேன். நாக்கு போட நாக்கு போட சித்தியின் மதனமேடையில் இருந்து மதனரசம் கசிய ஆரம்பித்தது. உற்சாகமாக நான் அதனை சுவைக்க, சித்தி, “பாபு.. பாபு.. பாபு..” என்று அனத்திக்கொண்டு இருந்தாள். அவள் கால்களை இன்னும் பிளக்க, அவளின் மதனமேடையும் நீளவாக்கில் பலாச்சுளையைப் போல பிளந்துக்கொண்டது. நான் எம்பி, பிளந்த அவளது பளாச்சுளையைக் கவ்வி பிடித்து உறிஞ்சினேன்.

“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...ஹாஆஆஆஆ.. ..”என்று சித்தி அலறினாள். சித்தியின் பிளந்த பளாச்சுளையின் மீது பளப்பளத்து நின்ற அவளது பருப்பை நாக்கால் நான் பரப்பரவென்று நிமிண்ட, “ஐயோ...!ஈஷ்வராஆஆஆ..ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆஆஆஆஆ..” என்று சித்தி படாதபாடு பட்டு தவியாய் தவித்தாள். போதுமான அளவுக்கு சித்தியின் பணியாரத்தை பதம் பார்த்து முடித்ததும், நான் எழுந்தேன்.

விரைத்து இருந்து எனது நாகத்தைப் பிடித்து அவளது இன்பமேடுக்குள் சொரு யோசித்துக்கொண்டு இருக்கையில் சித்தி, “யேண்ணா.. செத்த மேலே ஏறி.. திரும்ப படுங்கோ..” என்று என்னை 69ல் படுக்க சொன்னாள்.

‘சித்தியின் பணியரத்தில் இன்னும் நமைச்சல் அடங்கவில்லை போலும்’ என்று எண்ணிக்கொண்டே, நான் அவள் மீது 69ல் கவிழ்ந்து மண்டி இட்டு படுத்தேன். சித்தி, அவளது முகத்துக்கு நேராக தொங்கிக்கொண்டு இருந்த எனது நாகத்தை தலையைத் தூக்கி வாயில் வாங்கிக்கொண்டாள். சித்தியின் வாய் சூட்டில் தஞ்சம் அடைந்த எனது தண்டு இன்னும் வீங்கி வெடித்து விடுவானோ என்று அஞ்சினேன். சித்தியோ, காணாததைக் கண்டு விட்டவள் மாதிரி, முட்டிமுட்டி எனது தண்டினை ஊம்ப ஆரம்பித்தாள். எனக்கோ அவளை போடுவதைப் போலவோ ஒரு பிரமை ஏற்பட்டது. ‘வாய் வேலையில் சித்தி பலே கெட்டிக்காரியாக்கும்!’ என்று நினைத்துக்கொண்டே, நான் அவளது அடிவாரத்தில் சரேல் என்று எனது நாக்கினை செலுத்தினேன்.

வாயில் எனது தண்டு அடைத்துக்கொண்டு இருந்ததால், “ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்..” என்று மட்டுமே சித்தியால் அலற முடிந்தது. சித்தி தலையை முட்டிமுட்டி என்னை ஊம்ப, நானோ எனது நாக்கால், அவளது பணியாரத்தை குத்தி குத்தி தூர்வாரினேன்.

சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு, மீண்டும் எனக்கு நீர் கழுன்று விடுவதைப்போல தோன்ற நான் சித்திக்கு நாக்கு போடுவதை நிறுத்தி விட்டு எழுந்தேன்.

“என்னாச்சு அம்பி..” என்றாள் சித்தி.

“வந்துரும்..” என்றேன்.

“சரி.. சரி..” என்று சித்தியும் புரிந்துக்கொண்டாள். போட்ட ஆட்டத்தில் இருவருக்கு வாய் வற்றி, லேசாக வியர்த்து விட்டது. ஆளுக்கு இரண்டு வாய் தண்ணீர் குடித்து விட்ட பின்னர், சித்தி மீண்டும் படுக்கையில் சாய்ந்து படுத்துக்கொண்டு கால்களை விரித்துக்கொண்டாள்.
“வாடா அம்பி! என்ன வேடிக்கை பார்க்குற.. வந்து குத்து..!” என்று சாந்தி சித்தி அழைத்தாள். நல்ல பிள்ளையாண்டானாக, நானும் சித்தியின் இடுப்புக்கு பக்கத்தில் உட்கார்ந்து, விரிந்த அவளது தொடைகளை இன்னும் பிரித்து, பிளந்த அவளது இன்பமேட்டில் எனது தண்டினை வைத்து அழுத்தேன். அது இங்கும் அங்கும் நழுவ, சித்தி, “எல்லாத்துக்கும் அவசரம்..” என்ற படியே, எனது தண்டினைப் பிடித்து சரியான இடத்தில் வைத்து பொறுத்தினாள். பின்னர், “இப்ப அமுக்..” என்று சொல்லி முடிக்கும் முன், நான் வேகமாக குத்த, “க்கூஊஊஊஊ..” என்று அலறலாக சித்தி முடித்தாள்.

சித்தியின் இன்பமேட்டுக்குள் எனது தண்டு புகுந்ததும் ஏதோ தேவலோகத்தில் பறப்பதைப் போல உணர்ந்தேன். அதுவரை நான் அப்படி ஒரு சுகத்தை உணர்ந்ததே இல்லை! படிப்படியான வெல்வெட் மடிப்புகளின் இளஞ்சூட்டு இன்ப வேதனையில் கிடந்து தவிந்த என் காதுகளில், “இழுத்து குத்துடா அம்பி! இன்னும் நல்லா இருக்கும்!!” என்று சித்தி கிசுகிசுத்தாள்.

அப்புறம் என்ன? தினமும் காலையில் பஸ்கி எடுப்பதைப் போல சாந்தி சித்தியின் மீது ‘கப் கப்’ என்று படுத்து அவளது இன்பமேட்டினை எனது தண்டினால் குத்த ஆரம்பித்தேன். சித்தியோ, “ஆவ்.. ஆவ்.. ஆவ்.. ஆவ்.. ஆவ்..” என்று பக்கத்து வீட்டு பூனைக்குட்டியைப் போல் கத்திக்கொண்டு இருந்தாள். எனது இன்ப வேதனையோ பன்மடங்காக பெருகிற்று.

சிறிது நேரம் கழித்து அவளை பக்கவாட்டில் படுக்கப்போட்டு, குத்தினேன். அது அவளுக்கு அவ்வளவாக திருப்தி அளிக்கவில்லை போலும்.

“டேய் அசடு! என்னடா பண்ணரே! நீ கீழே படு..” என்று என்னை கீழே படுக்க போட்டவள், என் இடுப்பின் மீது குத்துக்காலிட்டு ஏறி அமர்ந்தாள். அப்படியே எனது தடியைப் பிடித்து தனது பணியாரத்துக்குள் சொருக்கிக்கொண்ட சாந்தி சித்தி, ஏறி ஏறி அடிக்க ஆரம்பித்தாள்.

வியர்வை விறுவிறுக்க, தலைமுடியெல்லாம் விரிந்து கிடக்க, முலைகள் இரண்டும், புயலில் ஆடும் இளநீராய் இங்கும் அங்கும் ஆட, உடல் அதிர, கட்டில் ‘கரச்..கரச்.. கரச்.. கரச்..’ என்று முரண்டு பண்ண, “ஸ்ஹா.. ஸ்ஹா.. ஸ்ஹா.. ஸ்ஹா.. ஸ்ஹா..ஸ்ஹா. ஸ்ஹா..” என்று வெறித்தனமாய் என் மீது ஏறி ஏறி அடித்து பேய் ஆட்டம் ஆடிக்கொண்டு இருந்தாள்.

அவள் அடிக்க அடிக்க, எனக்கு அடி வயிறே கலங்கி விட்டது. ‘சடார்.. சடார்.. சத்.. சத்.. சடார்.. சடார்..’ என்று ஓசை காதைத் துளைக்க, யார் காதிலாவத் விழுந்து விடுமோ என்று எனக்கு பயமாய் போய் விட்டது. அந்த பயத்தினாலோ என்னமோ, எனக்கு தண்ணீரே கழலவில்லை! ஆனால் சாந்தி சித்தி எதைப் பற்றியும் பயப்பட்டதாகவே தெரியவில்லை. அவள் பாட்டுக்கும் ஜமாய்த்தாள்! சுமார் ஐந்து நிமிட பேயாட்டத்துக்கு பின்னர், “ஆஆஆஆ...” என்று சாந்தி சித்தி அப்படியே என் மீது சரிந்தாள்.

எங்கும் நிசப்தம். நான் பயந்தந்தைப் போல யாரும் வந்துவிடவில்லை. என் மீது படுத்து கிடந்து சித்தி சற்றே எழுந்து, ‘ச்சு ச்சு’ என்று முத்த மழை பொழிந்தாள்.

“இது மாதிரி நான் அனுபவிச்சதே இல்லடா அம்பி! பிச்சு உதறிட்டே! ஏழேழு ஜென்மத்துக்கும் உனக்கு பொண்டாட்டியா... ஏன் வப்பாட்டியா கூட இருந்துட்டு போயிடுவேன்.. நீ ‘சந்தியில முந்தி விரிடி சாந்தின்னா’க்கூட நான் விரிப்பேண்டா பாபு!” என்று மீண்டும் ‘ச்சு ச்சு’ என்று கண்ட படி கன்னத்தில் கடித்தாள் சித்தி.

அப்படியே அவளை தள்ளி விட்டு கட்டிலில் இருந்து எழுந்து நின்றேன். “நீ சந்தியில எல்லாம் முந்தி விரிக்க வேணாம்டி சாந்தி.. இப்படி வந்து..நேக்கு உன்னோட நன்னா காட்டுடி..” என்றேன் எனது கடப்பாரையை உருவி விட்டபடி.

“ஏதேது நோக்கு ரோஷம் வந்துடுத்துதோ? உங்க சித்தா கூட இப்படித்தான் அசிங்க அசிங்க பேசுவா..” என்று ஆரம்பித்தவள், “சரி சரி.. கண்ட கண்ட சனியனைப் பத்தியெல்லாம் நாம எதுக்கு பேசணும்.. இதோ வா.. வந்து உன்னோட இஷ்டம் பலோ விட்டு குத்துடா..” என்று கட்டிலில் விளிம்பில் வந்து மண்டி இட்டு குண்டியைக் காட்டினாள்.

சாந்தி சித்தியின் பெருத்த பின்புற மேடையின் அடிப்பாகத்தில் உப்பி பிதுங்கி இருந்த அவளது பணியாரத்தில் விரல் விட்டு ஆழம் பார்த்தேன். பின்னர் சரியான இடத்தில் வைத்து சொருக, எனது தண்டு சாந்தி சித்தியின் பணியாரத்துக்குள் மெல்ல மெல்ல நுழைந்தது. மெதுவாக இழுந்து நான்கு ஐந்து முறை குத்த, எனது ஆயுதம் முழுவதும் சாந்தி சித்தியின் மதன ரசத்தில் ஊறி வழவழப்பாகி தங்கு தடையின்றி சித்தியின் இன்பச்சுரங்கத்தினுள் சென்று வர ஆரம்பித்தது. நான் தாக்குதலுக்கு தயாரானேன். சித்தியும் அதனை அறிந்துக்கொண்டாள். கால்களை சற்றே அகற்றி வைத்துக்கொண்டு, கைகளையும் நன்றாக ஊன்றிக்கொண்டாள்.

சித்தியின் அழகான குழி விழிந்த இடுப்பைப் பிடித்துக்கொண்டு, நான் எனது தாக்குதலை ஆரம்பித்தேன். சித்தியின் சிதிகுழிக்குள் சின்ன சின்ன குத்துகளாய் ஆரம்பித்த நான் மெல்ல மெல்ல இழுத்து இழுத்து குத்த ஆரம்பித்தேன்.

“ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆ.. ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆ.. ஸ்ஸ்ஸ் ஆஆ .. ஸ்ஸ்ஸ் ..ஆஆஆ..” என்று சித்தி நான் இடிக்க இடிக்க முனகினாள். எனது இடிகளுக்கு ஏற்ப அவளது ஒய்யார பின்புற மேட ஆடிய நடனத்தை பார்க்க ஆயிரமாயிரம் கண்கள் வேண்டும்!

நான் வேகம் எடுக்க ஆரம்பித்த போதெல்லாம், “ஸ்லோவாடா அம்பி! எங்க போக போற.. ஸ்லோ அண்டு ஸ்டெடி..” என்று சித்தி தட்டிக்கொடுத்து வேலை வாங்கினாள்.

“ஸ்ஸாஆஆ.. ஸ்ஸ் ஆஆ.. ஸ்ஸ் ஆஆ..” என்று அனத்திக்கொண்டு இருந்த சித்தியே நேரம் ஆக ஆக வேகத்தை கூட்ட சொன்னாள். “நிறுத்தாதேடா அம்பி! ப்ளீஸ்.. வேகமா இடிடா.. இன்னும் ஆழமா குத்துடாஆஆஆஆவ்.. ஆஆஅவ்.. ஆஆவ்.. அப்படி தான்.. நல்லா ஆவ்வ். ஆஆ.. ஆஆ. ஆஆ.. ஆஆ.. குத்து.. இன்னும் குத்து.. நல்லா குத்து.. இன்னும் குத்து.. இன்னும்.. ஆஆஆவ்.. ஆஆஆ.. ஆஆஆஆஆ.. ஆஆஆ..” என்று அலறிய சித்தி அவளாகவே குண்டியை ஆட்டி ஆட்டி என் தண்டின் மீது மோதினாள். அவளின் மோதலுக்கு போட்டியாக நானும் குத்த, எனக்கு தண்ணீர் கழல ஆரம்பித்தது.

கண் முன் அதிர்ந்துக்கொண்டு இருந்த சாந்தி சித்தியின் குண்டியைப் பார்த்துக்கொண்டே, அவளது இன்ப மேட்டுக்குள் எனது தண்டை அதி வேகத்தில் சொருகி சொருகி குத்திய படி இருந்தேன். “ஆஆஆஆஆ..” என்று நான் என்னை அறியாமல் அலற, சாந்தி சித்தியின் இன்ப சுரங்கத்தினுள் புகுந்து ஆட்டம் போட்டுக்கொண்டு இருந்த எனது தண்டு, முதன்முறையாக அவளுக்குள் என் தண்ணீரை ‘சரக் சரக்’ என்று பீய்ச்சி அடித்தது.

சுமார் ஐந்து நிமிடங்கள் கழித்து தான் இருவரும் மீண்டு இவ்வுலகத்திற்கு வந்தோம். கடிக்காரத்தைப் பார்த்தால் மணி 0200 என்று காட்டியது! “எல்லாம் உன்னாலே தாண்டா அம்பி!” என்று பொய்க்கோபம் காட்டியவளாய் சித்தி தனது மடிசாரை எடுத்துச் சுற்றிக்கொண்டு அவசர அவசரமாய் கீழே ஓடினாள். நானோ வேஷ்டியை எடுத்து இடையில் சுற்றிக்கொண்டு படுத்தேன்.

மறுநாள் கண் விழித்த போது.. கண் எங்கே விழித்தேன்? யாரோ எழுப்பினார்கள். எழுப்பும் போது மணி காலை 1100. சித்தி தான் எழுப்பினாள்.

“என்னடா அம்பி! அப்படி ஒரு தூக்கம்? ரொம்ப அசதியோ?” என்று நக்கலாய் கேட்டு சிரித்தாள்.

“ஐயோ! ஆபீஸூக்கு டையம் ஆகிடுத்தே!” என்று நான் அலறி அடித்துக்கொண்டு எழுந்தறிக்க, “அதெல்லாம் நான் போன் பண்ணி சொல்லிட்டேன்... நோக்கு உடம்புக்கு முடியல்லைன்னு... நீ தான் லீவே போடறதில்லையே... அதனாலே நோ பிராபிலமின்னு சொல்லிடாங்க.. நீ இன்னைக்கு ரெஸ்ட் எடுத்தா போதும்..” என்று சிரித்தாள் சாந்தி சித்தி.

ஆனால் அவள் சிரித்த அந்த விஷம சிரிப்பில் ரெஸ்ட் எடுப்பதற்கான எந்த அறிகுறியும் தெரியவில்லை!

இப்படியாக தொடங்கிய எங்களது இரவு பாடசாலை சுமார் இரண்டு வாரங்கள் ஓடியது. தக்க தருணம் கிடைத்தால் போதும், நேரம் காலம் பார்க்காமல் நானும் சாந்தியும் (அவள் தான் தனிமையின் இருக்கும் போது பெயரைச் சொல்லி கூப்பிட்டாலே போதும் என்று கூறிவிட்டாள்!) ஓழ்த்துக்கொண்டு இருந்தோம். இடைப்பட்ட நேரத்தில் சாந்தி, ரம்யாவின் காதில் விழும் படியாக, “டேய் பாபு! நீ ஏன் இன்னும் தனியா ஒண்டிக்கட்டை மாதிரி மாடியில தங்கிட்டு இருக்க.. பேசாமே பெட்டிப் படுக்கைய எடுத்திட்டு கீழே எறங்கி வா..! நீ தானே இந்த ஆத்துக்கு ஆம்பிள..? நீ தானே ராப்பகலா சம்பாதிச்சு இந்தாத்தது மானத்தை காப்பத்தறே?.. இங்க, ‘அந்த மனுஷன்’ இருந்துட்டு போன ரூம் சும்மா சாத்தி தானே கிடக்குது..? இனி நீ இங்கயே தங்கிங்கோ..! நீ என்னடி சொல்லறே, ரம்யா..?” என்றாள்.

“ஆங்... ஆமா.. அதுவும் சரி தாம்மா..” என்று ரம்யா ஒப்புக்கு சொல்லி வைக்க, நான் என் துணி - இத்யாதிகளை எடுத்துக்கொண்டு கீழே என் சித்தப்பா ரூமிற்கு இடம் மாறினேன். ஆனாலும், என் பழைய சாமான்கள் எல்லாம் மேலே மாடியிலேயே கிடந்தன.

சுமார் பதினைந்து நாட்கள் கழித்து ஒரு நாள் ரம்யா கல்லூரி சென்ற பின்னர், “பாபு! இங்க பாரேன்.. நாளாயிண்டே போகுது.. நேத்து கூட இந்த ரம்யா குட்டி கட் அடிச்சுட்டு சினிமாவுக்கு போயிருக்கா.. நீ சிக்கிரம் சட்டுப்புட்டுன்னு ஏதாவது பண்ணு..” என்றாள் சித்தி.

“அதான்.. என்ன பண்ணறதுன்னு யோசிக்கறேன்..” என்றேன்.

“சரியான மண்டுடா நீ..! என்ன யோசிச்சு வச்சு இருக்கே..?” என்று சித்தி கேட்டாள்.

“ஒன்னும் விளங்கல சாந்தி..”

மெதுவாக என் அருகில் வந்த சாந்தி, எனது வேட்டிக்குள் கையை விட்டு எனது சாமானை உருவி விட்ட படியே, “முதல்ல அவளோட மனசுல லேசா ‘அந்த’ ஆசைய வரவழைக்கனும்..” என்றாள்.

“அப்போ நாமா ரெண்டு பேரும் ஜாலியா இருக்கிற அப்போ அவளை பார்க்கிற மாதிரி செய்யனுமா..?” என்றேன்.

“கெட்டுது குடி! ஐயோ! கடவுளே! மண்டு மண்டு..! வேற வெனையே வேணாம்.. அவ அதோட அப்படியே ஓடிப்போயிடுவா..! நீ ஏதாவது ‘பலான புக்கு கிக்கு’ காட்டி கரெக்ட் பண்ண டிரை பண்ணுடா சொன்னா..” என்று சாந்தி தலையில் அடித்துக்கொண்டாள்.

அதுவரை ‘எப்படி தொடங்குவது? .. எங்கு தொடங்குவது?’ என்று புரியாமல் அல்லல் பட்டுக்கொண்டு இருந்த எனக்கு பொறித்தட்டியது. “ஓகே! ஐடியா வந்திடுச்சு.. முடிச்சுடலாம்..!” என்று நம்பிக்கையுடன் சாந்தியிடம் சொன்னேன்.

“நிஜமா..?” என்று கேட்ட சாந்தியின் குரலில் அவ்வளவாக நம்பிக்கை தெரியவில்லை.

அன்று மாலை ப்ரிண்டிங் பிர்ஸில் கணக்கு எழுதி முடித்த பின்னர், பலான புத்தகங்கள் பதிக்கப்படும் ஒரு ஒட்டடையும் அழுக்கும் அடைந்த அறைக்குள் நுழைந்தேன். அங்கு இருந்த ராமசாமி என்ற வயதான மனிதர், ஆச்சரியத்துடன் “என்ன தம்பி.. இந்த பக்கம்..?” என்று கேட்டார். அவர் கேட்டதில் ஆச்சரியம் ஒன்றும் இல்லை. நான் மற்ற அனைத்து செக்ஷன்களுக்கும் சென்று புத்தகங்கள் எடுத்து படிப்பது வழக்கம். ஆனால் தப்பி தவறி கூட இந்த பக்கம் வந்தது கிடையாது. இருந்தாலும், தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு, “ஒன்னுமில்ல ராமசாமி அண்ணே! தெரிஞ்ச காலேஜ் பையன் ஒருத்தன் நாலஞ்சு புக்கு கேட்டான். கூச்சமா இருக்காம். அதான் எடுத்துட்டு போலாமின்னு...” என்று இழுத்தேன்.

“அவ்ளோதானா.. தோ.. அந்த பக்கம் அடுக்கடுக்கா இருக்கிறதெல்லாம் அதான்.. எதுவேணுமோ எடுத்துகிட்டு போ தம்பி... உங்களுக்கு இல்லாததா...” என்ற படி பெரிசு ஒரு பீடியைப் பற்ற வைத்த படி வெளியே போயிற்று.

‘இனிமே இங்கே வரக்கூடாது. வேண்டியதை இன்றைக்கே எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்’ என்று எண்ணிக்கொண்டே, புத்தகங்களை வேகவேகமாக புரட்டி தேடினேன். ஓரிரண்டு காம கதைப்புத்தகங்களையும், ஓரிரண்டு தகாத உறவு கதைப்புத்தகங்களையும், ஓரிரண்டு படப்புத்தகங்களையும் எடுத்து பையில் திணித்துக்கொண்டு வெளி ஏறினேன்.

வீட்டுக்கு வந்த உடன், ஒரே ஒரு காம கதைப்புத்தகத்தை மட்டும் எனது ஆபிஸ் பையில் அரைக்குறையாக தெரியும் படி வைத்து, அதை ஹாலில் மாட்டி விட்டு, மற்ற புத்தகங்களை எனது அறையில் பதுக்கினேன். திட்டத்தை சாந்தியிடமும் சொன்னேன்.

அதற்கு பிறகு வீட்டுக்கு வந்த ரம்யா, எனது பைக்கு பக்கத்தில் தான் தனது காலேஜ் பையையும் மாட்டினாள். ஆனாலும் நான் வைத்து இருந்த புத்தகத்தை கவனிக்க தவறினாள். கவனம் வீட்டில் இருந்தால் தானே!

நான் உதட்டை பிதுக்க, சாந்தி புரிந்துக்கொண்டாள். சிறிது நேரம் கழித்து, “ஏண்டி ரம்யா! என்னடி இது..? காலேஜில இருந்து வந்ததும் வராததுமா டீவி? காலேஜில என்ன நடத்தினாங்கன்னு எடுத்து கிடுத்து பார்க்கிறது கிடையாதா?” என்று தொடங்கி சரமாறியாக பொறிந்து தள்ளத்தொடங்கினாள்.

அவளது தொந்தரவு தாங்காமல் வேண்டா வெறுப்பாக தனது காலேஜ் பையை கொக்கியில் இருந்து ரம்யா பிடுங்க, பக்கத்தில் இருந்த பாபுவின் பையும் கீழே விழுந்தது. அதில் அரைக்குறையாக தொத்திக்கொண்டு இருந்த புத்தகம் வெளிப்பட, ரம்யாவின் கண்கள் சட்டென்று அதன் மீது நிலைக்கொண்டன. அது என்னவென்று நொடிப்பொழுதில் புரிந்துக்கொண்ட அவள் சுற்று முற்றும் பார்த்தாள். யாரும் தன்னை கவனிக்கவில்லை என்று ஊர்ஜிதப்படுத்திக்கொண்ட அவள் அதனை எடுத்து சட்டென்று தனது பைக்குள் அடக்கிக்கொண்டாள். பாபுவின் பை மீண்டும் கொக்கிக்கியில் தொங்க, ரம்யா மிகவும் பவ்யமாக படிக்க தனது அறைக்குள் சென்று கதைவைத் தாழிட்டாள்.
ரம்யா கதவை தாழிட்டவுடன் எனது பையை சோதனை செய்தேன். புத்தகத்தை காணோம். சமையல் கட்டில் இருந்த சாந்தியிடம் இதைச் சொல்லிய படியே, அவளது முலைகளை பிசைய, “டேய் அடங்கு..! எனக்கு மாத விலக்கு..! நோக்கு இன்னும் மூணு நாலூ நாளைக்கு ஒன்னும் கிடையது..!” என்று தலையில் குண்டைத் தூக்கிப்போட்டாள்.

இரவு சுமார் ஒன்பதரை மணி நேரம் அளவில், “ஹேய் ரம்யா! சாப்பிட வாடி..!” என்று சாந்தி கூப்பிட, “இல்லேம்மா..! இப்ப எனக்கு பசிக்கல.. நீ மேஜையில எடுத்து வச்சுட்டு படு..” என்று ரம்யா உள்ளிருந்தே குரல் கொடுத்தாள்.

நானும் சாந்தியும் சிரித்துக்கொண்டோம். சாந்தி தன்னுடைய அறைக்கு சென்று விட, நான் சித்தா... அதான் என்னுடைய அறைக்கு சென்று, எதிர்ப்புறத்தில் இருந்த ரம்யாவின் அறையை நோட்டம் விட ஆரம்பித்தேன். உள்ளே விளக்கு எறிந்துக்கொண்டு இருந்தது. ஆனால் திரைச்சீலைகள் எல்லாம் இழுத்து மூடப்பட்டு இருந்ததால் ஒன்றும் தெரியவில்லை. ‘இதற்கு ஒரு வழி செய்யவேண்டும்’ என்று உள்ளுக்குள் எண்ணிக்கொண்டேன்.

சுமார் பதினோரு மணி வாக்கில், ரம்யாவின் அறைக்கதவு திறந்தது. மெதுவாக வெளியே வந்து எட்டிப்பார்த்தவளின் கையில் அந்த புத்தகம் தென்பட்டது. பூனைப் போல அவள் வாசல் பக்க மெல்ல ஓடினாள். அவள் எங்கே போகிறாள் என்று நான் புரிந்துக்கொண்டேன். அடுத்த நிமிடம் அவள் திரும்பி தனது அறைக்குள் சென்று கதவை தாழிட்டாள். கையில் புத்தகத்தைக் காணோம்!

அடுத்த நாள், நான் வேறு ஒரு காம புத்தங்கத்தை எனது பைக்குள் முழுவதும் ஒளித்து வைத்தேன். ரம்யா, கல்லூரியில் இருந்து வந்த சுமார் பத்து நிமிடங்களுக்கு எல்லாம் அது காணாமல் போயிற்று.

அவளுக்கு காபிக்கொண்டு சென்ற சாந்தி, “என்னடி ரம்யா..! வந்ததும் வராததுமா கதவை தாழ்ப்பா போட்டுட்டு.. உள்ள அப்படி என்னடி பண்ணறே..?” என்று கேட்க, “ஏம்மா இப்படி தொந்தரவு செய்யறே... டெர்ம் எக்ஸாம் வருது இல்ல?.. நீ இப்படி டிஸ்டர்ப் பண்ணா எப்படி படிக்கரதாம்..?” என்று சலித்துக்கொண்டாள்.

“சாரிடிம்மா... நீ நல்லா படி..” என்ற படி வெளியில் வந்த சாந்தி என்னிடம், “அடிக்கட்டையால..! தேவடியா முண்ட.. மின்னாடி ஒரு நா கூட புக்கை எடுத்து பார்க்கல கழுதை..! இப்ப டெர்ம் எக்ஸாம் வருதாம் டெர்ம் எக்ஸாம்..” என்று திட்டித்தீர்த்தாள்.

மூன்றாம் நாள். நான் எனது பைக்குள் புத்தகம் எதையும் வைக்கவில்லை. நான் வீட்டுக்கு வந்த சுமார் அரை மணி நேரத்திற்கெல்லாம், ரம்யா குட்டிப்போட்ட பூனையாய் வீட்டில் வலைய வலைய வந்துக்கொண்டு இருந்தாள்.

“என்னடி ஆச்சு உனக்கு?.. ஒரு இடத்தில் தங்க மாட்டறே..?” என்று சாந்தி அவளை வெறுப்பேற்றினாள்.

“ஒன்னுமில்லம்மா..” என்று மழுப்பின ரம்யா, எனது பையை சுமார் நான்கு ஐந்து முறையாவது தேடி துழாவி இருப்பாள்! பானையில் இருந்தால் தானே அகப்பையில் வரும்? சாயங்காலம், சுமார் ஐந்து மணி வாக்கில் நான், தகாத உறவு கதைப்புத்தகம் ஒன்று எடுத்து எனது மேஜையின் மீது தெரிந்து தெரியாமல் மாதிரி ஒளித்து வைத்து விட்டு, கணக்கு எழுதும் வேலைக்கு செல்ல கிளம்பினேன். ருசிக்கண்ட பூனை, பையில் இல்லை என்றால் என் அறைக்குள் சென்று தேடும் என்ற நம்பிக்கையில்!

இரவு ஆத்துக்கு வந்ததும் முதல் வேலையாக நான் புத்தகத்தை தேட, அதைக் காணவில்லை! ரம்யாவின் அறைக்குள் விளக்கு எரிந்துக்கொண்டு இருந்தது. நான் லேசாக கதவைத் தள்ள, அது உள் புறமாக தாழிட்டு இருப்பதை உணர்ந்துக்கொண்டேன்.

மறுநாள் நான் தூங்கி எழுந்து பார்த்த போது கூட, அந்த புத்தகம் திரும்ப வரவில்லை. ‘வரும்போது வரட்டும்’ என்று நினைத்துக்கொண்டு நான் வேலைக்கு கிளம்பி சென்று விட்டேன். அன்று சனிக்கிழமை ஆதலால் துணிக்கடையில் எனக்கு அரை நாள் தான். மத்தியாணம் மூன்று மணி வாக்கில் நான் வீட்டுக்கு வரும் போது சாந்தி தூங்கி விட்டு இருந்தாள். எனது அறைக்கு நுழைய, நான் கதவை திறந்தேன். உள்ளே, ஷெல்ஃபுக்கு முன்னே, எனக்கு பின்புற தரிசனம் காட்டிய படியாக ரம்யா, பாவாடைச் சட்டையில் ஏதோ செய்துக்கொண்டு இருந்தாள்.

“ஏய்..! நீ இங்க என்ன செய்ஞ்சுகிட்டு இருக்க..?” என்று கேட்டேன். அவள் எதையே தேடும் மும்முறத்தில் நான் வருவதைக்கூட கவனிக்கவில்லை!

திடுக்கிட்டு திரும்பிய அவள், உடனே சுதாரித்துக்கொண்டாள். மேஜையில் ஒய்யாரமாய் சாய்ந்து நின்றுக்கொண்டாள். கிள்ளாடி ஆச்சே! அவள் நின்றுக்கொண்டு இருந்த போஸால், சட்டென்று கண்ணுக்கு பட்டது, குப்பென்று குத்திட்டு நின்ற அவளது அபரிதமான முலைகள் தான். அவள் போட்டிருந்த மஞ்சள் நிற சட்டை முழுவதையும் அடைத்துக்கொண்டு, ‘எப்ப வேணுமின்னாலும் பிச்சுக்கிட்டு வெளியே வந்துடுவோம்..!’ என்று மிரட்டிக்கொண்டு நின்றன அவை!

சற்று கீழே, அந்த சட்டை அப்படியே குறுகி அவளது இடையை மிகைப்படுத்தி காட்டியது. அதை ஒட்டினார் போல தொடங்கிய பச்சை நிற பாவாடை, கால்களை பின்னிக்கொண்டு நின்றதினால் அவளது தொடையிடுக்கில் ‘பம்’ என்று உப்பி, பின்னர் தொடைகள் மீது படந்து கால் கொலுசில் முடிந்தது. ரம்யாவின் தொடை திரட்சியும் நீளத்தையும் பார்க்க பார்க்க, எனக்கு தொண்டை கமறியது. மேலும், தொடையிடுக்கில் ‘பம்’ என்று தெரிந்த உப்பல், வெறும் பாவாடை துணியாக இருக்க முடியாது என்பதை நான் நன்றாக அறிவேன். ‘சாந்தி சித்திக்கே நன்றாக உப்பிக்கொண்டு ‘கும்’ என்று இருக்கும்! அவளது பெண்ணாச்சே!! இவளக்கு நாயர் கடை ஆப்பம் போல அல்லவா உப்பிக்கொண்டு இருக்கும்’ என்று எண்ணும் போதே எனது வேஷ்டிக்குள் லேசாக கூடாரம் அடிக்க ஆரம்பித்தது.

இதெற்கெல்லாம் சம்பந்தமே இல்லாமல், முட்டை கண்கள், எடுப்பான நாசி, தடித்த உதடுகள், குண்டு கன்னங்கள் என்று குழந்தை தனமான ஒரு முகம்..! அதாவது இளவயது நடிகை மீனாவைப் போல!

சுதாரித்து நின்ற ரம்யா, “ஏன்.. நான் வரக்கூடாதா..? நேக்கு... போர் அடிச்சுது.. ஏதாவது படிக்க புக்ஸ் இருக்குதான்னு தேடினேன்.. அப்புறமா எல்லாம் கலஞ்சு கிடந்துச்சா.. அதான் எல்லாத்தையும் சரி பண்ணேன்..” என்று தன் கையால் சைகைக் காட்டினாள். அவள் சொன்னது சரி தான். புக்ஸ் தேடுகின்றேன் பேர்வழி என்று குறைந்த பட்சம், எனது அறையை சுத்தம் செய்து, சீர் படுத்தி வைத்து இருந்தாள்.

“சரி.. சரி.. எல்லாம் அந்த மேஜை மேல தான் கெடக்கும்..” என்ற படி, அவளுக்கு முதுகு காண்பித்த படி, நான் எனது உடையை மாற்ற ஆரம்பித்தேன். மேஜையின் மீது கிடந்த குமுதம், குங்குமம், ஆனந்த விகடன் முதலியவற்றுடன் தானே நான் ‘அந்த’ புத்தகத்தையும் ஒளித்து வைத்திருந்தேன்!

ஓரிரண்டு நிமிடங்களுக்கு பிறகு, “ஆ.. இதென்ன புக்கு..?” என்று ஒன்றும் தெரியாதவள் போல அதிர்ச்சியுடனும் ஆச்சிரியத்துடனும் ரம்யா என்னிடம் கேட்டாள். அவளது கையில் நேற்று அவள் என்னிடம் இருந்து ‘சுட்டு’க்கொண்டு சென்ற தகாத உறவு புத்தகம் இருந்தது.

“எது?” என்று ஒன்றும் தெரியாதவன் போல நானும் நடித்தேன். அவள் அருகில் சென்று அதை வாங்கி பார்ப்பது போல் அலட்சியமாக பார்த்துவிட்டு, “தெரியலையே... நேத்து அந்த ப்ரிண்டிங் பிரஸ் பையன்கிட்ட நாலஞ்சு புக்ஸ் எடுத்து வைக்க சொன்னேன்.. அவன் எடுத்து வச்சுட்டான் போல..” என்றேன்.

“ஒரு மாதிரியான புஸ்த்தகமா இருக்கும் போல..” என்றாள் ரம்யா விடாமல், அதைப் புரட்டிக்கொண்டே.

“தெரியலையேடி... நான் இன்னும் பார்க்கலையே.. எங்க.. நான் பார்க்கிறேன்..” என்று நான் கேட்க, “இல்ல.. நான் பார்த்துட்டு தரேன்.. ஓகே..” என்று சிரித்துக்கொண்டே அதை எடுத்துக்கொண்டு ரம்யா தனது அறைக்கு ஓடிவிட்டாள்.

ரம்யாவின் சாதூர்யத்தை என்னால் பாராட்டாமல் இருக்கமுடியவில்லை. ‘வந்தவள், சுமார் 10 அல்லது 15 நிமிடங்களில் பலான புத்தகங்கள் கொடுத்து வாங்கும் அளவுக்கு ஒரு உறவை ஏற்படுத்தி விட்டு சென்றுவிட்டாளே’ என்று மூக்கி விரலை வைத்தேன்.

மாலை சுமார் நாலரை மணி அளவில் நான் கணக்கு எழுத கிளம்பிக்கொண்டு இருந்தேன். ரம்யா சாந்திக்கு தெரியாமல் என் அறைக்கு வந்தாள். என்னிடம் வாங்கிய புத்தகத்தை திருப்பி தந்தாள். நான் சட்டையை மாட்டிக்கொண்டே, “என்ன படிச்சிட்டியாக்கும்..?” என்றேன். அவள் அதை நேற்று இரவே படித்துவிட்டாள் என்று எனக்கு தெரியாதா என்ன?

“ம்ம்ம்..” என்று அவள் சற்று வெட்கத்துடன் நெளிந்தாள்.

“அப்புறம் என்ன.. ஓடு..” என்று நான் விரட்டினேன்.

“ஒன்னுமில்ல பாபு! வேற ஏதாவது புக்ஸ் எடுத்து வாரியா..?” நெளிந்த படியே.. தலையையும் சொரிந்துக்கொண்டாள்.

“ஏன்.. உனக்கு வேற வேலையே இல்லையா? இந்த மாதிரி புஸ்தகத்தை என்னோட பையில வச்சதுக்கு நானே அந்த கடன்காரனை போய் ரெண்டு டோஸ் விடலாமின்னு யோசிச்சுட்டு இருக்கேன்.. நீ என்னடான்னா.. வேற புக் கேக்கிற...” என்றேன்.

“இல்ல.. சும்மா தான்.. போர் அடிக்குதில்ல..” என்று இழுத்தாள்.

“போர் அடிச்சா.. காலேஜ் புக்ஸ் எடுத்து படி..” என்று வெறுப்பேற்றினேன்.

“ஐயே! சொல்றதுக்கு வந்துட்டார்டா இவரு!! சும்மா ஜாலியா டைம் பாஸ் பண்ணலாமின்னு கேட்ட ரொம்ப தான் பிகு..” என்று கோபம் காட்டினாள்.

“ஓஹோ! அந்த புக் ஜாலியா இருக்கா..?” என்றேன் சற்று பொய் கோபத்துடன்.

“ஏன் இல்லியா..? நீ பொய் சொல்லாதே..? நீயூம் ரொம்ப நாளா தானே படிக்கறே? உன் பைல தான் நான் நிறைய தடவை பார்த்து இருக்கேனே..” என்று ரம்யா எதிர்த்தாக்குதல் நடத்தினாள்.

“சரி சரி.. கத்தாதே.. வேற தரேன்..” என்று சமரசம் பேசவதைப் போல நடித்தேன். ரம்யாவும் சாந்தம் அடைந்தாள்.

நான் எனது மேஜையில் சாவியை விட்டு மற்றொரு தகாத உறவு புக்கை எடுக்க, ரம்யாவின் கண்கள் விரிந்தன, “அட படவா..! நீ இதுக்கு பூட்டு போட்டு வச்சு இருக்கியா? நான் எங்கெல்லாம் தேடி..” என்றவள் என்னிடம் இருந்து அதை பிடுங்க எத்தணித்தாள். நான் அதை தராமல் போக்கு காட்ட, ஐந்தரை அடி உயர யௌவனம் என் மீது மோதி என்னை நிலைக்குலைய வைத்தது.

நான் அந்த புத்தகத்தை என் தலைக்கு மேலே பிடித்துக்கொண்டு போக்குக்காட்ட, “குடுடா ப்ளீஸ்..” என்ற படி, ரம்யா என் மீது படர்ந்து ஏற முயற்சி செய்தாள். ரம்யாவின் மதர்த்த முலைகள் என் மார்பில் பஞ்சணைகளாய் பதிய எனக்கு குஷியாகி விட்டது. அவள் எம்பி எம்பி குதித்து முயல, அவள் முலைகள் எனது மார்பில் இருந்து கழுத்து வரை ஏறி ஏறி அழுந்தின. அவளது இடையோ எனது இடுப்புக்கு மேலாக கிடந்து ‘நச் நச்’ என்று இடித்தது. நானும் இது தான் சாக்கு என்று, எனது இது கையால், அவளை என் மீது இருந்து விலக்குகின்றேன் பேர்வழி என்று ரம்யாவின் அபரிதமான குண்டியை நன்றாக தொட்டு தடவி பிசைந்துக்கொடுத்தேன். அவள் அதைக்கண்டுக்கொண்டதாகவே தெரியவில்லை!

சுமார் 10 நிமிட போராட்டத்திற்கு பிறகு, மேல் மூச்சு கீழ் வாங்க ரம்யாவிடம் அந்த புக்கை விட்டுகொடுத்து விட்டு, அவளே அதைப் பிடுங்கிக்கொண்ட மாதிரி நடித்தேன். இப்போது, அந்த புக்கை அவளிடம் இருந்து நான் பிடுங்க வேண்டுமே!

ரம்யா அந்த புக்கை தனது நெஞ்சுக்கு அருகில் பத்திரப்படுத்திக்கொண்டு கட்டிலில் உருண்டாள்.

“குடுடி..”

“குடுக்க மாட்டேன் போ..”

அந்த புக்கை அவளிடம் இருந்து பிடுங்குகின்றேன் பேர்வழி என்று ரம்யாவின், முலைகளை உருட்டினேன். பின்னர் அவள் அந்த புக்கை தொடை இடுக்கில் வைத்துக்கொள்ள, நான் அவளது குண்டியையும், சந்தடி சாக்கில் அவளது ‘பன்’னையும் தொட்டு தடவி வைத்தேன். சுமார் பத்து பதினைந்து நிமிடங்கள் கழித்து, “சரி.. நீயே வச்சுக்கோ.. நான் வேற புக்கு எடுத்திட்டு வந்துக்கிறேன்..” என்ற படி நான் அவளை விட்டு எழுந்திருந்தேன்.

மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்கிய ரமியா, வெற்றி புன்னகையுடன், எனது கட்டிலில் படுத்த படியே, அந்த புத்தகத்தைப் புரட்ட ஆரம்பித்தாள்!
கணக்கு எழுதிவிட்டு நான் திரும்பும் போது ராத்திரி மணி 11 ஆகி இருந்தது. சாந்தி சாப்பாட்டை எடுத்து மேஜை மீது வைத்துவிட்டு, அவளது அறையில் தரையில் ஒரு ஓரத்தில் படுத்து தூங்கிக்கொண்டு இருப்பது தெரிந்தது. ரம்யாவின் அறையில் வெளிச்சத்தை காணோம்.

நான் சாப்பிட்டுவிட்டு, எனது அறைக்குள் சென்று சட்டையையும் ஜட்டியையும் கழற்றி மாட்டிவிட்டு, வெறும் வேஷ்டியுடன் திமிர் விட்டுக்கொண்டு நிற்கவும், திருட்டு பூனைப் போல ரம்யா சத்தம் போடாமல் உள்ளே நுழையவும் சரியாக இருந்தது.

“இந்நேரத்தில.. என்னடி பண்ணிக்கிட்டு இருக்கே..?” என்றேன் சற்றே ஆச்சரியத்துடன். ரம்யா, அங்கி போன்ற ‘லொடலொட’ நைட்டி ஒன்றை மாட்டிக்கொண்டு நின்றுக்கொண்டு இருந்தாள்.

“ஒன்னுமில்ல.. தூக்கம் வரல.. அதான்.. புஸ்த்தகம் ஏதாவது எடுத்து வந்து இருந்தியன்னா.. தூக்கம் வரவரைக்கும் படிக்கலாமின்னு வந்தேன்..” என்று இழுத்தாள்.

“புஸ்த்தகமும் இல்ல கிஸ்த்தகமும் இல்ல.. போ.. போய் தூங்கு..” என்று விரட்டினேன்.

“ப்ளீஸ்டா பாபு!..” என்று கெஞ்சிய ரம்யா, மேஜையின் அருகே வந்து ஆராய தொடங்கினாள்.

“ஒரே ஒரு புக்கு தான் இருக்கு.. ஆனா நானே இன்னும் பார்க்கலே..” என்று பீடிகை போட்டேன்.

“ப்ளீஸ்டா.. எங்கிட்டே குடேன்.. படிச்சுட்டு உடனே தந்துடறேன்..”

“ஊஹூம்.. நானே இன்னும் பார்க்கல.. வேற இது படம் புஸ்த்தகமாக்கும்!..” என்று பலமாக அடிப்போட்டேன்.

“ஐ! எங்கே... காட்டு பார்க்கலாம்..!” என்று ரம்யா பதபதைத்தாள்.

“நீ போய் முதல்ல கதவடைச்சுட்டு, லைட்டையும் அணைச்சுட்டு வா..” என்றேன். அவள் நகர, நான் மேஜைக்கு நேரே நாற்காலியை இழுத்துப்போட்டு அமர்ந்துக்கொண்டு, டேபில் லாம்பை போட்டு வைத்தேன். நொடிப்பொழுதில் எனது கட்டளையை நிறைவேற்றி விட்டு ரம்யா எனது பக்கத்தில் ஆஜர் ஆனாள்.

டேபில் லாம்ப் வெளிச்சத்தில் இருவரும் ஏதோ ஆராய்ச்சி செய்வதைப் போல, மேஜையை சீர்ப்படுத்தி பலான புஸ்த்தகம் வைக்க இடம் ஏற்படுத்தினோம். பின்னர் நான் மேஜையை திறந்து, பளப்பளவென ‘டால்’ அடித்த ஒரு பெரிய புத்தகத்தை எடுத்து மேஜையின் மீது வைக்க, ரம்யா தானகவே எனது அருகில் வந்து ஒட்டிக்கொண்டு நின்றாள். அப்போது தானே நன்றாக பார்க்கலாம்!

நான் மெதுவாக ஒவ்வொரு பக்கமாய் திருப்ப, அறைக்குள் ஒரே நிசப்தம் குடிக்கொண்டது. பக்கத்திற்கு பக்கம் விதவிதமான பெண்கள் நீச்சல் உடையில் தோன்றி, படிப்படியாக அவற்றையும் துறந்து அம்மணமாக காட்சி அளித்தனர். எனக்கோ டெம்பர் ஏறிக்கொண்டு இருந்தது. படங்களும், படக்கதைகளும் நிறைந்த அந்த புஸ்த்தகத்தில் விஷயங்கள் ஏராளமாய் இருந்தன. சில பக்களுக்கு பிறகு, ஆண்களும் தோன்ற ஆரம்பத்தினர். ஓரக்கண்ணால் பார்த்தேன். ரம்யா விழி பிதுங்கி நின்று பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.

“இன்னும் பக்கத்தில வந்து நல்லா பாரு..” என்று சன்னமான குரலில் சொல்லி அவளைப் பக்கத்தில் இழுப்பது போல அவளது இடுப்பில் கை வைத்து, இழுத்தேன். பின்னர் அந்த கையை எடுக்கவே இல்லை!

சிறிது நேரம் கழித்து, “வேற பக்கம் திருப்பு..” என்று ரம்யா சொன்னாள்.

“நீயே திருப்பு..” என்றேன். எனக்கு தான் வேறு வேலை இருந்ததே! அவளாகவே திருப்ப, நான் மெதுவாக அவளது இடுப்பை தடவினேன். அவள் ஒன்றுமே சொல்லவில்லை. சில நொடிகளுக்கெல்லாம், நான் ரம்யாவின், ஒய்யாரமான பின்புற மேடுகளை தொட்டு தடவி பிசைந்து விட்டுக்கொண்டு இருந்தேன். ரம்யா அதைக்கண்டுக்கொள்ளாதவள் மாதிரி புஸ்த்தகத்தை புரட்டிக்கொண்டு இருந்தாள்.

“இருடி.. நான் ஜலம் குடிச்சிட்டு வரேன்..” என்று எழுந்த நான், ஒரு வாய் தண்ணீர் குடித்து விட்டு, ரம்யாவின் பின்னால் சென்று நின்றுக்கொண்டேன். ரம்யா புஸ்த்தகத்தில் மும்முரமாய் இருக்க, நான் அவள் பின்னால் இருந்து, அவளது மார்பு கலசங்களை மெதுவாக பற்றினேன். அவள் எதுவும் சொல்லவில்லை. துணிந்து நான் ரம்யாவின் முலைகளை அழுத்தி பிடித்த பின்னர் தான் தெரிந்தது, அவள் பிராவே போடவில்லை என்று!

‘அடிக்கள்ளி!’ என்று உள்ளுக்குள் நினைத்துக்கொண்ட நான், கடகடவென்று நைட்டியின் முன்னால் இருந்த முன்று பித்தான்களை கழற்றி விட்டு, எனது கையை உள்ளே விட்டு, ரம்யாவின் முலைகளைப் பற்றினேன்.

“ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்...” என்று ரம்யா முறுகினாள். ரம்யாவின் முலைகள் சாந்தி சித்தியின் முலைகள் போல மிருதுவாக இருந்தாலும், கெட்டியாக பம்பளிமாஸ் மாதிரி பம்மிக்கொண்டு நின்றன. அவற்றைப் பிடித்து கசக்கி, அமுக்குவதிலே ஒரு தனி சுகமே இருந்தது. நான் ஜாலியாக ரம்யாவை காயடித்துக்கொண்டு இருக்க, அவள், “ம்ம்ம்ம்ம்ம்.. ம்ம்ம்ம்ம்..” என்று ‘ம்’கொட்டிக்கொண்டே நின்றுக்கொண்டு இருந்தாள். பக்கம் புரட்டுவது நின்றுப்போனது!

நான் மெதுவாக அவளை என் பக்கம் திருப்ப, அவள் திரும்பினாள். மேஜை மீது கை ஊன்றிய படியே அவள் நிற்க, ரம்யாவின் அழகு கலசங்கள் என் பார்வைக்கு வந்தன. கோவில் கலசங்கள் போல குத்திட்டு நின்ற ரம்யாவின் முலைகள் கொஞ்சம் கூட சாயாமல் வெகு அழகாக இருந்தன. அவற்றின் மேலே குட்டி திராட்சைகள் போல் இரண்டு காம்புகள் அழகாய் எழுந்து நின்றுக்கொண்டு இருக்க, என்னையும் அறியாமல் நான் குனிந்து சப்ப ஆரம்பித்தேன்.

“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..” என்று ரம்யா என் தலையைப் பிடித்துக்கொண்டாள். சிறிது நேரம் ரம்யாவின் கலசங்களை மாறி மாறி சப்பிய பின்னர், “ஏய் ரம்யா! உனக்கு செம காய்ஸ்டி..” என்றேன்.

“சும்மா சொல்லாதே..! இன்னும் சப்புடா.. நல்லா இருக்கு..” என்று அவளாகவே எனது தலைப்பிடித்து தனது முலைகளின் மீது திணித்துக்கொண்டாள். நான் ரம்யாவின் முலைகளை சப்பிய படியே அடுத்த கட்டத்துக்கு அவளை தயார் செய்தேன். எனது கையால், அவளது இடுப்பையும், தொடையும், அவ்வப்போது அவளது உள் தொடையையும் நான் அழுத்தி தடவிக்கொடுக்க ஆரம்பித்தேன். எனது கை அவளது அடி வயிற்றில் படும் போதெல்லாம், அவள் கொஞ்சம் டென்ஷன் ஆக, நான் நிமிர்ந்து, அவளது தடித்த உதட்டைக் கடித்து, எனது நக்கை அவளது வாயினுள் செலுத்தினேன். பின்னர் எனது நாவால் அவளது நாவை பின்னி பிணைந்து உறவுக்கொள்ள, ரம்யா கண்கள் சொக்கி கிறங்கி போனாள். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என் நாக்கை அவள் வாயில் விட்டு விட்டு எடுத்து, அவளை ஓழ்ப்பது போல் ஒரு பிரம்மையை உண்டு பண்ணினேன். இந்நேரத்தில், அவளது மதன பீடத்தில் மதனரசம் கொட்டோகொட்டு என்று கொட்டிக்கொண்டு இருக்கும் என்று எனக்கு தெரியாதா என்ன?

‘புஸ்..புஸ்..புஸ்..’ என்று மூச்ச வாங்க ரம்யா நிலைக்குலைந்து போயிருந்தாள். நான் அவளை விடுவித்தேன். அவள் முன் உட்கார்ந்து, நான் நைட்டிக்குள் கைவிட்டு, அவளது பேண்டியை சரேல் என்று கீழே இறக்க, அவள் சிறிது பயந்தாள். “பாபு! என்ன செய்ய போறே..!?”

“ஒன்னுமில்லே..! சும்மா உன்னோடது எப்படி இருக்குதுன்ன பார்க்கலாமின்னு ஒரு சின்ன ஆசை..! காட்டுறியா..? நானும் உனக்கு காட்டுறேன்..” என்று வேஷ்டிக்குள் நட்டுக்கொண்டு நின்ற எனது சாமானை நான் தட்டிக்காட்டினேன்.

“எனக்கு பயமா இருக்கு..!” ரம்யா ஜகா வாங்கினாள். இருந்தாலும் மேஜையின் மீதே ஒட்டிக்கொண்டு சாய்ந்து நின்றாள். நான் மெதுவாக ரம்யாவின் நைட்டியை தூக்க, “ச்சீ..” என்று கண்களை இறுக்கி மூடிக்கொண்டாள். எனக்கு இன்னும் வசதியாக போய்விட்டது.

ரம்யாவின் நைட்டியை நான் அவளது இடுப்பு வரைக்கும் தூக்கி பார்க்க, என் இதயம் தற்கெட்டு ஓடத்தொடங்கியது. சந்தன நிறத்தில் கடைந்தெடுத்தது போன்ற இருந்த கால்கள் மெல்ல பருந்து செழுமையான உருண்ட தொடைகளாக மாறி எழ, அவை சேரும் இடத்தில், புசுபுசு என்று பூனை முடிச்சுருள் சூழ் ரம்யாவின் இன்பமேடை சாந்தி சித்தியின் பணியாரத்தை விட இன்னும் பாந்தமாய் உப்பி புடைத்துக்கொண்டு இருந்தது.

நேரத்தை வீணடிக்காமல், நான் அவளது தொடைகளை வருடிக்கொண்டே, அவளது இன்பமேடையை வருடிகொடுக்க, ரம்யா தனது கீழ் உதடுகளை கடித்துக்கொண்டாள். கண்களை இன்னும் திறந்தபாடில்லை! நான் அவள் இடுப்பை பற்றி அப்படியே தூக்கி மேஜையில் உட்காரவைத்தேன். பின்னர், அவளது தொடை இடையில் முகம் பதித்து, அவளுக்கு கிச்சுகிச்சு மூட்ட, “ஹேய்!..ஆவ்..ஆவ்.. என்ன செய்யர..” என்று ரம்யா எனது காதை செல்லமாக கடித்தாள்.

“நேக்கு இந்த மாதிரி செய்ஞ்சு பார்க்க தோன்றதுடி....” என்ற படி, அந்த புஸ்த்தகத்தில் ஒரு ஆண் ஒரு பெண்ணுக்கு வாய் போடும் படத்தை எடுத்துக்காட்டினேன்.

“நெஜமா செய்வியா..?” என்று கேட்ட ரம்யாவின் குரலில் கெஞ்சல் இருந்தது.

“டிரை பண்ணறேன்..” என்ற நான், அவளது தொடைகளை விலக்கி, அவளது தேனடையில் முகம் பதித்தேன். “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...ஹா...” என்று ரம்யாவிடம் இருந்து உஷ்ணமான மூச்சு காற்று பிரிந்தது. சிறிது நேரத்திற்கெல்லாம், நான் சாந்தியிடம் கற்ற வித்தைகளை ரம்யாவின் கன்னி மதனமேடையில் காண்பிக்க, “ஹா.. ஹா.. ஹா.. ஹா.. ஹா.. ஹா.. ஹா..” என்று ரம்யா தனது இடுப்பை தூக்கி தூக்கி காட்டி, துடியாய் துடித்துக்கொண்டு இருந்தாள். அவளது இன்பசுரங்கத்தில் இருந்து மதனரசம் சொட்டோ சொட்டு என்று சொட்டிக்கொண்டு இருந்தது.

குழைந்து போய் இருந்த அவளது இன்பப்புழைக்குள் நான் முதலில் இரண்டு விரலை விட்டு ஆட்டிய படியே அவளது பளாச்சுளையை நான் என் வாயாலும் நாக்காலும் சின்னாப்பின்னா படுத்தினேன்.

“ஸ்ஸ்ஸ்.. பாபு!..ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆ..ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆஆ.. ஆஆஆஆ..ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆஆஆஆஆஆ..ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆ .ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆஆஆஆஆ” என்று ரம்யா காமவெறியில் அலறினாள்.

நான் பின்னர், அவளது இன்பப்புழைக்கு இன்னுமொரு விரலைச்சேர்த்து விட்டு எடுக்க ஆரம்பித்தேன். நன்றாக குழைந்து இருந்த ரம்யாவின் கன்னிப்புழை அதையும் லாவகமாக உள்வாங்கிக்கொண்டது. மூன்று விரல்களையும் உள்ளே விட முடிந்த வரை விட்டு குத்திக்கொண்டே, அவளது புழையின் வாசலில் விரைப்பாய் நின்ற அவளது பருப்பை எனது நாக்கால் துவசம் செய்தேன்.

“ஆவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்... ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆஆவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்.. பாபூஊஊஊஊ.. என்னடா பண்ணரேஏஏஏ.. ஆஆஆஆஆ..” என்று ரம்யா கிட்டத்திட்ட உச்சமே அடைந்து விட்டாள். ஆனால் அவள் உச்சம் அடையும் முன் நான் எனது வேலையை நிறுத்து அவளை மேஜையில் இருந்து கீழே இறக்கினேன்.

அவளது நைட்டியை நான் தலை வழியாக கழற்ற, அவளும் ஒத்துழைத்தாள். அடுத்த வினாடி ரம்யா என் முன்னே பிறந்த மேனியாய் காட்சி தந்தாள். அவள் முன்னே அஜந்தா எல்லோரா ஓவியம் எல்லாம் பிச்சை வாங்க வேண்டி இருக்கும்! அப்படி ஒரு அழகு..! அப்படி ஒரு அளவு!! இருந்தாலும் அதை எல்லாம் பார்த்துக்கொண்டு இருக்க எனக்கு நேரம் இல்லை.

அவளை இழுத்துக்கொண்டு போய் கட்டிலில் மல்லாக்க கிடத்தினேன். ரம்யா எதுவும் சொல்லாமல் தானாகவே காலை விரித்தாள். எனது வேட்டி எப்பொழுது அவிழ்ந்தது என்றே தெரியவில்லை. விரிந்த ரம்யாவின் தொடைக்கு இடையில் அமர்ந்து, ஒரு கையால் எனது தண்டைப் பிடித்தேன். மறுக்கையால், ரம்யாவின் இன்பச்சுரங்கத்தை பிளந்தேன். மதனரசம் கசிந்து கொழகொழ என்று இருந்த அவளது சொர்க்க வாசல் ‘டப்’ என்ற சன்னமான சத்தத்துடன் திறந்து தனது சிவந்து உட்புறத்தைக் காட்டியது. நான் சீறிக்கொண்டு இருந்த எனது தண்டின் தலையைப் பிடித்து ரம்யாவின் சொர்க்கவாசலில் பொருத்தினேன்.

பின்னர், “ஹேய்! ரம்யா! ரெண்டு பேருக்கும் முதல் தடவை இல்ல... அதனால கொஞ்சம் லேசா வலிச்சாலும் வலிக்கலாம்.. பொருத்துக்கோடி..!” என்றேன்.

கீழே வியத்து விறுவிறுத்து, தலைக்கலைந்து, கால் விரித்து படுத்துக்கிடந்த ரம்யாவிடம் இருந்து, “ம்ம்ம்ம்..” என்ற ஓசை மட்டும் எழுந்தது.

பின்னர், நான் மெதுவாக எனது இடுப்பை ஆட்டி ஆட்டி இறக்க, ரம்யாவும் ஏதுவாக தனது இடுப்பை தூக்கி தூக்கி காட்டினாள். எனது தண்டு சுமார் கால்வாசி தான் உள்ளே போய் இருக்கும். உடனே, “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. வலிக்குதுடா.. மேலே அழுத்தாதேடா.. அப்படியே செய்யு..” என்றாள் ரம்யா.

நான் அவள் மீது கவிழ்ந்து அடித்து படுத்துக்கொண்டு, அவளது இன்பமேட்டுக்குள் அப்படியே கடைந்துக்கொண்டு இருந்தேன். இருந்தாலும் இடைஇடையே லேசாக விட்டு விட்டு குத்தினேன். ரம்யாவும், “ஸ்ஸ்ஸ்.. ஸ்ஸ்ஸ்” என்று நான் அழுத்தும் போதெல்லாம் வலியால் லேசாக கத்தினாள்.

ரம்யாவின் இன்பச்சுரங்க வாசலில் பொருந்தி இருந்த எனது தண்டின் மீது அவளது புழையின் காமதாபத்தின் சூடு அவ்வப்போது பட, அது ‘இன்னும் வேண்டும் இன்னும் வேண்டும்’ என்று துடியாய் துடித்தது.

தண்டு எனக்கு கட்டளை இட, நான் ரம்யாவின் வாயைப் பொத்திய படியே, எனது இடுப்பைத்தூக்கி ஓங்கி ஒரு இறக்கு இறக்கினேன். அதற்காகவே காத்திருந்தது போலவே எனது தண்டு, ரம்யாவின் கன்னிப்புழையைக் கிழித்துக்கொண்டு ஆழமாய் உள்ளே இறங்கியது.

‘வீல்’ என்ற ரம்யாவின் அலறல் என் கைக்குள்ளேயே அடங்கிப்போனது. ஆனால் அவளது விழிகள் மட்டும் பிதுங்கி, கண்களில் இருந்து கண்ணீர் துளி வெளிப்பட்டன. நான் நான்கு ஐந்து வினாடிகள் விட்டு, மெதுவாக எனது இடுப்பை தூக்கி தூக்கி மெதுவாக இயங்க ஆரம்பித்தேன். சுமார், ஒரீரு நிமிடத்திலேயே ரம்யா, மீண்டும் தனது இடுப்பை தூக்கி தூக்கி கொடுக்க ஆரம்பித்தாள்.

அப்புறம் என்ன? நான் அவளது கால்களை விரித்து, ‘சடார்..சடார்..’ என்று அவளது கன்னி மதனமேடையை பிளக்க, ரம்யாவும், “ம்ம்ம்ம்.. ம்ம்ம்ம்.. ம்ம்ம்ம்..ம்ம்ம்ம்..” என்று முக்கி முனகிய படியே தனது இடுப்பை தூக்கி தூக்கி காட்டினாள். இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் போட்டிப்போட்டுக்கொண்டு இடித்தோம்.

ரம்யாவின் சூடு தாங்காமல், சிறிது நேரத்திலேயே நான், “ஆஆஆஆஆஆ..” என்று அலற, அவளும், “ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஅ..” என்று அலறிக்கொண்டு, தனது இடுப்பை தூக்கி வேகவேகமாக எதிர் வரும் என் தண்டின் மீது இடித்தாள். நான் அலறிக்கொண்டு அவளது இன்பமேடையில் பாலை வார்த்தேன். பின்னர் இருவரும் அப்படியே கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு படுத்துக்கிடந்தோம்.


மறுநாள், “என்னடா அம்பி! ஏதாவது நடக்குதா..?” என்றாள் சாந்தி கேட்டாள் எனக்கு உணவு பரிமாரிக்கொண்டே. அவளின் குரலில் லேசாக கவலைத் தெரிந்தது.

“ம்ம்ம்.. அதான் இப்பெல்லாம் ரம்யா காலேஜ் விட்ட உடனே ஆத்துக்கு டாண்ணு வந்துடறால்லே..? அதுவே நல்ல முன்னேத்தம் தானே..?” என்றேன்.

“ஆமா.. ஆமாம்..” என்றாள்.

“இன்னைக்கு ஏதாவது மேஜரா நடக்க வாய்ப்பு இருக்கு.. நீ செத்த எங்கேயாவது கிளம்பி போனியேனா வசதியா இருக்கும்..” என்றேன்.

“ஆங்..” என்று என்னை உற்றுப் பார்த்த சாந்தி, “எல்லாம் சரியா நடந்தா நான் சனீஸ்வரன் சன்னிதிக்கு போறதா வேண்டிட்டு இருந்தேன்... அப்ப அங்க கிளம்பட்டா..?” என்று சாந்தி கேட்டாள்.

“ம்ம்ம்..” என்றேன்.

“டேய் அம்பி! நீ பார்த்து கொஞ்சம் பக்குவமா நடந்துக்கோ என்ன? நான் வேற பக்கத்துல இருக்க மாட்டேன்.. ஏதாவது வம்பாயிட போறது..! அப்புறம் அவ சின்ன பொண்ணு.. ரொம்ப பதவிசா நடக்கோ.. சமயக்கட்டுல வெண்ணெய தெரட்டி வச்சு இருக்கேன்.. தேவைப் பட்ட யூஸ் பண்ணு.. கடவுளே.. எனக்கு போயி இப்படி எல்லாம் சோதனை கொடுக்கறியே..” என்று சாந்தி நொந்துக்கொண்டாள்.

“நீ ஏன் வீணா கவலைப்படறே.. எல்லாம் நன்ன படியா முடியும்..! நீ பேஷா சனிஸ்வரனை தரிசிட்டு வா..” என்றேன்.

அடுத்த ஒரு மணி நேரத்திற்கெல்லாம் சாந்தி சனிஸ்வரனை தரிசிக்க கிளம்பி போக, நானும் ரம்யாவும் உடனே பிறந்த மேனி ஆனோம். ஞாயிறு பகல் தொடங்கி திங்கள் இரவு வரை அதே கோலத்திலேயே என்னென்வோ செய்து பார்த்தோம்... ஒருவரை ஒருவர் பெண்டு எடுத்தோம்.

திங்கட்கிழமை நள்ளிரவு சாந்தி சித்தி வீட்டு வந்து பிரசாதம் தந்தாள்.


-- முற்றும் --


பிகு:-

1. சாந்தி - ரம்யா இருவரையும் கட்டி மேய்க்க வேண்டி இருந்தததால், சாந்தி தான் விட்டுக்கொடுத்தாள். அதாவது, பகலில் நேரம் கிடைக்கும் போது, (ரம்யாவுக்கு தெரியாமல்) சாந்தியை சாந்தப்படுத்தவேண்டும்! இரவில், ரம்யாவை ரம்மியமாக வைத்து இருக்கவேண்டும்

2. இப்போதெல்லாம் ரம்யா ‘லவ்-கிவ்’ என்று யாரையும் ஏறெடுத்துக்கூட பார்ப்பது இல்லை. ரம்யாவின் மெருகு கூடிக்கொண்டே போக, ஏற்கனவே யு.எஸ்.ல் இருந்து இரண்டு வரன்கள் ரெடியாய் காத்து கிடக்கின்றனர். இருவரில் யாருக்கு முடிப்பது என்று சாந்தி யோசித்துக்கொண்டு இருக்கிறாள்.

3. நானோ கல்யாணத்தைப் பற்றி இன்னும் யோசிக்கவே இல்லை. சாந்தி சித்தி இருக்கும் போது எனக்கு என்ன கவலை!