தமிழின்பம் H

கேரளத்து இரவுகள்

1. பிந்து வைத்த விருந்து!

நச நச வென்று மழை பெய்து கொண்டிருந்தது. ஆம்னி பஸ்ஸில் கேரளாவில் இருக்கும் ஆழப்புழைக்கு டிக்கட் எடுத்துவிட்டு ஜன்னல் ஓர சீட்டில் இடம் பிடித்து உட்கார்ந்தான் செல்வா என்கிற செல்வராசு.

“எத்தன மணிக்கு சார் போயி சேரும்” என்று கண்டக்டரை கேட்க, “சாய்ங்காலம் 6 மணிக்கு போயிடும்” என்று சொல்லி நகர்ந்தார்.

செல்வாவுக்கு சொந்த ஊர் காரைக்குடி. துபாயில் வேலை. லீவில் ஊருக்கு வந்து ஒரு வாரம் தான் ஆகிறது. தன் கூட வேலை பார்க்கும் மலையாளி நன்பன் கோபாலனின் வேண்டுகோளுக்கிணங்கி, அவன் கொடுத்தனுப்பிய பொருட்களை கொண்டு போய் நன்பன் வீட்டில் கொடுப்பதற்காக, கேரளாவுக்குப் போகிறான். செல்வாவுக்கு 28 வயதாகிறது. இன்னும் கல்யானம் ஆகவில்லை.

கிணத்தில் விழுந்தேன்

எங்கள் ஊரில் தோட்டக்காணிகளைத் தாண்டி ஒரு பொதுக் கினறு இருக்கின்றது. மிகவும் நல்ல தண்ணீர். குளித்தால் சுகமோ சுகமென்று இருக்கும். ஆனால் என்ன ஒரு சங்கடம் எப்போதும் யாராவது குளித்துக் கொண்டே இருப்பார்கள். பல வேளைகளில் கச கசவென்று கூட்டமாக இருக்கும்.

ஆண் பெண் சிறுவர்கள் என்று கூட்டமிருக்கும். இது எங்கள் ஊருக்குச் சொந்தமில்லாத கிணறு. பக்கத்து ஊரவர்கள் எங்கள் ஊரில் நிலத்தை வாங்கி நல்ல தண்ணீர் என்பதற்காக கட்டியிருந்தார்கள். குடி நீர்த் தேவைக்காகக் கட்டினார்கள் என்றும் காலப்போக்கில் குளிக்கும் கிணறாகிவிட்டது என்றுமே நான் அறிந்திருக்கின்றேன்.

அண்ணிக்கு வாரிசுக்காக...

எனது பெயர் ராஜா. எங்கள் ஊர் பதுளை. இந்த நிகழ்வு நடந்தது 2007ல். எங்கள் அப்பாவுக்கு பெரிய தேயிலை பக்டரி உண்டு. காசு பணத்துக்கு எங்களுக்கு எப்போதும் குறை இருந்ததில்லை. எங்கள் குடும்பத்தில் நானும் அக்காவும் மட்டும் தான் வாரிசுகள். நல்ல ஒரு பணக்காரரைப் பார்த்து என் அக்காவுக்கு கல்யானம் கட்டி வைக்கப்பட்டது. நான் உயர்தரம் படித்துவிட்டு CIMA செய்வதற்காக கண்டியில் அக்கா வீட்டில் தங்கிப் படித்தேன். காலேஜில் தான் எனக்கு ராஹினியை அறிமுகம் ஆனது. கண்கள் பார்த்துக் கொள்ள இதயங்கள் பேசிக் கொள்ள அந்த நட்பு காதலாக மாறியது. http://j.gs/4TF3

என் பெயர் சிவராமன். நான் எல்லோரையும் போல் தமிழகத்தின் தென் கோடியில் ஒரு சிறிய டவுனில் பிறந்து வளர்ந்தவன். கிராம பள்ளியில் படித்து பக்கத்து ஊரிலேயே ஒரு பொறியியல் கல்லூரியில் கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் முடித்து ஒரு பன்னாட்டு கம்பெனியில் வேலை பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறேன்.http://j.gs/4TF2

எனது தம்பியும் சித்தியின் தங்கையும்

எனதருமைச் சித்தி. வயது 37 நல்ல சிவப்பாக, நடுத்தர உயரத்தில் இருப்பார். அவரது கணவர், எனது சித்தப்பா டுபாயில் வேலை செய்து வந்தார். எனது சித்தி அடிக்கடி எமது வீடு வருவதுண்டு. எனது அம்மா ஒரு லேடிஸ் டைலரும் கூட. எனவே ஜாக்கட் தைக்க வருவதுண்டு. ஒரு நாள் அம்மா அவசர வேலையாக வெளியே செல்ல வேண்டியிருந்தது. எனவே என்னிடம் சித்தி கொடுத்த ஜாக்கட்டுகளை தந்து, வந்தால் கொடுக்கும் படி கூறிவிட்டுச் சென்று விட்டார். எனக்கோ பழம் நழுவிப் பாலில் விழுந்தது போலிருந்தது. எப்படியும் இன்று கணக்குப் பண்ண்த் தீர்மானித்தேன்.

கொடுத்து வைத்தவன்

ரவி- ஆணழகன். நல்ல சிவந்த நிறம். அளவான உயரம். லேசாக பெண்மையின் சாயல் கொண்ட அழகான முகம். அதை வைத்தே ஸ்கூல், காலேஜ் படிக்கும் காலத்திலிருந்தே பல வயதுகளில், பல பெண்களை ருசித்தவன். செல்வி, தாமரை இருவருக்கும் சொந்த அத்தை மகன். செல்விக்கும் தாமரைக்கும் இடையே பலத்த போட்டி அவனை மணக்க. இறுதியில் வெற்றி பெற்றவள் செல்விதான். இருவருமே நல்ல அழகிகள்தான். ரவி ஒரு பிறவிக் குண்டி ரசிகன்.செல்வியின் குண்டி நன்கு உருண்டையாக பின்னுக்குத் தள்ளிக்கொண்டிருக்கும். தாமரைக்கோசிறிது ஒட்டிய குண்டிகள். குண்டிக்காகவே அவன் செல்வியைத் திருமணம் செய்துகொண்டான். திருமணத்திற்குப் பிறகு தாமரையையும்நன்கு ஓத்து எடுத்தான். அது ஒரு தனிக்கதை. நமக்கு அவசியம் இல்லை.

காணா இன்பம்

ரகுவின் செல் போன் அடித்தது. அவன் எடுத்தவுடன் மறு முனையில் சாரா. ஹாய் என்றான். சாரா அங்கிருந்து, எனக்கு ஒரு விஷயம் தெறியனும். ரகுவும் என்ன என்றான். உங்கள் ஸ்டார் லியோ என்று சொன்னதாக நியாபகம். ரகுவும் ஆமாம் லியோதான் என்றான். அப்படின்னா உங்கள் பிறந்தநாள் இந்த மாதம் வருமே என்றாள். ஆமாம். ஆகஸ்டு 10ம் தேதி என்றான். வாவ் அடுத்த weekend என்றாள். ரகுவும் ஆமாம் என்றான். Shall we celebrate என்றாள். ரகுவும் சரியென்றான். அப்படின்னா, friday evening ஒரு Motelல் ரூம் புக் செய்றீர்களா.

சதுரங்கம்...!

நான் ஒரு தனியார் நிதிநிலையத்தில் மென்பொருள் உதவியாளனாக இருக்கிறேன். எங்கள் அலுவலகத்தின் மொத்த ஊழியர்கள் பதினைந்து பேர். ஐந்து பேர் பெண்கள் அதில் 40 வயது லஷ்மியம்மாவை விட்டுவிட்டு 20-35 வயதுள்ள நால்வரில் அந்த பன்னாடை பத்மாவையும் கழித்து (அவ மூஞ்சியும் முகரையும்!) ஏழைப்பெண்களான இளவரசி (ஏழைக்கு பேரைப்பார்!) மற்றும் காமாட்சி (பாவம்பா இவள் புருஷன்...முதலிரவில் இவளுடைய ஜாக்கெட்டை அவிழ்த்து பார்த்து விட்டு தேம்பித் தேம்பி அழுதானாம்!!). இது எப்படி எனக்கு தெரியும்னு கேக்கறீங்களா..அப்டிக் கேளுங்க.

எனது காமராகத்தில் சித்தியின் சிதி சேர்த்தேன்

காலை மணி 11 இருக்கும்.ஜன்னலில் இருந்து வந்த முற்பகல் சூரிய ஒலி என் மீது பட்டு எனக்கு வெப்பத்தை வழங்கி என்னை எழ வைக்க முயற்சி செய்ய எதுவும் எனக்கு உரைக்கவில்லை.அப்படி ஒரு கும்பகர்ண தூக்கத்தில் நான் இருந்தேன்.ஏனெனில் உசிலம்பட்டியில் இருந்து இரவு முழுவதும் ஒரு ஓட்டை அரசு பஸ்ஸில் பயணம் செய்து சென்னை வந்த பலன் அது.

சூத்தடி சுந்தரி - என் அத்தை

என் செமஸ்டர் விடுமுறைக்கு அத்தை வீட்டுக்கு சென்றிருந்தேன், அத்தைக்கு ஒரே ஒரு மகன் உண்டு. அவன் சென்னையில் உள்ள ஒரு கலைக்கல்லூரியில் முதலாம் ஆண்டு விடுதியில் தங்கி படிக்கிறான். மாமா பைனான்ஸ் பிஸினஸ் செய்கிறார், அவ்வப்போது பிஸினஸ் விசியமாக சென்னை செல்வார்.

நான் யார்???

ஸ்வப்னா, காலை ஆறு மணிக்கு எழுந்து குளித்து மாம்பழ கலரில் கஞ்சி போட்டுத் தேய்த்த மொறமொறன்னு விரைச்சு நிக்குற சுடிதார் அணிந்து, கழுத்தைச் சுற்றி துப்பட்டாவைப் போட்டு, வேகவேகமாக சமயலறைக்குள் அம்மாவிடம் காலைச் சிற்றுண்டிக்கா சென்றாள். இன்னும் ஐந்து நிமிடத்தில் வீட்டிலிருந்து கிளம்பினால் தான் கல்லூரிக்கு செல்லும் பஸ்ஸை பிடிக்க முடியும். எனவே அம்மா தட்டில் போட்டுக் கொடுத்த ரெண்டு இட்லியையும் சட்னியையும் கடமையே என்று விழுங்கி விட்டு தனது அறைக்குச் சென்று ஏற்கனவே எடுத்து வைத்திருந்த புத்தகப்பையை எடுத்துக் கொண்டு வாசலுக்கு வந்தாள்.

அடை மழையில ஆலமரத்தடியில் ஓ(ஆ)லாபனை

எம்பேரு விஜயனுங்க வயசு 38 ஆவுதுங்க ஆறடிக்கு கொஞ்சம் கம்மியான உயரமுங்க. சொந்த ஊர் தஞ்சாவூர் பக்கமுங்க. இந்திய கடற்படையில நல்ல பதவி,ஊட்டமான உணவு, நாள் தவறாத உடற்பயிற்சி போன்ற இத்தியாதி சமாச்சாரங்களால புஷ்டியான தோள்கள் விரிஞ்ச மார்புன்னு வாட்ட சாட்டமா ஓஹோன்னு சொல்லாட்டாலும் ஓகேயின்னு சொல்லுர அளவுக்கு அழகா கம்பீரமாயிருப்பேனுங்க.

நமக்கு ஹெட்குவார்ட்டர் மும்பையிங்க ஆனா தற்காலிகப் பணி நிமித்தமாக பாண்டிச்சேரியில தங்கிருந்த போது எனக்கு எதிர்பாராமல் கிடைத்த ஒரு அருமையான கிராமத்து ஓல் விருந்தை ஒங்க கிட்ட சொல்லி சும்மா இருக்குற ஒங்கள சூடேத்தணுமுங்கிற ஆசையோடு அந்த விருந்தை படைக்கிறேனுங்க. சுவைத்து மகிழ்ச்சியாயிருங்க.

முத்தம்மா...முத்தம்மா...

“ஏ முத்தம்மா..... மேல போயித் தம்பிய எழுப்பிவிடு. மணி ஏழாகப் போகுதுல்லா. இன்னுமா தூங்கிட்டுக் கெடக்கான்?” என்ற அம்மாவின் குரல் கீழே சமையலறையில் இருந்து மாடியில் படுத்திருக்கும் என் காதில் விழுந்தது.

நான் இன்னும் இழுத்துப் போர்த்திக்கொண்டு, கலைந்த தூக்கத்தைத் தொடர முயன்றேன். எழுந்திருக்க வேண்டிய நேரத்தை இன்னும் கொஞ்சம் நீட்டித்துக் காலையில் தூக்கம் தொடர்வது ஒரு உன்னதமான சுகம். குற்ற உணர்வு கலந்த சுகம். எல்லாரும் விழித்திருக்க நாம் மட்டும் தூக்கத்தில் லயிக்கும் சுயநலம் கலந்த சுகம். யாராவது வந்து எழுப்பினால் எழுந்தால்போதும் என்கிற அகம்பாவமான சுகம். பொறுப்பான மனதை உடலின் சோம்பல் வெல்லும் அற்புதமான சுகம்.

என் சுன்னியும் எதிர்வீட்டு கன்னியும்

கல்லூரி முடிந்து வந்ததும் அந்தி நேரம் அப்பா சொன்னபடி தினமும் சாயங்காலம் வயல்காட்டினை சுற்றிபார்த்துவிட்டு வருவது என் வழக்கம்,அது கிராமம் ஆதலால் போகிற வழியில் நண்பர்கள் வட்டம் சேர்ந்து பல கதைகளை பேசிக்கொண்டே போவோம்,

இன்னிக்கு யாருமே தென்படல.ராமன் தாத்தா மட்டும் தூரமா நடந்து போய்க்கிட்டிருந்தாரு,அவரு ஒரு மாதிரியானவருன்னு எல்லாரும் சொல்லுவாங்க,எப்ப யாரப்பாத்தாலும் செக்ஸ் கதையா பேசுவாராம், அதேமாதிரி பொம்பளைங்கல கண்டா வேட்டியதூக்கிவிட்டு கோமனத்தை அவுத்து அசிங்கம் பண்ணுவாராம்,

சித்தி கேட்ட சிற்றின்ப வரம்

என் பெயர் பிரகாஷ்பாபு. அனைவரும் பாபு என்று தான் கூப்பிடுவார்கள்.

எனக்கு ஆறு அல்லது ஏழு வயது இருக்கும் போதே பெற்றோர்களை ஒரு சாலை விபத்தில் இழந்து விட்டேன். அப்போதில் இருந்தே என்னை எடுத்து வளர்த்தது எல்லாம் என்னுடைய சாந்தி சித்தி தான். சித்தி என்னுடைய அம்மாவின் இளைய சகோதரி ஆவாள். சித்தியின் கணவர், அதாவது எனது சித்தப்பா நாராயணசாமி மெடிகல் ரெப் ஆக இருந்தார். சாந்தி சித்திக்கு ரம்யா என்ற ஒரு மகள் இருந்தாள். அவள் என்னை விட நான்கு வயது இளையவள். எங்கள் குடும்பம் ரொம்பவும் பணக்கார குடும்பம் என்று சொல்ல முடியது எனினும், தேவையான வசதிகளுடன் கூடய நடுத்தர வர்க்க குடும்பமாய், விருத்தாச்சலத்தில் ஒரு அஃகிரகாரத்தெருவில் இருந்து வந்ததது.

“டேய் அவ என் பொண்டாட்டிடா!”

வழக்கம்போல ஞாயித்துக்கிழமை காலை நேரமே எழுந்ததும், பல்துலக்கி காபி குடிச்சிட்டு, டி-ஷர்ட், டிராயருடன் ஜாக்கிங் போனேன். ஒரு 5 கி.மீ. ஜாக்கிங் போய் வர மணி 7 ஆனது. சரி வீடு திரும்பலாமென வீட்டிற்கு வந்தேன். வீடென்றால் ஒரு அபார்ட்மெண்ட்ல, சின்ன பிளாட். அங்கே அண்ணனும் எழுந்து ஹாலில் உக்காந்து பேப்பர் படிச்சிட்டிருந்தான்.
நான் வேகமா என் ரூமிற்குள் நுழைய, பெட்டில் என் ஒன்றரை வயசு ஆண் குழந்தை கையில பொம்மையுடன் சிரிச்சி விளையாடிட்டிருந்தது. அதனிடம் போய் “அடடா, செல்லம் எழுந்தாச்சா” எனக மேலும் குழந்தை சிரிச்சது. அதனிடம் “சரி, சாருக்கு தம்பி வேணுமா, தங்கச்சி வேணுமா” என கேட்க, அவன் சிரிச்சிட்டேருந்தான்.

நீங்க எப்படி இங்கே

"எதுக்காக கண்ணை மூடிக்கிட்டு வளவளன்னு பேசுறீங்க ?"

"ம்ம்.. கண்ணைத் திறந்து உன்னைப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தா பேச்சு எப்படி வரும் ? மூச்சே நிக்கிற மாதிரி இல்லே ஆயிடும் ?"

"ஏன்? என்னைப் பார்த்தா ஆக்சிஜன் இல்லாத வேற்று கிரகத்து மனுஷி போலத் தெரியுதா ?"

வனிதா தந்த விருந்து

என் பெயர் சரவணன் வயது 35 . நான் திருமணம் ஆனவன். எனக்கு இரண்டு குழந்தைகள். நான் செக்ஸ் விஷயத்தில் அதிகம் எதிபார்ப்பவன். ஆனால் என் மனைவியோ அதற்கு இடம் தராதவள். என் மனைவின் தோழிதான் வனிதா. வாளிப்பான உடம்புக்கு சொந்தக்காரி. பார்ப்பதற்கு சினிமா நடிகை போல தோற்றம் கொண்டவள். வயது 28 இரண்டு குழந்தைகளுக்கு தாய் என்று சொன்னால் யாரும் நம்பமாட்டார்கள். எங்கள் ஏரியா இளவட்டங்கள் பார்க்க அலையும் 34 32 40 என உடற்க்கட்டு அழகு மங்கை அவள். நல்ல சிவப்பு... சுண்டி இழுக்கும் கண்கள். நேருக்கு நேராக அவள் கண்களை பார்த்து நம்மால் பேச முடியாது... அவள் கணவன் ஆனந்த் லாரி டிரைவர்... மாத கணக்கில் வீட்டுக்கு வராதவன். அவள் மீது எனக்கு ஒரு கண். மன்னிக்கவும் இரண்டு கண்களுமே அவளுக்காக ஏங்கும்.

தூண்டிலில் சிக்கிய மீன்!

http://j.gs/4Prj

என்னுடைய அறையில் ஜன்னல் ஓரமாக இருந்த சேரில் உட்கார்ந்து நாளைய பரிட்சைக்கு, கடைசிப் பரிட்சைக்கு, படித்துக் கொண்டிருந்தேன். மனம் முழுவதும் புத்தகத்திலேயே பதிந்திருந்ததால் அறையில் என்னுடன் தங்கியிருக்கும் கோபாலும் சரவணனும் அரட்டையடித்துக்கொண்டிருந்தது எதுவும் என் காதில் விழவில்லை. நான் எப்போதுமே இந்த அரட்டை, வீண்பேச்சு, ஊர்வம்பு இவைகளில் கலந்துக் கொள்வதில்லை. சும்மா உட்கார்ந்து ஆகாயத்தைப் பார்த்து பகல் கனவு காண்பதில்லை. மனக்கோட்டைகள் கட்டுவதில்லை. இது அவர்களுக்கும் தெரியும் என்பதால் என்னை அதிகமாக டிஸ்டர்ப் பண்ண மாட்டார்கள்.

ஒப்பந்த மனைவி

நிறுவனத்தில் இருந்து திரும்பி வந்து மாடியில் நான் தங்கியிருக்கும் அறைக்குள் நுழைந்து லுங்கிக்கு மாறினேன். அனுசூயா காபியுடன் வந்தாள். காபியை டீப்பாயின் மேல் வைத்துவிட்டு, இரவுக்கு என்ன வேணும் என்றாள். பதில் பேசாமல் அவளை மெளனமாக பார்த்தேன். என்னங்க, உடம்பு ஏதும் சரியில்லையா என்று என் நெற்றியில் கைவைத்து பார்த்தாள். அதெல்லாம் இல்ல அனுசூயா என்று சற்றே சலிப்பாக கூறினேன். என்னாச்சு உங்களுக்கு, இந்த ரெண்டு வருஷமா பாக்கற மகேஷ் இல்லையே நீங்க என்று அக்கறையும் புன்னகையுமாக பார்த்தாள்.

டைனிங் டேபிளும் என் மைத்துனனும்

தலை வலி அதிகமாக ஆரம்பித்தது. என்னவென்று தெரியவில்லை. இன்று காலையிலிருந்தே கொஞ்சம் பிரச்சினைதான். நல்ல வேளை, இன்று மதியம் நடக்க இருந்த பயிற்சி வகுப்பை நாளை மாற்றி விட்டார்கள். அந்த வகுப்புக்கு உண்டான சப்போர்ட் மெடீரியலை புரட்டி பார்த்து கொண்டிருந்தேன். தலை வலியும், கூடவே ஏதோ யோசனையும் சேர்ந்து கொள்ள, என் அறை வாசலில் சக ட்ரெய்னீ பார்வதி வந்து நின்றதையும், அவள் கதவை தட்டி,

நானும், பத்மா அக்காவும்...

பத்மா என் சித்தி பெண். எனக்கு அக்கா முறை வேண்டும். நான் அப்போது பிளஸ்டூ படித்துக் கொண்டிருந்தேன். நான் உடற்பயிற்சியெல்லாம் செய்து, பார்ப்பதற்கு கட்டுமஸ்தாக இருப்பேன். பத்மா காலேஜ் படித்து முடித்து விட்டு வேலைதேடிக் கொண்டிருந்தாள்.

பத்மா பார்ப்பதற்கு நன்றாக இருப்பாள். வெள்ளை வெளேரென்று ஐயர் பெண் போல தோற்றமளிப்பாள். அவளுக்கு என் மீது அலாதி பிரியம். அந்த காலத்தில், மாடர்ன் உடையெல்லாம் வீட்டில் அனுமதி கிடையாது என்பதால், எப்போதும் பாவாடை தாவணி தான் அணிவாள். பச்சை கலர் தாவணியும், கருப்பு ஜாக்கெட்டும் போட்டுக் கொண்டு வந்தால், தெருவில் வயசுப் பயல்கள் எல்லாம் வட்டமடிப்பார்கள்.

ஏறக்குறைய புருஷன்...

என் பெயர் ரஃபி. ஒரு வீடியோ கடையில் வேலை பார்த்து வருகிறேன். எனக்கு வயது 18 முடிந்து 19 தொடங்குகிறது.அம்மா,அப்பா தம்பி தங்கை அக்கா அண்ணன் என்ன பெரிய குடும்பம் என்னது.என் அம்மாவுக்கு 2 தம்பிகள் .
2 பேரும் பக்கத்து நகரத்தில் தங்கள் நகரத்தில் வசித்து வருகின்றனர். நான் வேலை பார்க்கும் வீடியோ கடை அந்த ஊரில் உள்ளதால் எப்போதாவது தாமதம் ஆனால் நான் மாமா வீட்டுக்குப் போய் தங்கி விடுவேன். தற்சமயம் எனது 2 மாமாக்களும் வெளி நாட்டில் உள்ளதால் மாமிகள் தங்கள் பிள்ளைகளுடன் மற்றும் எங்கள் பாட்டியுடன் வசித்து வருகிறனர்.

நண்பனின் விதவை அக்கா என் மனைவி

நான் படித்துவிட்டு வேலை தேடும் பட்டதாரி வாலிபன் என் பெயர் குமார். ஒரு நாள் தற்செயலாக எனது கல்லூரி நண்பன் ரமேஷை சந்தித்தேன். இருவரும் வெகு நாட்களுக்கு பின் சந்தித்தோம். ரமேஷ் திருச்சியை சேர்ந்த ஐயர் வீட்டு பையன். ஊரில் ஹோட்டல் மற்றும் காஃபீ வியாபாரம் பண்ணுகிறான். அப்பா அம்மா கிடையாது ஒரு விதவை அக்கா மட்டும்தான். அவனால் இரண்டு கடைகளையும் பார்த்துக்கொள்ள முடியாததால் காஃபீ வியாபாரத்தை அவனுடைய அக்கா பார்த்துக்கொள்வதாகவும், உனக்கும் வேலை இல்லாததால் தன்னுடன் வந்து காஃபீ வியாபாரத்தை அக்காவுடன சேர்ந்து பார்த்து கொள்ளுமாறும் சொன்னான் எனக்கும் அது சரியாக பட்டதால் சம்மதிதது விட்டேன்.

இன்னொருத்தன் மனைவி

நகரத்தின் மிகப்பெரிய, மிக நவீன திருமண மண்டபம் அது. எனக்கும் அனிக்கும் (அனிதா), திருமணம் முடிந்து வரவேற்பில் நின்று கொண்டிருக்கிறோம்.

தேவதையாய் என் அனி. பார்க்கும் அனைவரும் என்ன பொருத்தம் என நினைக்கும்படி, நாங்கள் மாலையும் கழுத்துமாக நின்றோம். என் உயரத்துக்கு ஈடாய், தேர்போல நெகுநெகு என்று இருந்தாள்.

நேர்முகத்தேர்வு

அன்று வியாழக்கிழமை காலை மணி 11 இருக்கும் எங்கள் நிறுவனத்தின் மேனேஜர்கள் தங்களது டிபார்ட்மெண்டிலிருந்து போனவர்கள் போக இருப்பவர்களின் இடத்தை நிரப்ப வேண்டி தந்த ஸ்டாப் ரெக்கொயர்மெண்ட் லிஸ்டிலும் எனது ரெஸ்யூம் கலெக்ஷ்னான டேட்டா பேங்கிலும் மாறி மாறி தீவிரமாக மூழ்கியிருந்த என்னை டொக்...டொக்கென்று என் கேபின் கதவை தட்டிய ஓசை தந்த இம்சையை அடுத்து வந்த,

மே கம் இன் சார்” என்ற மை ஹெச் ஆர் அசிஸ்டண்ட் ரோஸூவின் [ரோஸ்லின்] இளமையான குறல் தணிக்க.